İlgisizlik Önerme Teoremi

İlgisizlik Önerme Teoremi Nedir?

Alakasızlık önerme teoremi, iş ortamında gelir vergisi ve sıkıntı maliyetleri mevcut değilse, finansal kaldıracın bir şirketin değerini etkilemediğini öne süren bir kurumsal sermaye yapısı teorisidir. Alakasızlık önermesi teoremi, Merton Miller ve Franco Modigliani tarafından geliştirildi ve Nobel Ödüllü çalışmaları "The Cost of Capital, Corporation Finance, and Theory of Investment" için bir öncüldü. Popüler basında "sermaye yapısı ilgisizlik ilkesi" veya "sermaye yapısı ilgisizlik teorisi"ne uyarlanmış ifadelere rastlamak nadir değildir.

İlgisizlik Önerme Teoremini Anlamak

Miller ve Modigliani teorilerini geliştirirken ilk önce firmaların finansman sağlamanın iki temel yolu olduğunu varsaydılar: öz sermaye ve borç. Her bir fonlama türünün kendi yararları ve sakıncaları olsa da nihai sonuç, seçilen fon kaynağından bağımsız olarak nakit akışlarını yatırımcılara bölen bir firmadır. Tüm yatırımcıların aynı finansal piyasalara erişimi varsa, yatırımcılar herhangi bir noktada bir firmanın nakit akışlarını satın alabilir veya satabilirler.

Bu, vergilerin, iflas maliyetlerinin, vekalet maliyetlerinin ve asimetrik bilginin yokluğunda ve etkin bir piyasada, bir firmanın değerinin, o firmanın nasıl finanse edildiğinden etkilenmediği anlamına gelir.

Miller ve Modigliani, bir şirketin maliyetleri (iflas) ve faydaları (büyüme) dengeleyerek ne kadar borç finansmanı ve ne kadar öz sermaye finansmanı kullanacağını seçtiği fikrini açıklayan takas teorilerinde bir başlangıç noktası olarak ilgisizlik önermesi teoremini kullandılar. .

Alakasızlık önerme teoreminin eleştirileri, bir firmanın sermaye yapısından gelir vergisi ve sıkıntı maliyetlerinin etkilerini ortadan kaldırmada gerçekçilik eksikliğine odaklanır. Karlar, varlıklar ve pazar fırsatları dahil olmak üzere birçok faktör bir firmanın değerini etkilediğinden, teoremi test etmek zorlaşır. Ekonomistler için teori, bunun yerine finansman kararlarının önemini, finansman işlemlerinin nasıl çalıştığının bir tanımını vermekten daha fazla özetlemektedir.

İlgisizlik Önerme Teoremi Örneği

ABC şirketinin 200.000 $ değerinde olduğunu varsayalım. Bu değerlemenin tamamı, sahip olduğu eşdeğer tutardaki varlıklardan elde edilir. Alakasızlık önermesi teoremine göre, şirketin değerlemesi, sermaye yapısına, yani hesap defterlerinde tuttuğu net nakit veya borç veya öz sermaye miktarına bakılmaksızın aynı kalacaktır. Faiz oranları ve vergilerin, faaliyet giderlerini ve değerlemesini önemli ölçüde etkileyebilecek dış etkenlerin hesap defterindeki rolü tamamen ortadan kaldırılmıştır.

Örnek olarak, şirketin 100.000 ABD Doları borcu ve 100.000 ABD Doları nakit tuttuğunu düşünün. Alakasızlık önermesi teoremine göre, borç servisi veya nakit tutma ile ilgili faiz oranları sıfır olarak kabul edilir. Şimdi, şirketin 120.000 dolarlık hisse senedi arzı yaptığını ve 80.000 dolar değerindeki kalan varlıklarının borçta tutulduğunu varsayalım. Bir süre sonra ABC, özsermayede 30.000 ABD Doları değerinde daha fazla hisse sunmaya ve borç varlıklarını 50.000 ABD Dolarına düşürmeye karar verir.

Bu hareket, sermaye yapısını değiştirir ve gerçek dünyada, değerlemesinin yeniden değerlendirilmesine neden olur. Ancak ilgisizlik önermesi teoremi, ABC'nin genel değerlemesinin, sermaye yapısını etkileyen dış faktörlerin olasılığını ortadan kaldırdığımız için hala aynı kalacağını belirtir.

Öne Çıkanlar

• Teorem, gelir vergisi ve sıkıntı maliyetleri gibi gerçekte var olan faktörleri dikkate almadığı için sıklıkla eleştirilir.

• Teorem, bir firmanın değerlemesini etkileyen karlar ve varlıklar gibi diğer değişkenleri de dikkate almaz.

• Alakasızlık önermesi teoremi, Merton Miller ve Franco Modigliani tarafından geliştirildi ve Nobel Ödüllü çalışmaları "The Cost of Capital, Corporation Finance, and Theory of Investment" için bir öncüldü.

• Alakasızlık önermesi teoremi, finansal kaldıracın bir şirketin gelir vergisi ve sıkıntı maliyetleri ile karşılaşması gerekmiyorsa değerini etkilemediğini belirtir.