Łączenie interesów
Co to jest łączenie udziałów?
Łączenie udziałów było metodą rachunkowości, która regulowała sposób sumowania bilansów dwóch spółek podczas przejęcia lub fuzji. Rada Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB) wydała oświadczenie nr 141 w 2001 r., kończąc stosowanie metody łączenia udziałów.
Następnie FASB wyznaczyła tylko jedną metodę – księgowanie zakupów – do rozliczania połączeń jednostek gospodarczych. W 2007 r. FASB dalej ewoluowała swoje stanowisko, modyfikując oświadczenie nr. 141, że metoda nabycia miała zostać zastąpiona jeszcze inną ulepszoną metodologią – metodą nabycia.
Zrozumienie łączenia interesów
Metoda łączenia udziałów pozwoliła na przeniesienie aktywów i pasywów z przejmowanej spółki na nabywcę według wartości księgowych. Wartości niematerialne, takie jak wartość firmy,. nie zostały uwzględnione w kalkulacji. Aktywa i pasywa zostały po prostu zsumowane razem dla liczby netto w każdej kategorii przy łączeniu obu bilansów.
Metoda rachunkowości nabycia wykazała aktywa i zobowiązania według wartości godziwej w przeciwieństwie do wartości księgowej, a każda nadwyżka zapłacona powyżej ceny wartości godziwej została ujęta jako wartość firmy, która musiała być amortyzowana i rozliczana przez pewien okres, co nie miało miejsca w przypadku metoda łączenia udziałów.
Metoda nabycia jest taka sama jak metoda księgowania nabycia, z tym wyjątkiem, że wartość firmy zamiast amortyzacji poddawana jest corocznym testom na utratę wartości,. co ma na celu uspokojenie przedsiębiorstw, które musiały zacząć ponosić koszty z tytułu amortyzacji wartości firmy.
Eliminacja łączenia interesów
Jednym z powodów, dla których FASB zakończyła tę metodę na korzyść metody księgowania nabycia w 2001 r., jest to, że metoda księgowania nabycia dała wierniejsze przedstawienie wymiany wartości w połączeniu jednostek gospodarczych, ponieważ aktywa i zobowiązania zostały wycenione według godziwej wartości rynkowej.
Innym powodem była poprawa porównywalności raportowanych informacji finansowych spółek, które przeszły transakcje połączenia. Dwie metody, dające różne wyniki, czasami bardzo różne, doprowadziły do trudności w porównaniu wyników finansowych firmy, która stosowała metodę łączenia, z firmą , która stosowała metodę księgowania nabycia w połączeniu jednostek.
Podstawowym powodem i tym, który wywołał największy sprzeciw wobec zmiany metod, było uwzględnienie w transakcji wartości firmy. FASB uważała, że utworzenie rachunku wartości firmy umożliwiło lepsze zrozumienie aktywów materialnych w porównaniu do aktywów niematerialnych oraz tego, w jaki sposób każdy z nich przyczynił się do rentowności i przepływów pieniężnych firmy.
Firmy będą jednak musiały teraz amortyzować i kosztować wartość firmy przez pewien czas. Ponieważ metoda łączenia udziałów nie obejmowała wartości firmy, cena wyższa od ceny według wartości godziwej nie musiałaby być spłacana ani rozliczana. Zmieniło się to w przypadku metody księgowania zakupów, co miało zatem negatywny wpływ na zysk. Problem ten został rozwiązany poprzez korektę podejścia nieamortyzowanego poprzez wprowadzenie testu na utratę wartości, który określałby, czy wartość firmy była wyższa od jej wartości godziwej, a dopiero potem musiałaby być amortyzowana i rozliczana.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Korekta FASB polegająca na włączeniu testów na utratę wartości przed uwzględnieniem zamortyzowanych kosztów zmniejszyła wpływ metody księgowania nabycia.
Metoda łączenia udziałów połączyła aktywa i pasywa obu spółek według wartości księgowej.
Łączenie udziałów było metodą księgową regulującą sposób łączenia bilansów dwóch połączonych spółek.
Metoda łączenia udziałów została zastąpiona metodą księgowania zakupu, która sama została zastąpiona dotychczasową metodą nabycia, metodą nabycia.
Wartości niematerialne, takie jak wartość firmy, nie zostały uwzględnione w metodzie łączenia udziałów i dlatego były preferowane w stosunku do metody księgowania nabycia, ponieważ nie skutkowały koniecznością zapłaty zamortyzowanych kosztów, co miałoby negatywny wpływ na wyniki.
