Płaska krzywa dochodowości
Co to jest płaska krzywa dochodowości?
Płaska krzywa dochodowości to krzywa dochodowości, w której różnica między oprocentowaniem krótkoterminowym i długoterminowym jest niewielka dla obligacji o tej samej jakości kredytowej. Ten rodzaj spłaszczania krzywej dochodowości jest często obserwowany podczas przejścia między krzywą normalną a odwróconą. Różnica między płaską krzywą dochodowości a normalną krzywą dochodowości polega na tym, że normalna krzywa dochodowości nachyla się w górę.
Zrozumienie płaskiej krzywej dochodowości
gdy obligacje krótko- i długoterminowe oferują równoważną rentowność, zwykle utrzymywanie instrumentu długoterminowego nie przynosi większych korzyści; inwestor nie uzyskuje żadnej nadwyżki rekompensaty za ryzyko związane z posiadaniem długoterminowych papierów wartościowych. Jeśli krzywa dochodowości się spłaszcza, oznacza to, że spread rentowności między obligacjami długoterminowymi i krótkoterminowymi maleje. Na przykład płaska krzywa dochodowości amerykańskich obligacji skarbowych to taka, w której rentowność obligacji dwuletnich wynosi 5%, a rentowność obligacji 30-letnich wynosi 5,1%.
Spłaszczająca się krzywa dochodowości może być wynikiem większego spadku długoterminowych stóp procentowych niż krótkoterminowych lub większego wzrostu stóp krótkoterminowych niż stóp długoterminowych. Płaska krzywa dochodowości zazwyczaj wskazuje, że inwestorzy i handlowcy martwią się perspektywami makroekonomicznymi. Jednym z powodów, dla których krzywa dochodowości może się spłaszczyć, jest to, że uczestnicy rynku mogą spodziewać się spadku inflacji lub podniesienia przez Rezerwę Federalną stopy funduszy federalnych w najbliższym czasie.
Na przykład, jeśli Rezerwa Federalna zwiększy swój krótkoterminowy cel w określonym czasie, długoterminowe stopy procentowe mogą pozostać stabilne lub wzrosnąć. Wzrosłyby jednak krótkoterminowe stopy procentowe. w konsekwencji nachylenie krzywej dochodowości uległoby spłaszczeniu, gdy stopy krótkoterminowe wzrosną bardziej niż stopy długoterminowe.
Specjalna uwaga: strategia ze sztangą
Strategia sztangi może przynieść korzyści inwestorom w sytuacji spłaszczania się krzywej dochodowości lub jeśli Rezerwa Federalna chce podnieść stopę funduszy federalnych. Jednak strategia ze sztangą może być słabsza, gdy krzywa dochodowości się wystroi. Strategia ze sztangą to strategia inwestycyjna, którą można wykorzystać w inwestowaniu i handlu o stałym dochodzie. W strategii ze sztangą połowa portfela składa się z obligacji długoterminowych, a reszta z obligacji krótkoterminowych.
Na przykład załóżmy, że spread dochodowości wynosi 8%, a inwestor uważa, że krzywa dochodowości ulegnie spłaszczeniu. Inwestor mógł przeznaczyć połowę portfela o stałym dochodzie na 10-letnie obligacje skarbowe USA, a drugą połowę na obligacje 2-letnie US Treasury. Dlatego inwestor ma pewną elastyczność i może reagować na zmiany na rynkach obligacji. Portfel może jednak doświadczyć znacznego spadku, jeśli nastąpi gwałtowny wzrost długoterminowych stóp procentowych, co jest spowodowane duracją obligacji długoterminowych.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Taką krzywą można uznać za psychologiczny marker, który może oznaczać, że inwestorzy tracą wiarę w długoterminowy potencjał wzrostu rynku.
Jednym ze sposobów walki z spłaszczającą się krzywą dochodowości jest użycie tak zwanej strategii Barbell, równoważenia portfela między obligacjami długoterminowymi i krótkoterminowymi. Ta strategia działa najlepiej, gdy obligacje są „drabinowane” lub rozłożone w określonych odstępach czasu.
Spłaszczająca się krzywa dochodowości ma miejsce, gdy krótkoterminowe i długoterminowe obligacje nie widzą zauważalnej zmiany stóp. Sprawia to, że obligacje długoterminowe są mniej atrakcyjne dla inwestorów.
