Símabréf
Hvað er símabréf?
Símabréf eru skuldabréf, svo nefnd vegna þess að þau voru gefin út af fyrstu símafyrirtækjum til að afla fjár fyrir fjármagnsútgjöld.
Skilningur á símabréfum
Símaskuldabréf hafa verið til síðan snemma á 19. áratugnum og voru aðal leiðin fyrir fyrstu símafyrirtæki til að afla fjármögnunar. Símaskuldabréf lofuðu öruggum, stöðugum tekjum þar sem fyrirtækin sem gáfu þau út voru einokunarfyrirtæki þar sem tekjustreymi þeirra, hefðbundnar áskriftir fyrir heimasímaþjónustu og langlínugjöld urðu ekki fyrir samkeppnisröskun. Fyrir 1984 sá bandaríski símaiðnaðurinn lítilli samkeppni, sem minnkaði enn frekar hættuna á vanskilum á símbréfum.
Þó að veitur skili reglulegum tekjum með áskriftarstarfsemi sinni, þarf mikið fjármagn til að byggja upp og viðhalda innviðum þeirra. Uppfærsla og stækkun netkerfis krefjast venjulega að fjarskiptafyrirtæki taki upp skuldir. Þar sem AT&T starfaði sem stjórnað einokun mestan hluta 20. aldarinnar, töldu fjárfestar skuldaútgáfur þess afar örugga.
Eftir að Bell-kerfi AT&T slitnaði árið 1984, ýtti afnám hafta í iðnaði til samkeppni og jók áhættu fyrir skuldir símafyrirtækja. Fjarskiptaiðnaðurinn breyttist enn frekar þar sem kapalsjónvarpsfyrirtæki fóru að byggja upp breiðbandsnetkerfi og þráðlausa farsímaþjónustu kom í stað jarðlínaþjónustu. Samkeppnisfjarskiptafyrirtæki lentu í því að hækka skuldir til að þróa, viðhalda og uppfæra ný net eftir því sem tækninni fleygir fram og neytendur verða háðari því að flytja mikið magn af gögnum yfir netkerfi. Því hraðar sem þráðlaus tækni þróast, því hraðar verða fyrirtæki að eyða í að uppfæra netkerfi til að reyna að vera á undan keppinautum.
Í dag tákna símabréf áhættusamari fjárfestingu, þó að fjárfestar sem hafa áhuga á að kaupa fjarskiptabréf hafi miklu fleiri valkosti til að velja úr en þeir gerðu í árdaga AT&T.
Símaskuldabréf í samanburði við nytjatekjur
Tilfinningin fyrir því að símbréf væru leiðinlegar, öruggar fjárfestingar spratt upp úr stöðu símakerfisins sem hálfgert almenningsveita. Veitur vísa almennt til nauðsynlegrar þjónustu, einkum vatns, rafmagns og gass, sem krefst fjárfestingar í innviðum til að tryggja að hún sé aðgengileg almenningi. Þar sem fjarskiptaþjónusta hefur fjarlægst heimasímakerfi hegðar hún sér minna eins og tól og meira eins og vara, sérstaklega þar sem viðskiptavinir geta valið úr mörgum þráðlausum netveitum.
Fjármögnun til innviðaframkvæmda í venjulegum vanillu, svo sem rafmagnsnetinu eða vatnsveituleiðslum, kemur oft frá veitutekjum sem gefin eru út af sveitarfélögum. Þessi verðbréf endurgreiða skuldabréfaeigendum með tekjum sem aflað er með notkun innviðanna. Þar sem sveitarfélög reiða sig almennt á eitt raforkukerfi og vatnsveitukerfi til að veita almenningi þjónustu, fylgja þessum tekjum hagkvæma tryggingu sem er mjög lík því ástandi sem var í árdaga símans, sem einnig starfaði að miklu leyti á einu neti.
Hápunktar
Afnám hafta í iðnaði hefur ýtt undir samkeppni og aukið þannig áhættuþátt fyrir símbréf.
Fyrir 1984 lofuðu símbréf öruggum, stöðugum tekjum þar sem fyrirtækin sem gáfu þau voru út voru einokunarfyrirtæki þar sem tekjustreymi, hefðbundin áskriftir fyrir heimasímaþjónustu og langlínugjöld urðu ekki fyrir samkeppnisröskun.
Símabréf eru skuldabréf, svo nefnd vegna þess að þau voru gefin út af fyrstu símafyrirtækjum til að afla fjár fyrir fjármagnsútgjöld.
