Brexit

Apakah itu Brexit?

Brexit ialah perkataan "British" dan "keluar" yang dicipta untuk merujuk kepada keputusan UK dalam referendum 23 Jun 2016 untuk meninggalkan Kesatuan Eropah (EU). Brexit berlaku pada 11 malam Greenwich Mean Time, Jan. 31hb, 2020.

Pada Dis. Pada 24, 2020, UK dan EU mencapai perjanjian perdagangan bebas sementara yang memastikan kedua-dua pihak boleh berdagang barangan tanpa tarif atau kuota. Walau bagaimanapun, butiran penting tentang hubungan masa depan masih tidak pasti, seperti perdagangan dalam perkhidmatan, yang membentuk 80% daripada ekonomi UK. Ini menghalang Brexit "tanpa perjanjian", yang akan merosakkan ekonomi UK dengan ketara.

Perjanjian sementara telah diluluskan oleh parlimen UK pada Jan. 1, 2021. Ia telah diluluskan oleh Parlimen Eropah pada 28 April 2021. Walaupun perjanjian itu, yang dikenali sebagai Perjanjian Perdagangan dan Kerjasama (TCA) membenarkan perdagangan bebas tarif dan kuota dalam barangan, perdagangan UK-EU masih menghadapi pemeriksaan kastam , bermakna perdagangan tidak selancar semasa UK menjadi ahli EU.

Referendum

"Cuti" memenangi referendum Jun 2016 dengan 51.9% undi, atau 17.4 juta undi; "Kekal" menerima 48.1%, atau 16.1 juta. Peratusan keluar mengundi ialah 72.2%. Keputusan dikira pada asas seluruh UK, tetapi angka keseluruhan menyembunyikan perbezaan serantau yang ketara: 53.4% pengundi Inggeris menyokong Brexit, berbanding hanya 38% pengundi Scotland.

Kerana England menyumbang sebahagian besar penduduk UK, sokongan di sana mempengaruhi keputusan yang memihak kepada Brexit. Jika undian telah dijalankan hanya di Wales (di mana "Keluar" turut menang), Scotland, dan Ireland Utara, Brexit akan menerima kurang daripada 45% undian.

Keputusan undian itu mengingkari jangkaan dan menggemparkan pasaran global, menyebabkan pound British jatuh ke paras terendah berbanding dolar dalam tempoh 30 tahun. Bekas Perdana Menteri David Cameron, yang memanggil referendum dan berkempen untuk UK kekal dalam EU, mengumumkan peletakan jawatannya pada hari berikutnya. Beliau digantikan sebagai ketua Parti Konservatif dan Perdana Menteri oleh Theresa May pada Julai 2016.

Tempoh Rundingan Perkara 50

Proses meninggalkan EU secara rasmi bermula pada 29 Mac 2017, apabila Mei mencetuskan Perkara 50 Perjanjian Lisbon. UK pada mulanya mempunyai dua tahun dari tarikh itu untuk merundingkan hubungan baharu dengan EU. Selepas pilihan raya mengejut pada 8 Jun 2017, Mei kekal sebagai pemimpin negara. Walau bagaimanapun, Konservatif kehilangan majoriti langsung mereka di Parlimen dan bersetuju dengan perjanjian dengan Parti Kesatuan Demokratik Euroskeptic (DUP). Ini kemudiannya menyebabkan May mengalami kesukaran mendapatkan Perjanjian Penarikan Dirinya diluluskan di Parlimen.

Perbincangan bermula pada 19 Jun 2017. Persoalan berpusing di sekitar proses itu, sebahagiannya kerana perlembagaan Britain tidak bertulis dan sebahagiannya kerana tiada negara meninggalkan EU menggunakan Perkara 50 sebelum ini (Algeria meninggalkan negara terdahulu EU melalui kemerdekaannya daripada Perancis pada tahun 1962, dan Greenland—wilayah Denmark yang tadbir sendiri—ditinggalkan melalui perjanjian khas pada tahun 1985).

Pada Nov. 25, 2018, Britain dan EU bersetuju dengan Perjanjian Penarikan Diri setebal 599 halaman, perjanjian Brexit, menyentuh isu seperti hak warganegara, rang undang-undang perceraian dan sempadan Ireland. Parlimen pertama kali mengundi perjanjian ini pada hari Selasa, Jan. 15, 2019. Ahli Parlimen mengundi 432-202 untuk menolak perjanjian itu, kekalahan terbesar bagi sebuah kerajaan di Dewan Rakyat dalam sejarah baru-baru ini.

May meletak jawatan sebagai ketua parti pada 7 Jun 2019, selepas tiga kali gagal mendapatkan perjanjian yang dirundingkannya dengan EU diluluskan oleh Dewan Rakyat. Bulan berikutnya, Johnson Boris, bekas Datuk Bandar London, menteri luar negeri, dan editor The Spectator, telah dipilih sebagai perdana menteri.

Johnson, penyokong Brexit garis keras, berkempen di platform untuk meninggalkan EU menjelang tarikh akhir Oktober "buat atau mati" dan berkata beliau bersedia meninggalkan EU tanpa perjanjian. Perunding UK dan EU bersetuju dengan perjanjian perceraian baharu pada Okt. 17. Perbezaan utama daripada perjanjian Mei ialah klausa backstop Ireland telah digantikan dengan susunan baharu.

Satu lagi detik bersejarah berlaku pada Ogos. 2019 apabila Perdana Menteri Boris Johnson meminta Ratu untuk menggantung Parlimen dari pertengahan September hingga Oktober. 14, dan dia meluluskan. Ini dilihat sebagai satu helah untuk menghalang Ahli Parlimen (AP) daripada menyekat keluar huru-hara daripada EU malah ada yang menggelarnya sebagai rampasan kuasa. 11 hakim Mahkamah Agung sebulat suara menganggap tindakan itu menyalahi undang-undang pada Sept. 24 dan membalikkannya.

Tempoh rundingan juga menyaksikan parti politik Britain menghadapi krisis mereka sendiri. Penggubal undang-undang telah meninggalkan kedua-dua parti Konservatif dan Buruh dalam protes. Terdapat dakwaan antisemitisme dalam parti Buruh, dan Corbyn telah dikritik kerana mengendalikan isu itu. Pada September, Perdana Menteri Boris Johnson memecat 21 Ahli Parlimen kerana mengundi untuk menangguhkan Brexit.

UK dijangka meninggalkan EU menjelang Okt. 31, 2019, tetapi Parlimen UK mengundi untuk memaksa kerajaan meminta lanjutan tarikh akhir dan juga menangguhkan undian pada perjanjian baharu itu. Boris Johnson kemudiannya menggesa pilihan raya umum. Pada bulan Dis. 12 pilihan raya umum ketiga dalam tempoh kurang lima tahun, Parti Konservatif Johnson memenangi majoriti besar 364 kerusi di Dewan Rakyat daripada 650 kerusi. Ia berjaya melakukannya walaupun hanya menerima 42% undian, kerana lawan mereka berpecah antara beberapa parti.

Rundingan Brexit

Perunding utama Britain dalam rundingan dengan Brussels ialah David Davis, ahli parlimen Yorkshire, sehingga 9 Julai 2018, apabila beliau meletak jawatan. Beliau digantikan oleh menteri perumahan Dominic Raab sebagai setiausaha Brexit. Raab meletak jawatan sebagai protes terhadap perjanjian Mei pada Nov. 15, 2018. Dia digantikan oleh menteri kesihatan dan penjagaan sosial Stephen Barclay pada hari berikutnya.

Ketua perunding EU ialah Michel Barnier, seorang ahli politik Perancis.

Perbincangan persediaan mengenai perbincangan mendedahkan perpecahan dalam pendekatan kedua-dua pihak terhadap proses tersebut. UK mahu merundingkan syarat pengeluarannya bersama terma hubungannya selepas Brexit dengan Eropah, manakala Brussels mahu mencapai kemajuan yang mencukupi mengenai syarat perceraian menjelang Oktober. 2017, hanya kemudian beralih kepada perjanjian perdagangan. Dalam konsesi yang dianggap oleh pengulas pro dan anti-Brexit sebagai tanda kelemahan, perunding UK menerima pendekatan tersusun EU.

Hak Warganegara

Salah satu isu politik yang paling perit yang dihadapi perunding Brexit ialah hak warga EU yang tinggal di UK dan warga UK yang tinggal di EU.

Perjanjian Penarikan Diri membenarkan pergerakan bebas warga EU dan UK sehingga akhir tempoh peralihan. Selepas tempoh peralihan, mereka akan mengekalkan hak pemastautin mereka jika mereka terus bekerja, mempunyai sumber yang mencukupi atau berkaitan dengan seseorang yang bekerja. Untuk menaik taraf status kediaman mereka kepada tetap, mereka perlu memohon kepada negara tuan rumah. Hak rakyat ini boleh dirampas secara tiba-tiba jika Britain tumbang tanpa meratifikasi perjanjian.

Warga EU semakin meninggalkan UK sejak referendum. "Penghijrahan bersih EU, sementara masih menambah populasi secara keseluruhan, telah jatuh ke tahap yang terakhir dilihat pada 2009. Kami juga kini melihat lebih ramai warga EU8—mereka dari negara Eropah Tengah dan Timur, contohnya, Poland—meninggalkan UK daripada tiba,” kata Jay Lindop, Pengarah Pusat Migrasi Antarabangsa, dalam laporan suku tahunan kerajaan yang dikeluarkan pada Februari 2019.

Parlimen Britain memperjuangkan hak warga EU untuk kekal di UK selepas Brexit, menyiarkan secara terbuka perpecahan domestik berhubung penghijrahan. Berikutan referendum dan peletakan jawatan Cameron, kerajaan May membuat kesimpulan bahawa ia mempunyai hak di bawah "prerogatif diraja" untuk mencetuskan Perkara 50 dan memulakan proses pengeluaran rasmi dengan sendirinya. Mahkamah Agung UK campur tangan, memutuskan bahawa Parlimen perlu membenarkan langkah itu, dan Dewan Pertuanan meminda rang undang-undang yang terhasil untuk menjamin hak penduduk kelahiran EU. Dewan Rakyat—yang mempunyai majoriti Tory pada masa itu—menolak pindaan itu dan rang undang-undang yang tidak dipinda itu menjadi undang-undang pada 16 Mac 2017.

Penentang konservatif pindaan itu berhujah bahawa jaminan unilateral menghakis kedudukan perundingan Britain, manakala mereka yang menyokongnya berkata warga EU tidak boleh digunakan sebagai "cip tawar-menawar." Hujah ekonomi juga dipaparkan: manakala satu pertiga daripada bekas tepuk UK di Eropah adalah pesara, pendatang EU lebih berkemungkinan bekerja berbanding warga Britain kelahiran asli. Fakta itu menunjukkan pendatang EU adalah penyumbang yang lebih besar kepada ekonomi berbanding rakan sejawat mereka di UK; sekali lagi, penyokong "Tinggalkan" membaca data ini sebagai menunjukkan persaingan asing untuk pekerjaan yang terhad di Britain.

Penyelesaian Kewangan Brexit

"Brexit bill" ialah penyelesaian kewangan UK berhutang Brussels selepas pengeluarannya.

Perjanjian Pengeluaran tidak menyebut angka tertentu, tetapi dianggarkan sehingga £32.8 bilion, menurut Downing Street. Jumlah keseluruhan termasuk sumbangan kewangan yang akan dibuat oleh UK semasa tempoh peralihan kerana ia akan bertindak sebagai negara anggota EU dan sumbangannya terhadap komitmen belanjawan 2020 EU yang belum selesai.

UK juga akan menerima pembiayaan daripada program EU semasa tempoh peralihan dan bahagian asetnya pada penghujungnya, termasuk modal yang dibayarnya ke Bank Pelaburan Eropah (EIB).

Dis. Perjanjian 2017 telah menyelesaikan titik teguh yang telah lama wujud ini yang mengancam untuk menggagalkan rundingan sepenuhnya. Pasukan Barnier melancarkan voli pertama pada Mei 2017 dengan mengeluarkan dokumen yang menyenaraikan 70 entiti ganjil yang akan diambil kira semasa menjadualkan bil. The Financial Times menganggarkan bahawa jumlah kasar yang diminta ialah €100 bilion; bersih daripada aset UK tertentu, bil terakhir adalah "dalam lingkungan €55bn hingga €75bn."

Pasukan Davis, sementara itu, menolak tuntutan EU untuk mengemukakan metodologi pilihan UK untuk mengira rang undang-undang. Pada bulan Ogos, dia memberitahu BBC bahawa dia tidak akan komited pada angka menjelang Oktober, tarikh akhir untuk menilai "kemajuan yang mencukupi" mengenai isu-isu seperti rang undang-undang. Bulan berikutnya beliau memberitahu Dewan Rakyat bahawa rundingan rang undang-undang Brexit boleh diteruskan "sepanjang tempoh rundingan penuh."

Davis mengemukakan penolakan ini kepada Dewan Pertuanan sebagai taktik perundingan, tetapi politik domestik mungkin menjelaskan sikap pendiamnya. Boris Johnson, yang berkempen untuk Brexit, menggelar anggaran EU sebagai "memperas ugut" pada 11 Julai 2017, dan bersetuju dengan Ahli Parlimen Tory bahawa Brussels boleh "bersiul" jika mereka mahu "sesen pun."

Dalam dia Sept. Ucapan 2017 di Florence, bagaimanapun, May berkata UK akan "menghormati komitmen yang telah kami buat sepanjang tempoh keahlian kami." Michel Barnier mengesahkan kepada pemberita pada Okt. 2019 bahawa Britain akan membayar apa yang terhutang.

Sempadan Ireland Utara

Perjanjian Penarikan Diri baharu menggantikan peruntukan backstop Ireland yang kontroversial dengan protokol. Perjanjian yang disemak mengatakan bahawa seluruh UK akan meninggalkan kesatuan kastam EU selepas Brexit, tetapi Ireland Utara akan mematuhi peraturan EU dan undang-undang VAT apabila ia berkaitan dengan barangan dan kerajaan UK akan mengutip VAT bagi pihak EU. Ini bermakna akan ada sempadan kastam terhad di Laut Ireland dengan pemeriksaan di pelabuhan utama. Empat tahun selepas tamat tempoh peralihan, perhimpunan Ireland Utara akan dapat mengundi mengenai pengaturan ini.

Perhentian belakang muncul sebagai sebab utama kebuntuan Brexit. Ia adalah jaminan bahawa tidak akan ada "sempadan keras" antara Ireland Utara dan Ireland. Ia adalah polisi insurans yang mengekalkan Britain dalam kesatuan kastam EU dengan Ireland Utara mengikut peraturan pasaran tunggal EU. Penghentian belakang, yang dimaksudkan untuk sementara dan digantikan dengan perjanjian berikutnya, hanya boleh dialih keluar jika kedua-dua Britain dan EU memberikan persetujuan mereka.

May tidak dapat memperoleh sokongan yang mencukupi untuk perjanjiannya kerana itu. Ahli Parlimen Euroskeptic mahu dia menambah perubahan yang mengikat secara sah kerana mereka bimbang ia akan menjejaskan autonomi negara dan boleh bertahan selama-lamanya. Pemimpin EU setakat ini enggan mengeluarkannya dan juga menolak had masa atau memberi Britain kuasa untuk menghapuskannya. Pada 11 Mac 2019, kedua-dua pihak menandatangani perjanjian di Strasbourg yang tidak mengubah Perjanjian Penarikan Balik tetapi menambah "jaminan undang-undang yang bermakna." Ia tidak mencukupi untuk meyakinkan Brexiteers garis keras.

Selama beberapa dekad pada separuh kedua abad ke-20, keganasan antara Protestan dan Katolik mencemari Ireland Utara, dan sempadan antara kawasan luar bandar UK dan Republik Ireland di selatan telah ditenterakan. Perjanjian Jumaat Agung 1998 menjadikan sempadan hampir tidak kelihatan, kecuali tanda had laju, yang bertukar dari batu sejam di utara kepada kilometer sejam di selatan.

Kedua-dua perunding UK dan EU bimbang tentang akibat mengembalikan semula kawalan sempadan, kerana Britain mungkin perlu lakukan untuk menamatkan kebebasan bergerak daripada EU. Namun meninggalkan kesatuan kastam tanpa mengenakan pemeriksaan kastam di sempadan Ireland Utara atau antara Ireland Utara dan seluruh Britain membiarkan pintu terbuka luas untuk penyeludupan. Cabaran yang penting dan unik ini merupakan salah satu sebab yang menyokong "Brexit lembut" yang paling banyak menyebut untuk kekal dalam kesatuan kastam EU dan mungkin pasaran tunggalnya. Dalam erti kata lain, teka-teki Ireland Utara mungkin telah mencipta pintu belakang untuk Brexit yang lembut.

Isu ini menjadi lebih rumit dengan pilihan Tories dari Parti Kesatuan Demokratik Ireland Utara sebagai rakan gabungan: DUP menentang Perjanjian Good Friday dan—tidak seperti pemimpin Konservatif pada masa itu—berkempen untuk Brexit. Di bawah Perjanjian Good Friday, kerajaan UK dikehendaki mengawasi Ireland Utara dengan "kesaksamaan yang ketat"; itu mungkin sukar bagi kerajaan yang bergantung kepada kerjasama pihak yang mempunyai pangkalan sokongan yang sangat Protestan dan hubungan sejarah dengan kumpulan paramilitari Protestan.

Hujah Untuk dan Menentang Brexit

Pengundi "Tinggalkan" berdasarkan sokongan mereka terhadap Brexit atas pelbagai faktor, termasuk krisis hutang Eropah,. imigresen, keganasan dan persepsi birokrasi Brussels terhadap ekonomi UK. Britain telah lama berhati-hati dengan projek Kesatuan Eropah, yang Leavers rasa mengancam kedaulatan UK: negara itu tidak pernah mengikut serta dalam kesatuan kewangan Kesatuan Eropah, bermakna ia menggunakan paun dan bukannya euro. Ia juga kekal di luar Kawasan Schengen, bermakna ia tidak berkongsi sempadan terbuka dengan beberapa negara Eropah yang lain.

Penentang Brexit juga memetik beberapa rasional untuk kedudukan mereka. Salah satunya ialah risiko yang terlibat dalam menarik diri daripada proses membuat keputusan EU, memandangkan ia adalah destinasi terbesar untuk eksport UK. Satu lagi ialah faedah ekonomi dan masyarakat daripada "empat kebebasan" EU: pergerakan bebas barangan, perkhidmatan, modal dan orang ramai merentasi sempadan. Perkara biasa dalam kedua-dua hujah adalah bahawa meninggalkan EU akan menjejaskan kestabilan ekonomi UK dalam jangka pendek dan menjadikan negara itu lebih miskin dalam jangka panjang.

Pada Julai 2018, kabinet May mengalami satu lagi perubahan apabila Boris Johnson meletak jawatan sebagai Menteri Luar UK dan David Davis meletak jawatan sebagai Menteri Brexit berhubung rancangan May untuk mengekalkan hubungan rapat dengan EU. Johnson digantikan oleh Jeremy Hunt, yang menyokong Brexit yang lembut.

Beberapa institusi negara menyokong hujah ekonomi Remainers: Gabenor Bank of England Mark Carney menggelar Brexit sebagai " risiko domestik terbesar terhadap kestabilan kewangan " pada Mac 2016 dan pada bulan berikutnya Perbendaharaan mengunjurkan kerosakan berterusan kepada ekonomi di bawah mana-mana tiga kemungkinan selepas Brexit. senario: keahlian Kawasan Ekonomi Eropah (EEA), perjanjian perdagangan dua hala yang dirundingkan dan keahlian Pertubuhan Perdagangan Dunia (WTO).

TTT

Diadaptasi daripada analisis HM Treasury: kesan ekonomi jangka panjang keahlian EU dan alternatif, April 2016.

*Dinyatakan dari segi KDNK 2015 pada harga 2015, dibundarkan kepada £100 terdekat.

Penyokong cuti cenderung untuk menolak unjuran ekonomi sedemikian di bawah label "Ketakutan Projek." Sebuah pakaian pro-Brexit yang dikaitkan dengan Parti Kemerdekaan UK (UKIP), yang diasaskan untuk menentang keahlian EU, bertindak balas dengan mengatakan bahawa "senario terburuk Perbendaharaan sebanyak £4,300 setiap isi rumah ialah harga murah-ruang bawah tanah untuk pemulihan negara. kemerdekaan dan sempadan yang selamat dan terjamin."

Walaupun Lepasan telah cenderung untuk menekankan isu kebanggaan negara, keselamatan dan kedaulatan, mereka juga mengumpulkan hujah ekonomi. Sebagai contoh, Johnson Boris, yang merupakan datuk bandar London sehingga Mei 2016 dan menjadi Setiausaha Luar semasa Mei memegang jawatan, berkata pada malam sebelum pengundian, "ahli politik EU akan membuka pintu untuk perjanjian perdagangan" sehari selepas pengundian , berdasarkan "kepentingan komersial" mereka. Cuti Buruh, kumpulan Buruh pro-Brexit, mengarang bersama laporan dengan sekumpulan ahli ekonomi pada Sept. 2017 yang meramalkan peningkatan sebanyak 7% kepada KDNK tahunan, dengan keuntungan terbesar pergi kepada berpendapatan terendah.

Cuti Mengundi, kempen rasmi pro-Brexit, mendahului halaman "Mengapa Mengundi Cuti" di laman webnya dengan dakwaan bahawa UK boleh menjimatkan £350 juta seminggu: "Kami boleh membelanjakan wang kami untuk keutamaan kami seperti NHS [Kesihatan Nasional Perkhidmatan], sekolah dan perumahan."

Pada Mei 2016, Pihak Berkuasa Statistik UK, sebuah badan awam bebas, berkata angka itu adalah kasar dan bukannya bersih, yang "mengelirukan dan menjejaskan kepercayaan dalam statistik rasmi." Tinjauan pertengahan Jun oleh Ipsos MORI, bagaimanapun, mendapati bahawa 47% daripada negara itu percaya dakwaan itu. Sehari selepas referendum, Nigel Farage, yang mengasaskan UKIP dan mengetuainya sehingga November itu, menafikan angka itu dan mengatakan bahawa dia tidak berkait rapat dengan Cuti Mengundi. May juga enggan mengesahkan janji-janji NHS Cuti Undi sejak memegang jawatan.

Tindak Balas Ekonomi Brexit

Walaupun Britain secara rasmi meninggalkan EU, tahun 2020 adalah tempoh peralihan dan pelaksanaan. Sehingga pelbagai keputusan dibuat dan dimuktamadkan, perdagangan dan kastam diteruskan seperti sebelumnya, jadi tidak banyak perkara sehari-hari yang kelihatan berbeza dengan orang yang tinggal di UK

Walaupun begitu, keputusan meninggalkan EU telah memberi kesan kepada ekonomi Britain.

Pertumbuhan KDNK negara menjadi perlahan kepada sekitar 1.4% pada 2018 daripada 1.9% pada 2017 dan 2016 apabila pelaburan perniagaan merosot. IMF meramalkan bahawa ekonomi negara akan berkembang pada 1.3% pada 2019 dan 1.4% pada 2020. Bank of England mengurangkan unjuran pertumbuhannya untuk 2019 kepada 1.2%, terendah sejak krisis kewangan.

Kadar pengangguran UK mencecah paras terendah 44 tahun pada 3.9% dalam tempoh tiga bulan hingga Jan. 2019. Pakar mengaitkannya dengan majikan yang lebih suka mengekalkan pekerja berbanding melabur dalam projek utama baharu.

Pada 2018, paun berjaya memulihkan kerugian yang dialaminya selepas undian Brexit tetapi bertindak balas secara negatif apabila kemungkinan Brexit tanpa perjanjian meningkat. Mata wang boleh rali jika perjanjian "Brexit lembut" diluluskan atau Brexit ditangguhkan.

Walaupun kejatuhan dalam nilai paun telah membantu pengeksport, harga import yang lebih tinggi berpindah kepada pengguna dan telah memberi kesan yang ketara kepada kadar inflasi tahunan. Inflasi CPI mencecah 3.1% dalam tempoh 12 bulan menjelang Nov. 2017, paras tertinggi hampir enam tahun yang melepasi sasaran 2% Bank of England. Inflasi akhirnya mula jatuh pada 2018 dengan penurunan harga minyak dan gas dan berada pada 1.8% pada Jan. 2019.

Laporan Julai 2017 oleh House of Lords memetik bukti bahawa perniagaan UK perlu menaikkan gaji untuk menarik pekerja kelahiran asli berikutan Brexit, yang "kemungkinan membawa kepada harga yang lebih tinggi untuk pengguna."

Perdagangan antarabangsa dijangka jatuh akibat Brexit, walaupun Britain berunding dengan perjanjian perdagangan bebas. Dr. Monique Ebell, bekas pengarah penyelidikan bersekutu di Institut Penyelidikan Ekonomi dan Sosial Kebangsaan, meramalkan pengurangan -22% dalam jumlah perdagangan barangan dan perkhidmatan UK jika keahlian EU digantikan dengan perjanjian perdagangan bebas. Perjanjian perdagangan bebas yang lain mungkin tidak dapat bertahan: Ebell melihat pakatan dengan BRIICS (Brazil, Rusia, India, Indonesia, China, dan Afrika Selatan) meningkatkan jumlah perdagangan sebanyak 2.2%; perjanjian dengan AS, Kanada, Australia, dan New Zealand akan menjadi lebih baik sedikit, pada 2.6%.

"Pasaran tunggal adalah perjanjian perdagangan yang sangat mendalam dan komprehensif yang bertujuan untuk mengurangkan halangan bukan tarif," tulis Ebell pada Jan. 2017, "sementara kebanyakan bukan EU [perjanjian perdagangan bebas] nampaknya agak tidak berkesan untuk mengurangkan halangan bukan tarif yang penting untuk perdagangan perkhidmatan."

Pilihan Raya Umum Jun 2017

Pada 18 April, May menggesa pilihan raya mengejut diadakan pada 8 Jun, walaupun sebelum ini berjanji untuk tidak mengadakan satu sehingga 2020. Tinjauan pada masa itu mencadangkan Mei akan memperluaskan majoriti tipis Parlimennya iaitu 330 kerusi (terdapat 650 kerusi dalam bersama). Tenaga buruh memperoleh pesat dalam tinjauan, bagaimanapun, dibantu oleh Tory flip-flop yang memalukan mengenai cadangan untuk estet membiayai penjagaan akhir hayat.

Konservatif kehilangan majoriti mereka, memenangi 318 kerusi kepada Buruh 262. Parti Kebangsaan Scotland memenangi 35, dengan parti lain mengambil 35. Parlimen yang digantung itu menimbulkan keraguan terhadap mandat Mei untuk merundingkan Brexit dan mengetuai pemimpin Buruh dan Demokrat Liberal untuk memanggil pada Mei untuk meletakkan jawatan.

Bercakap di hadapan kediaman perdana menteri di 10 Downing Street, May menepis gesaan agar dia meninggalkan jawatannya, dengan berkata, "Jelas bahawa hanya Parti Konservatif dan Kesatuan"—nama rasmi Tories—"mempunyai legitimasi dan keupayaan untuk memberikan kepastian itu dengan menguasai majoriti di Dewan Rakyat." Konservatif membuat perjanjian dengan Parti Kesatuan Demokratik Ireland Utara, yang memenangi 10 kerusi, untuk membentuk gabungan. Parti itu kurang dikenali di luar Ireland Utara, berdasarkan gelombang carian Google yang ingin tahu yang menyebabkan tapak DUP ranap.

May membentangkan pilihan raya sebagai peluang bagi Konservatif untuk mengukuhkan mandat mereka dan mengukuhkan kedudukan perundingan mereka dengan Brussels. Tetapi ini menjadi bumerang.

"Pilihan raya bertujuan untuk menyebarkan, bukan menumpukan kuasa politik, terutamanya berkaitan Brexit," tulis wartawan politik Sky News, Lewis Goodall**. "**Sejak malam pilihan raya, Brussels bukan sahaja berurusan dengan Nombor 10 tetapi sebenarnya, Dewan Rakyat juga."

Selepas pilihan raya, ramai yang menjangkakan kedudukan Brexit kerajaan akan menjadi lemah, dan mereka betul. May mengeluarkan kertas putih Brexit pada Julai 2018 yang menyebut "persatuan" dan kawasan perjanjian perdagangan bebas untuk barangan dengan EU. David Davis meletak jawatan sebagai setiausaha Brexit dan Boris Johnson meletak jawatan sebagai Setiausaha Luar sebagai protes.

Tetapi pilihan raya itu juga meningkatkan kemungkinan Brexit tanpa perjanjian. Seperti yang diramalkan oleh The Financial Times, keputusan itu menjadikan Mei lebih terdedah kepada tekanan daripada Euroskeptics dan rakan gabungannya. Kami melihat ini bermain dengan perebutan belakang Ireland.

Dengan kedudukannya yang lemah, May bergelut untuk menyatukan partinya di sebalik perjanjiannya dan mengekalkan kawalan Brexit.

Referendum Kemerdekaan Scotland

Ahli politik di Scotland mendesak referendum kemerdekaan kedua selepas undian Brexit, tetapi keputusan pilihan raya pada 8 Jun 2017 menjejaskan usaha mereka. Parti Kebangsaan Scotland (SNP) kehilangan 21 kerusi di Parlimen Westminster, dan pada 27 Jun 2017, Menteri Pertama Scotland Nicola Sturgeon berkata kerajaannya di Holyrood akan "menetapkan semula" jadualnya mengenai kemerdekaan untuk memberi tumpuan kepada penyampaian "Brexit lembut."

Tiada satu pun kawasan tempatan Scotland mengundi untuk meninggalkan EU, menurut Suruhanjaya Pilihan Raya UK, walaupun Moray hampir mencapai 49.9%. Negara secara keseluruhannya menolak referendum sebanyak 62.0% hingga 38.0%. Oleh kerana Scotland hanya mengandungi 8.4% daripada populasi UK, bagaimanapun, undiannya untuk Kekal—bersama-sama dengan undian Ireland Utara, yang menyumbang hanya 2.9% daripada populasi UK—sangat diatasi dengan sokongan untuk Brexit di England dan Wales.

Scotland menyertai England dan Wales untuk membentuk Great Britain pada tahun 1707, dan hubungan itu kadang-kadang menjadi huru-hara. SNP, yang diasaskan pada 1930-an, hanya mempunyai enam daripada 650 kerusi di Westminster pada 2010. Pada tahun berikutnya, bagaimanapun, ia membentuk kerajaan majoriti dalam Parlimen Scotland yang diturunkan di Holyrood, sebahagiannya disebabkan oleh janjinya untuk mengadakan referendum pada kemerdekaan Scotland.

Referendum Kemerdekaan Scotland 2014

Referendum itu, yang diadakan pada 2014, menyaksikan pihak pro-kemerdekaan tewas dengan 44.7% undian; peratusan keluar mengundi ialah 84.6%. Jauh daripada meletakkan isu kemerdekaan untuk berehat, walaupun, undian membakar sokongan untuk nasionalis. SNP memenangi 56 daripada 59 kerusi Scotland di Westminster pada tahun berikutnya, mengatasi Lib Dems untuk menjadi parti ketiga terbesar di UK secara keseluruhan. Peta pilihan raya Britain jelas menunjukkan jurang yang ketara antara England dan Wales—yang didominasi oleh Tory blue dengan tompok sekali-sekala berwarna merah Buruh—dan Scotland yang serba kuning.

Apabila Britain mengundi untuk meninggalkan EU, Scotland kecewa. Gabungan nasionalisme yang semakin meningkat dan sokongan kuat untuk Eropah membawa hampir serta-merta kepada seruan untuk referendum kemerdekaan baharu. Apabila Mahkamah Agung memutuskan Nov. 3, 2017, yang menurunkan perhimpunan negara seperti parlimen Scotland tidak boleh memveto Brexit, tuntutan semakin kuat.

Pada 13 Mac tahun itu, Sturgeon menggesa referendum kedua, diadakan pada musim luruh 2018 atau musim bunga 2019. Holyrood menyokongnya dengan undian 69 berbanding 59 pada 28 Mac, sehari sebelum kerajaan Mei mencetuskan Perkara 50.

Masa pilihan Sturgeon adalah penting kerana kira detik dua tahun yang dimulakan oleh Artikel 50 akan berakhir pada musim bunga 2019 apabila politik yang mengelilingi Brexit mungkin tidak menentu.

Bagaimana Kemerdekaan Nampaknya?

Keadaan ekonomi Scotland juga menimbulkan persoalan tentang masa depan hipotesisnya sebagai sebuah negara merdeka. Kejatuhan harga minyak telah memberi tamparan kepada kewangan kerajaan. Pada Mei 2014 ia meramalkan penerimaan cukai 2015–2016 daripada penggerudian Laut Utara sebanyak £3.4 bilion hingga £9 bilion tetapi mengumpul £60 juta, kurang daripada 1% daripada titik tengah ramalan. Pada hakikatnya, angka-angka ini adalah hipotesis, memandangkan kewangan Scotland tidak diturunkan sepenuhnya, tetapi anggaran adalah berdasarkan bahagian geografi negara penggerudian Laut Utara, jadi ia menggambarkan apa yang mungkin dijangkakan sebagai sebuah negara merdeka.

Perdebatan mengenai mata wang yang akan digunakan oleh Scotland yang merdeka telah dihidupkan semula. Bekas pemimpin SNP Alex Salmond, yang merupakan Menteri Pertama Scotland sehingga Nov. 2014, memberitahu The Financial Times bahawa negara itu boleh meninggalkan paun dan memperkenalkan mata wangnya sendiri, membenarkan ia terapung dengan bebas atau menambatnya kepada sterling. Dia menolak menyertai euro, tetapi yang lain berpendapat bahawa Scotland perlu menyertai EU. Satu lagi kemungkinan ialah menggunakan paun, yang bermakna kehilangan kawalan ke atas dasar monetari.

Kebaikan untuk Sesetengah

Sebaliknya, mata wang lemah yang terapung di pasaran global boleh menjadi rahmat kepada pengeluar UK yang mengeksport barangan. Industri yang banyak bergantung pada eksport sebenarnya boleh melihat beberapa manfaat. Pada 2015, 10 eksport teratas dari UK ialah (dalam USD):

1. Mesin, enjin, pam: AS$63.9 bilion (13.9% daripada jumlah eksport)

2. Permata, logam berharga: $53 bilion (11.5%)

1 Kenderaan: $50.7 bilion (11%)

1. Farmaseutikal: $36 bilion (7.8%)

2. Minyak: $33.2 bilion (7.2%)

3. Peralatan elektronik: $29 bilion (6.3%)

4. Pesawat, kapal angkasa: $18.9 bilion (4.1%)

5. Perubatan, peralatan teknikal: $18.4 bilion (4%)

6. Bahan kimia organik: $14 bilion (3%)

7. Plastik: $11.8 bilion (2.6%)

Sesetengah sektor bersedia untuk mendapat manfaat daripada keluar. Syarikat multinasional yang tersenarai di FTSE 100 berkemungkinan melihat pendapatan meningkat hasil daripada satu paun yang lemah. Mata wang yang lemah juga boleh memberi manfaat kepada pelancongan, tenaga dan industri perkhidmatan.

Pada Mei 2016, State Bank of India (SBIN.NS), bank komersial terbesar di India, mencadangkan bahawa Brexit akan memanfaatkan India dari segi ekonomi. Walaupun meninggalkan Zon Euro bermakna UK tidak lagi mempunyai akses tanpa halangan ke pasaran tunggal Eropah, ia akan membolehkan lebih tumpuan kepada perdagangan dengan India. India juga akan mempunyai lebih banyak ruang untuk bergerak jika UK tidak lagi mematuhi peraturan dan peraturan perdagangan Eropah.

##Perdagangan UK-EU Selepas Brexit

May menganjurkan Brexit "keras", bermakna Britain akan meninggalkan pasaran tunggal EU dan kesatuan kastam, kemudian merundingkan perjanjian perdagangan untuk mengawal hubungan masa depan mereka. Rundingan ini akan dijalankan semasa tempoh peralihan yang akan bermula apabila perjanjian perceraian disahkan.

Penampilan buruk Konservatif dalam pilihan raya mengejut Jun 2017 menyebabkan sokongan popular untuk Brexit keras menjadi persoalan, dan ramai dalam akhbar membuat spekulasi bahawa kerajaan boleh mengambil tindakan yang lebih lembut. Kertas Putih Brexit yang dikeluarkan pada Julai 2018 mendedahkan rancangan untuk Brexit yang lebih lembut. Ia terlalu lembut untuk ramai ahli parlimen dari partinya dan terlalu berani untuk EU.

Kertas Putih berkata kerajaan merancang untuk meninggalkan pasaran tunggal EU dan kesatuan kastam. Walau bagaimanapun, ia mencadangkan penciptaan kawasan perdagangan bebas untuk barangan yang akan "mengelakkan keperluan untuk pemeriksaan kastam dan pengawalseliaan di sempadan dan bermakna perniagaan tidak perlu melengkapkan pengisytiharan kastam yang mahal. Dan ia akan membolehkan produk hanya menjalani satu set kelulusan dan kebenaran dalam mana-mana pasaran, sebelum dijual dalam kedua-duanya." Ini bermakna UK akan mematuhi peraturan pasaran tunggal EU apabila ia berkaitan dengan barangan.

Kertas Putih itu mengakui bahawa pengaturan kastam tanpa sempadan dengan EU—yang membenarkan UK merundingkan perjanjian perdagangan bebas dengan negara ketiga—adalah "skop yang lebih luas daripada mana-mana yang wujud antara EU dan negara ketiga."

Kerajaan betul bahawa tidak ada contoh hubungan seperti ini di Eropah hari ini. Empat preseden luas yang wujud ialah hubungan EU dengan ahli Norway, Switzerland, Kanada dan Pertubuhan Perdagangan Dunia.

Model Norway: Sertai EEA

Pilihan pertama ialah untuk UK menyertai Norway, Iceland dan Lichtenstein di Kawasan Ekonomi Eropah (EEA), yang menyediakan akses kepada pasaran tunggal EU untuk kebanyakan barangan dan perkhidmatan (pertanian dan perikanan dikecualikan). Pada masa yang sama, EEA berada di luar kesatuan kastam, jadi Britain boleh mengadakan perjanjian perdagangan dengan negara bukan EU.

Walau bagaimanapun, pengaturan itu tidak menang-menang: UK akan terikat dengan beberapa undang-undang EU sambil kehilangan keupayaannya untuk mempengaruhi undang-undang tersebut melalui hak mengundi Majlis Eropah dan Parlimen Eropah negara itu. Pada Sept. 2017, May menggelar pengaturan ini sebagai "kehilangan kawalan demokrasi" yang tidak boleh diterima.

David Davis menyatakan minat terhadap model Norway sebagai jawapan kepada soalan yang diterimanya di Dewan Perniagaan AS di Washington. "Ia sesuatu yang kami fikirkan tetapi ia tidak berada di bahagian atas senarai kami." Beliau merujuk secara khusus kepada Persatuan Perdagangan Bebas Eropah (EFTA), yang seperti EEA menawarkan akses kepada pasaran tunggal, tetapi bukan kesatuan kastam.

EFTA pernah menjadi organisasi yang besar, tetapi kebanyakan ahlinya telah meninggalkan untuk menyertai EU. Hari ini ia terdiri daripada Norway, Iceland, Lichtenstein, dan Switzerland; semua kecuali Switzerland juga ahli EEA.

Model Switzerland

Hubungan Switzerland dengan EU, yang ditadbir oleh sekitar 20 pakatan dua hala utama dengan blok itu, secara umumnya serupa dengan susunan EEA. Bersama dengan ketiga-tiga ini, Switzerland adalah ahli Persatuan Perdagangan Bebas Eropah (EFTA). Switzerland membantu menubuhkan EEA, tetapi rakyatnya menolak keahlian dalam referendum 1992.

Negara ini membenarkan pergerakan bebas orang dan merupakan ahli Kawasan Schengen tanpa pasport. Ia tertakluk kepada banyak peraturan pasaran tunggal, tanpa perlu banyak bercakap dalam membuatnya. Ia berada di luar kesatuan kastam, membenarkannya merundingkan perjanjian perdagangan bebas dengan negara ketiga; biasanya, tetapi tidak selalu, ia telah dirundingkan bersama negara-negara EEA. Switzerland mempunyai akses kepada pasaran tunggal untuk barangan (dengan pengecualian pertanian), tetapi bukan perkhidmatan (dengan pengecualian insurans). Ia membayar jumlah yang sederhana ke dalam belanjawan EU.

Penyokong Brexit yang ingin "mengambil semula kawalan" tidak mungkin menerima konsesi yang dibuat oleh Switzerland mengenai imigresen, pembayaran belanjawan dan peraturan pasaran tunggal. EU mungkin tidak mahu perhubungan yang dimodelkan pada contoh Switzerland, sama ada: Keahlian Switzerland dalam EFTA tetapi bukan EEA, Schengen tetapi bukan EU, adalah produk berantakan daripada sejarah kompleks integrasi Eropah dan—apa lagi— referendum.

Model Kanada: Perjanjian Perdagangan Bebas

Pilihan ketiga ialah untuk merundingkan perjanjian perdagangan bebas dengan EU mengikut garis Perjanjian Ekonomi dan Perdagangan Komprehensif (CETA), satu pakatan yang telah dimuktamadkan oleh EU dengan Kanada tetapi tidak disahkan. Masalah yang paling jelas dengan pendekatan ini ialah UK hanya mempunyai dua tahun dari pencetus Perkara 50 untuk merundingkan perjanjian sedemikian. EU telah menolak untuk membincangkan hubungan perdagangan masa depan sehingga Disember paling awal.

Untuk memberi gambaran betapa ketatnya jadual waktu itu, rundingan CETA bermula pada 2009 dan telah dimuktamadkan pada 2014. Tiga tahun kemudian, sebilangan kecil minoriti daripada 28 parlimen kebangsaan EU telah meratifikasi perjanjian itu. Memujuk yang lain boleh mengambil masa bertahun-tahun. Malah badan perundangan subnasional boleh menghalang perjanjian: parlimen wilayah Walloon, yang mewakili kurang daripada 4 juta terutamanya warga Belgium yang berbahasa Perancis, disekat secara bersendirian oleh CETA selama beberapa hari pada 2016.

Untuk melanjutkan tarikh akhir dua tahun untuk meninggalkan EU, Britain memerlukan kelulusan sebulat suara daripada EU 27. Beberapa ahli politik UK, termasuk Canselor Exchequer Philip Hammond, telah menekankan keperluan untuk perjanjian peralihan beberapa tahun supaya —antara sebab lain—Britain boleh berunding dengan EU dan perjanjian perdagangan negara ketiga; tanggapan itu telah mendapat tentangan daripada Brexiteers garis keras, walau bagaimanapun.

Dalam beberapa cara, membandingkan situasi Britain dengan Kanada adalah mengelirukan. Kanada sudah pun menikmati perdagangan bebas dengan Amerika Syarikat melalui NAFTA,. bermakna perjanjian perdagangan dengan EU tidaklah begitu penting seperti untuk UK Ekonomi Kanada dan Britain juga sangat berbeza: CETA tidak termasuk perkhidmatan kewangan, salah satu yang terbesar di Britain. eksport ke EU.

Bercakap di Florence pada Sept. 2017, May berkata UK dan EU "boleh melakukan jauh lebih baik" daripada perjanjian perdagangan gaya CETA, kerana mereka bermula daripada "kedudukan yang belum pernah berlaku sebelum ini" berkongsi badan peraturan dan peraturan. Dia tidak menghuraikan apa yang akan kelihatan "lebih baik", selain menyeru kedua-dua pihak untuk menjadi "kreatif serta praktikal."

Monique Ebell, bekas Institut Penyelidikan Ekonomi dan Sosial Kebangsaan menekankan bahawa walaupun dengan adanya, halangan perjanjian bukan tarif berkemungkinan besar menjadi hambatan perdagangan Britain dengan EU: dia menjangkakan jumlah perdagangan luar UK—bukan hanya mengalir ke dan daripada EU—di bawah pakatan perdagangan EU-UK. Dia beralasan bahawa tawaran perdagangan bebas biasanya tidak mengendalikan perdagangan perkhidmatan dengan baik. Perkhidmatan adalah komponen utama perdagangan antarabangsa Britain; negara menikmati lebihan dagangan dalam segmen itu, yang tidak berlaku untuk barangan.

Perjanjian perdagangan bebas juga bergelut untuk mengekang halangan bukan tarif. Diakui Britain dan EU bermula daripada skim pengawalseliaan bersatu, tetapi perbezaan hanya akan berganda selepas Brexit.

WTO: Pergi Sendiri

Adakah anda mahu keluar? Awak keluar. Jika Britain dan EU tidak dapat mencapai persetujuan berhubung hubungan masa depan, mereka akan kembali kepada syarat Pertubuhan Perdagangan Dunia (WTO). Walaupun lalai ini tidak akan sepenuhnya mudah, walau bagaimanapun. Memandangkan Britain kini merupakan ahli WTO melalui EU, ia perlu membahagikan jadual tarif dengan blok itu dan membahagikan liabiliti yang timbul daripada pertikaian perdagangan yang berterusan. Kerja ini telah pun bermula.

Berdagang dengan EU mengikut syarat WTO ialah senario "tiada urus niaga" yang telah dikemukakan oleh kerajaan Konservatif sebagai sandaran yang boleh diterima—walaupun kebanyakan pemerhati melihat ini sebagai taktik perundingan. Setiausaha Negara UK untuk Perdagangan Antarabangsa Liam Fox berkata pada Julai 2017, "Orang ramai bercakap tentang WTO seolah-olah ia akan menjadi penghujung dunia. Tetapi mereka lupa bahawa itulah cara mereka berdagang dengan Amerika Syarikat, dengan China, dengan Jepun. , dengan India, dengan Teluk, dan hubungan perdagangan kami kukuh dan sihat."

Bagi industri tertentu, bagaimanapun, tarif luar EU akan terjejas teruk: Britain mengeksport 77% daripada kereta yang dikeluarkannya, dan 58% daripadanya pergi ke Eropah. EU mengenakan 10% tarif ke atas kereta import. Monique Ebell dari NIESR menganggarkan bahawa meninggalkan pasaran tunggal EU akan mengurangkan keseluruhan perdagangan barangan dan perkhidmatan UK—bukan itu sahaja dengan EU—sebanyak 22–30%.

UK juga tidak akan hanya melepaskan pengaturan perdagangannya dengan EU: di bawah mana-mana senario di atas, ia mungkin akan kehilangan perjanjian perdagangan blok itu telah melanda 63 negara ketiga, serta kemajuan dalam merundingkan tawaran lain. Menggantikan ini dan menambah yang baharu adalah prospek yang tidak menentu. Dalam satu Sept. Temu bual 2017 dengan Politico, Setiausaha Perdagangan Liam Fox berkata pejabatnya—yang dibentuk pada Julai 2016—telah menolak beberapa negara ketiga yang ingin merundingkan perjanjian perdagangan bebas kerana ia tidak mempunyai kapasiti untuk berunding.

Fox mahu menukar syarat perjanjian perdagangan EU sedia ada kepada perjanjian baharu, tetapi sesetengah negara mungkin tidak mahu memberikan Britain (66 juta orang, $2.6 trilion KDNK) syarat yang sama seperti EU (tidak termasuk Britain, sekitar 440 juta orang, $13.9 trilion KDNK).

Rundingan dengan negara ketiga secara teknikalnya tidak dibenarkan manakala Britain kekal sebagai ahli EU, tetapi rundingan tidak rasmi telah pun bermula, terutamanya dengan AS

Kesan kepada AS

Syarikat-syarikat di AS merentasi pelbagai sektor telah membuat pelaburan besar di UK selama bertahun-tahun. Syarikat-syarikat Amerika telah memperoleh 9% daripada keuntungan gabungan asing global daripada United Kingdom sejak 2000. Pada tahun 2014 sahaja, syarikat AS melabur sejumlah $588 bilion ke Britain. AS juga mengupah ramai warga Britain. Malah, syarikat AS adalah salah satu pasaran pekerjaan terbesar di UK. Keluaran syarikat gabungan AS di United Kingdom ialah $153 bilion pada 2013. United Kingdom memainkan peranan penting dalam infrastruktur global korporat Amerika daripada aset di bawah pengurusan,. jualan antarabangsa dan kemajuan penyelidikan dan pembangunan (R&D).

Syarikat-syarikat Amerika telah melihat Britain sebagai pintu masuk strategik ke negara-negara lain dalam Kesatuan Eropah. Brexit akan menjejaskan pendapatan ahli gabungan dan harga saham banyak syarikat yang sejajar secara strategik dengan United Kingdom, yang mungkin menyaksikan mereka mempertimbangkan semula operasi mereka dengan ahli UK dan Kesatuan Eropah.

Syarikat dan pelabur Amerika yang mempunyai pendedahan kepada bank Eropah dan pasaran kredit mungkin terjejas oleh risiko kredit. Bank-bank Eropah mungkin perlu menggantikan $123 bilion dalam sekuriti bergantung pada cara keluarnya berlaku. Tambahan pula, hutang UK mungkin tidak termasuk dalam rizab tunai kecemasan bank Eropah,. menimbulkan masalah kecairan. Sekuriti bersandarkan aset Eropah telah mengalami kemerosotan sejak 2007. Penurunan ini berkemungkinan akan bertambah kuat sekarang apabila Britain telah memilih untuk keluar.

Siapa Seterusnya untuk Meninggalkan EU?

Perbalahan politik mengenai Eropah tidak terhad kepada Britain. Kebanyakan ahli EU mempunyai pergerakan euroskeptik yang kuat yang, walaupun mereka setakat ini bergelut untuk memenangi kuasa di peringkat nasional, sangat mempengaruhi tenor politik negara. Di beberapa negara, terdapat kemungkinan pergerakan sedemikian boleh mendapatkan referendum mengenai keahlian EU.

Pada Mei 2016, firma penyelidikan global IPSOS mengeluarkan laporan yang menunjukkan bahawa majoriti responden di Itali dan Perancis percaya negara mereka perlu mengadakan referendum mengenai keahlian EU.

###Itali

Sektor perbankan Itali yang rapuh telah mendorong jurang antara EU dan kerajaan Itali, yang telah menyediakan dana bailout untuk menyelamatkan pemegang bon ibu-dan-pop daripada "diikat jamin," seperti yang ditetapkan oleh peraturan EU. Kerajaan terpaksa meninggalkan bajet 2019 apabila EU mengancamnya dengan sekatan. Ia menurunkan defisit bajet yang dirancang daripada 2.5% daripada KDNK kepada 2.04%.

Matteo Salvini, ketua sayap kanan Liga Utara Itali dan timbalan perdana menteri negara itu, menggesa referendum mengenai keahlian EU beberapa jam selepas undian Brexit, dengan berkata, "Undian ini adalah tamparan hebat bagi semua orang yang mengatakan bahawa Eropah adalah perniagaan mereka sendiri dan orang Itali tidak perlu campur tangan dengan itu."

Liga Utara mempunyai sekutu dalam Gerakan Lima Bintang populis (M5S), yang pengasasnya, bekas pelawak Beppe Grillo, telah menggesa referendum mengenai keahlian Itali dalam euro—walaupun bukan EU. Kedua-dua parti membentuk kerajaan campuran pada 2018 dan menjadikan Giuseppe Conte perdana menteri. Conte menolak kemungkinan "Italexit" pada 2018 semasa anggaran belanjawan.

###Perancis

Marine Le Pen, ketua Barisan Nasional Euroskeptik Perancis (FN), memuji undian Brexit sebagai kemenangan untuk nasionalisme dan kedaulatan di seluruh Eropah: "Seperti kebanyakan orang Perancis, saya sangat gembira kerana rakyat UK bertahan dan berjaya pilihan yang tepat. Apa yang kita fikir mustahil semalam kini menjadi mungkin." Dia kalah dalam pilihan raya presiden Perancis kepada Emmanuel Macron pada Mei 2017, hanya memperoleh 33.9% undi.

Macron telah memberi amaran bahawa permintaan untuk "Frexit" akan berkembang jika EU tidak melihat pembaharuan. Menurut sebuah Feb. Tinjauan IFOP 2019, 40% rakyat Perancis mahu negara itu meninggalkan EU. Frexit juga merupakan salah satu tuntutan penunjuk perasaan jaket kuning.