Investor's wiki

Twierdzenie o nieistotności

Twierdzenie o nieistotności

Co to jest twierdzenie o twierdzeniu o nieistotności?

Twierdzenie o nieistotności jest teorią struktury kapitału korporacyjnego, która zakłada, że dźwignia finansowa nie wpływa na wartość firmy, jeśli w otoczeniu biznesowym nie ma podatku dochodowego i kosztów awaryjnych. Twierdzenie o nieistotności zostało opracowane przez Mertona Millera i Franco Modiglianiego i stanowiło przesłankę do ich nagrodzonej Nagrodą Nobla pracy „Koszt kapitału, finanse korporacji i teoria inwestycji”. Nierzadko spotyka się w prasie popularnej wyrażenie dostosowane do „zasady nieistotności struktury kapitału” lub „teorii nieistotności struktury kapitału”.

Zrozumienie twierdzenia o twierdzeniu o nieistotności

Rozwijając swoją teorię, Miller i Modigliani najpierw założyli, że firmy mają dwa podstawowe sposoby pozyskiwania finansowania: kapitał własny i dług. Chociaż każdy rodzaj finansowania ma swoje zalety i wady, ostatecznym rezultatem jest dzielenie przez firmę przepływów pieniężnych na inwestorów, niezależnie od wybranego źródła finansowania. Jeśli wszyscy inwestorzy mają dostęp do tych samych rynków finansowych, inwestorzy mogą w dowolnym momencie kupować lub sprzedawać przepływy pieniężne firmy.

Oznacza to, że przy braku podatków, kosztów upadłości, kosztów agencyjnych i asymetrycznych informacji oraz na efektywnym rynku, na wartość firmy nie ma wpływu sposób jej finansowania.

Miller i Modigliani wykorzystali twierdzenie o nieistotności jako punkt wyjścia w swojej teorii kompromisów, która opisuje ideę, w której firma wybiera, ile finansowania dłużnego i ile finansowania kapitałowego użyć, równoważąc koszty (upadłość) i korzyści (wzrost).

Krytyka twierdzenia o nieistotności skupia się na braku realizmu w usuwaniu skutków podatku dochodowego i kosztów awaryjnych ze struktury kapitałowej firmy. Ponieważ wiele czynników wpływa na wartość firmy, w tym zyski, aktywa i możliwości rynkowe, testowanie twierdzenia staje się trudne. Dla ekonomistów teoria raczej podkreśla znaczenie decyzji finansowych niż dostarcza opisu, jak działają operacje finansowe.

Przykład twierdzenia o twierdzeniu o nieistotności

Załóżmy, że firma ABC jest wyceniana na 200 000 USD. Cała ta wycena pochodzi z aktywów o równoważnej kwocie, które posiada. Zgodnie z twierdzeniem o nieistotności, wycena firmy pozostanie taka sama niezależnie od jej struktury kapitałowej, tj. kwoty netto środków pieniężnych lub zadłużenia lub kapitału własnego, które posiada w swoich księgach rachunkowych. Rola stóp procentowych i podatków, czynników zewnętrznych, które mogłyby znacząco wpłynąć na jej koszty operacyjne i wycenę, w księdze rachunkowej jest całkowicie wyeliminowana.

Jako przykład rozważmy, że firma ma 100 000 USD długu i 100 000 USD w gotówce. Stopy procentowe związane z obsługą długu lub posiadaniem środków pieniężnych są uważane za zero, zgodnie z twierdzeniem o nieistotności. Załóżmy teraz, że firma oferuje akcje w wysokości 120 000 USD, a pozostałe aktywa o wartości 80 000 USD są zadłużone. Po pewnym czasie ABC postanawia zaoferować więcej akcji o wartości 30 000 USD w kapitale własnym i zmniejszyć swoje zadłużenie do 50 000 USD.

Ten ruch zmienia jego strukturę kapitałową i, w realnym świecie, stałby się powodem do ponownej oceny jego wyceny. Ale twierdzenie o twierdzeniu o nieistotności mówi, że ogólna wycena ABC nadal pozostanie taka sama, ponieważ wyeliminowaliśmy możliwość wpływu czynników zewnętrznych na strukturę kapitału.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

  • Twierdzenie jest często krytykowane, ponieważ nie uwzględnia czynników występujących w rzeczywistości, takich jak podatek dochodowy i koszty pomocy.

  • Twierdzenie nie uwzględnia również innych zmiennych, takich jak zyski i aktywa, które wpływają na wycenę firmy.

  • Twierdzenie o nieistotności zostało opracowane przez Mertona Millera i Franco Modiglianiego i stanowiło przesłankę do ich nagrodzonej Nagrodą Nobla pracy „Koszt kapitału, finanse korporacji i teoria inwestycji”.

  • Twierdzenie o nieistotności mówi, że dźwignia finansowa nie wpływa na wartość firmy, jeśli nie musi ona ponosić podatku dochodowego i kosztów awaryjnych.