Program Inwestycji Publiczno-Prywatnych dla aktywów odziedziczonych (PPIPLA)

Co to jest PPIPLA?

Public-Private Investment Program for Legacy Assets (PPIPLA) to program powstały w wyniku realizacji programu Troubled Asset Relief Program (TARP). Został zaprojektowany, aby pomóc złagodzić niektóre napięcia spowodowane istnieniem aktywów odziedziczonych w bilansach banków podczas kryzysu finansowego z 2008 roku. Przy zbyt dużej ilości tych aktywów banki zaczęły mieć trudności z przyciąganiem inwestorów i nie były w stanie udzielać klientom kredytów o wymaganym oprocentowaniu. Plan miał na celu pozbycie się z banków odziedziczonych kredytów i odziedziczonych papierów wartościowych oraz sprzedaż odziedziczonych aktywów inwestorom prywatnym i publicznym, którzy mieliby udział zarówno w ryzyku, jak i w zyskach.

Zrozumienie PPIPLA

Public-Private Investment Program for Legacy Assets (PPIPLA) wykorzystał od 75 do 100 miliardów dolarów kapitału inwestorów prywatnych i kapitału TARP na zakup starszych aktywów od banków, o łącznej początkowej sile nabywczej 500 miliardów dolarów. Aby utrzymać uczciwą cenę sprzedaży, każda instytucja decydowała, które aktywa sprzedać, ale konkurujący inwestorzy prywatni decydowali o cenie sprzedaży. Oczekiwano, że przy prawidłowej realizacji planu banki wygenerują wystarczający kapitał, aby ponownie zacząć udzielać kredytu.

PPIPLA została oparta na trzech podstawowych zasadach:

Maksymalizacja siły nabywczej dolara podatnika poprzez połączenie finansowania rządowego i prywatnego inwestorów, aby jak najlepiej wykorzystać zasoby podatników.
Dzielenie się zyskami i ryzykiem z uczestnikami sektora prywatnego.
Minimalizacja szans na nadpłatę rządową za aktywa poprzez umożliwienie inwestorom prywatnym ustalenia ceny aktywów odziedziczonych dostępnych w ramach programu w drodze normalnej konkurencji rynkowej.

W jaki sposób starsze aktywa były sprzedawane w ramach PPIPLA

PPIPLA składa się z dwóch części, jednej dotyczącej odziedziczonych papierów wartościowych, a drugiej dotyczącej kredytów odziedziczonych, z których obie stanowiły problematyczne aktywa odziedziczone obciążające finansowo banki podczas kryzysu finansowego w 2008 roku. Aby wziąć udział w programie, banki miały określić, jakie kredyty i papiery wartościowe chcą sprzedać. Na przykład bank wybrałby pulę starszych kredytów do sprzedaży w ramach PPIPLA. Następnie FDIC przeanalizowałaby pulę starszych pożyczek, aby zdecydować, jakie finansowanie może zagwarantować w ramach PPIPLA. Pula zostałaby następnie sprzedana na aukcji inwestorowi prywatnemu licytującemu najwięcej, który byłby w stanie uzyskać dostęp do PPIP, aby pokryć połowę kosztów zakupu. Po sprzedaży, zarządzający funduszami prywatnymi będą zarządzać aktywami pod nadzorem FDIC, aż do ostatecznej likwidacji aktywów.