Sameining hagsmuna

Hvað er hagsmunasamruni?

Hagsmunasamþjöppun var reikningsskilaaðferð sem réð því hvernig efnahagur tveggja fyrirtækja var lagður saman við yfirtöku eða samruna. Fjárhagsreikningsskilaráðið ( FASB ) gaf út yfirlýsingu nr. 141 árið 2001, sem bindur enda á notkun vaxtasamstæðuaðferðarinnar.

FASB tilnefndi þá aðeins eina aðferð - kaupbókhald - til að gera grein fyrir sameiningum fyrirtækja. Árið 2007 þróaði FASB afstöðu sína enn frekar og gaf út endurskoðun á yfirlýsingu nr.

Skilningur á hagsmunasamsetningu

Samþættingaraðferðin gerði kleift að flytja eignir og skuldir frá yfirteknu fyrirtæki til yfirtökuaðila á bókfærðu verði. Óefnislegar eignir, svo sem viðskiptavild,. voru ekki teknar með í útreikningnum. Eignir og skuldir voru einfaldlega teknar saman fyrir nettótölu í hverjum flokki þegar báðir efnahagsreikningarnir voru sameinaðir.

Með kaupreikningsskilaaðferðinni voru eignir og skuldir færðar á gangvirði í stað bókfærðs virðis og allt sem greitt var umfram gangvirði var færð sem viðskiptavild, sem þurfti að afskrifa og gjaldfæra á tilteknu tímabili, sem var ekki raunin í hagsmunasamþættingaraðferðina.

Aðferðin við kaupin er sú sama og reikningsskilaaðferðin að öðru leyti en því að viðskiptavild er háð árlegum virðisrýrnunarprófum í stað afskrifta, sem var gert til að koma í veg fyrir fyrirtæki sem þurftu að byrja að greiða útgjöld vegna afskriftar viðskiptavildar.

Afnám hagsmunasamstæðu

Ein ástæða þess að FASB hætti þessari aðferð í þágu kaupreikningsaðferðarinnar árið 2001 er sú að kaupreikningsaðferðin gaf sannari framsetningu á gengisskiptum við sameiningu fyrirtækja vegna þess að eignir og skuldir voru metnar á sanngjörnu markaðsvirði.

Önnur röksemdafærsla var að bæta samanburðarhæfni tilkynntra fjárhagsupplýsinga fyrirtækja sem höfðu gengið í gegnum samsett viðskipti. Tvær aðferðir, sem skiluðu ólíkum árangri, stundum mjög ólíkum, leiddu til áskorana við að bera saman fjárhagslega afkomu fyrirtækis sem notaði sameiningaraðferðina við jafningja sem notaði kaupreikningsaðferðina við sameiningu fyrirtækja.

Aðalástæðan, og sú sem olli mestri andstöðu við að breyta aðferðunum, var að taka viðskiptavild inn í viðskiptin. FASB taldi að stofnun viðskiptavildarreiknings veitti betri skilning á áþreifanlegum eignum á móti óefnislegum eignum og hvernig þær stuðluðu að arðsemi og sjóðstreymi fyrirtækis.

Fyrirtæki þyrftu nú hins vegar að afskrifa og gjaldfæra viðskiptavild yfir ákveðið tímabil. Þar sem vaxtasamsöfnunaraðferðin innihélt ekki viðskiptavild, þyrfti ekki að greiða upp eða gjaldfæra verðið yfir gangvirði. Þetta breyttist með kaupreikningsaðferðinni sem hafði því neikvæð áhrif á afkomuna. Þetta mál var leyst með því að leiðrétta að nota óafskrifaða nálgun með því að fella inn virðisrýrnunarpróf, sem myndi ákvarða hvort viðskiptavildin væri hærri en gangvirði hennar, og aðeins þá þyrfti að afskrifa hana og gjaldfæra.

Hápunktar

• Aðlögun FASB til að fella inn virðisrýrnunarpróf áður en afskrifuð gjöld voru tekin með dró úr áhrifum reikningsskilaaðferðarinnar.

• Samþættingaraðferðin sameinaði eignir og skuldir beggja fyrirtækja á bókfærðu verði.

• Hagsmunasamþjöppun var reikningsskilaaðferð sem réði því hvernig efnahagur tveggja fyrirtækja sem sameinuð voru sameinuð.

• Í stað vaxtasamstæðuaðferðarinnar kom kaupreikningsaðferðin, sem sjálf var skipt út fyrir núverandi aðferð, kaupkaupaaðferð.

• Óefnislegar eignir, svo sem viðskiptavild, voru ekki innifalin í samþættingaraðferðinni og voru því valin fram yfir kaupbókhaldsaðferðina, þar sem það leiddi ekki til þess að þurfa að greiða afskrifaðan kostnað, sem hafði neikvæð áhrif á hagnað.