Zarządzanie w sieci
Co to jest zarządzanie siecią?
Zarządzanie on-chain to system do zarządzania i wdrażania zmian w łańcuchach bloków kryptowalut. W tego typu zarządzaniu zasady wprowadzania zmian są zakodowane w protokole blockchain. Deweloperzy proponują zmiany za pomocą aktualizacji kodu, a każdy węzeł głosuje, czy zaakceptować lub odrzucić proponowaną zmianę.
Zrozumienie zarządzania w łańcuchu
Sieć blockchain to system, który zawiera rozproszoną księgę podobną do wspólnej bazy danych. Transakcje są rejestrowane na łańcuchu bloków i udostępniane wszystkim uczestnikom. Za każdym razem, gdy przeprowadzana jest nowa transakcja, do łańcucha bloków należy dodać nowy blok. Istnieją jednak protokoły konsensusu,. których należy przestrzegać, aby transakcja została uznana za ważną. Górnicy,. zwani również węzłami, weryfikują dane, aby upewnić się, że są poprawne i czy parametry dotyczące transakcji zostały spełnione.
Gdy górnicy zakończą proces weryfikacji, wyniki są przesyłane do sieci. Po przejrzeniu przez inne węzły lub uczestników i osiągnięciu konsensusu do sieci dodawany jest nowy blok. Górnicy zwykle otrzymują pewnego rodzaju rekompensatę za swoje wysiłki, co nazywa się systemem lub procesem Proof of Work (PoW).
Uczestnicy zarządzania łańcuchowego
W przeciwieństwie do nieformalnych systemów zarządzania, które wykorzystują kombinację koordynacji offline i modyfikacji kodu online w celu wprowadzenia zmian, systemy zarządzania w łańcuchu działają tylko online. Zmiany w łańcuchu bloków są proponowane poprzez aktualizacje kodu. Propozycje ulepszeń w celu wprowadzenia zmian w łańcuchu bloków muszą być składane przez programistów. Za koordynację i osiąganie konsensusu między interesariuszami odpowiada główna grupa, składająca się głównie z programistów. Zazwyczaj zarządzanie w łańcuchu obejmuje następujących interesariuszy:
Górnicy — którzy obsługują węzły, które weryfikują transakcje
Deweloperzy — odpowiedzialni za podstawowe algorytmy blockchain
Użytkownicy lub uczestnicy — którzy używają i inwestują w różne kryptowaluty
Interesariusze uczestniczący w tym procesie otrzymują zachęty ekonomiczne do uczestnictwa. Na przykład, każdy węzeł może uzyskać obniżkę ogólnych opłat transakcyjnych za głosowanie, podczas gdy programiści są wynagradzani za pomocą alternatywnych mechanizmów finansowania.
Uczestnicy lub węzły mogą głosować za akceptacją lub odrzuceniem proponowanej zmiany. Jednak nie wszystkie węzły mają równą siłę głosu. Węzły z większymi zasobami monet mają więcej głosów w porównaniu z węzłami, które mają stosunkowo mniejszą liczbę zasobów. Jeśli zmiana zostanie zaakceptowana, zostanie uwzględniona w łańcuchu bloków i ustawiona jako podstawa. W niektórych przypadkach implementacji zarządzania w łańcuchu zaktualizowany kod może zostać przywrócony do wersji sprzed planu bazowego, jeśli proponowana zmiana nie powiedzie się.
Rodzaje zarządzania w łańcuchu
Implementacja zarządzania w łańcuchu różni się w zależności od różnych łańcuchów bloków. Na przykład Tezos używa formy samokorygującej księgi. Proponowane zmiany są wdrażane w łańcuchu bloków monety i wdrażane w testowej wersji łańcucha. Jeśli planowane zmiany się powiodą, są finalizowane w produkcyjnej wersji blockchaina. Jeśli nie, zostaną wycofane.
DFinity, startup, który wykorzystuje blockchain do budowy tego, co twierdzi, że będzie największym wirtualnym komputerem na świecie, ujawnił plan przyjęcia zakodowanej na sztywno konstytucji w swojej sieci. Konstytucja uruchamia działania pasywne i aktywne. Przykładem pierwszego może być zwiększenie rozmiaru nagrody za bloki, podczas gdy drugie może obejmować kwarantannę niektórych części sieci w celu aktualizacji lub wycofania.
Obecne systemy zarządzania w Bitcoin i Ethereum są nieformalne. Zostały zaprojektowane zgodnie ze zdecentralizowanym etosem, po raz pierwszy ogłoszonym przez Satoshi Nakamoto w jego oryginalnym artykule.
Obawy dotyczące zarządzania siecią
Krytycy systemu twierdzą, że ta forma nieformalnego zarządzania jest w rzeczywistości scentralizowana wśród górników i deweloperów. Jako dowód wskazują na dwa znaczące widełki w ekosystemie kryptowalut.
Widelec Ethereum
Pierwszym z nich jest podział oryginalnego łańcucha bloków Ethereum na Ethereum Classic (ETC) i Ethereum (ETH) w 2016 roku w wyniku włamania do systemu, w którym skradziono środki o wartości 50 milionów dolarów. Przeprowadzono hard fork,. aby zabezpieczyć sieć i zwrócić skradzione środki ich pierwotnym właścicielom. Hard fork to poważna zmiana w protokole blockchain, która może sprawić, że poprzednie bloki lub transakcje będą ważne lub nieważne. Hard fork wymaga, aby deweloperzy i węzły zgodzili się na aktualizację lub zmianę protokołów. Czasami hard fork nie jest uzgadniany przez wszystkich uczestników, co może wywołać niepokój, debatę i krytykę.
Społeczność szeroko dyskutowała o widelcu Ethereum, podobnie jak o tym, czy wspierać Ethereum Classic, czy Ethereum po widelcu. Krytycy argumentowali, że jest to naruszenie szeroko rozpowszechnionej zasady „Kod jest prawem”, w której parametry rządzące oprogramowaniem są określone w oryginalnym kodzie. Inni argumentowali, że rozwidlenie pokazuje, że złośliwe ataki na system można skutecznie zwalczać, przywracając fundusze zaangażowanych osób.
###Bitcoin widelec
W 2017 r. Bitcoin również przeszedł hard fork, co zaowocowało dwoma oddzielnymi łańcuchami bloków; oryginalny Bitcoin i Bitcoin Cash. W tym czasie społeczność Bitcoin próbowała ustalić, jak poprawić skalowalność sieci lub możliwość przetwarzania większej liczby transakcji jednocześnie. W miarę dodawania nowych transakcji do sieci tylko tak wiele może być przetwarzanych jednocześnie. Na przykład Bitcoin mógł przetwarzać tylko jeden megabajt transakcji na raz, co prowadziło do opóźnień w realizacji transakcji.
Podczas forka propozycja zwiększenia średniej wielkości bloku w blockchainie bitcoina została odrzucona przez główny zespół ds. rozwoju kryptowaluty. Odrzucili zmianę, mimo że wysokie opłaty transakcyjne sprawiły, że wykorzystanie bitcoina jako medium do codziennych transakcji stało się nie do utrzymania. Jedynym okręgiem wyborczym, który skorzystał z wysokich opłat transakcyjnych, byli górnicy. W końcu zbuntowana grupa programistów i górników wyprowadziła się, aby stworzyć własną kryptowalutę o zmiennych rozmiarach bloków. Twardy widelec pomiędzy Bitcoinem a Bitcoinem został wykonany po części w celu zwiększenia limitu przetwarzania z jednego do ośmiu megabajtów.
Przyszłość zarządzania siecią
Zarządzanie w łańcuchu stało się alternatywą dla nieformalnych systemów zarządzania. Twierdzi, że rozwiązuje problemy centralizacji bitcoina poprzez włączenie wszystkich węzłów w sieci blockchain do procesu decyzyjnego.
Technologia Blockchain oferuje kompleksowe podejście do technologii, w którym wszyscy uczestnicy mogą dzielić się korzyściami. Ponieważ społeczność blockchain i jej sieci starają się poprawić swoją skalowalność, umożliwiając im przetwarzanie większej liczby transakcji i konkurowanie z tradycyjnymi systemami płatności elektronicznych, takimi jak Visa, aktualizacje technologii będą prawdopodobnie kontynuowane.
Zmiany te będą nadal wdrażane w celu ulepszenia technologii blockchain i wspólnych korzyści społeczności. Zarządzanie w łańcuchu będzie prawdopodobnie koncentrować się na zwiększeniu przejrzystości i zaufania do procesu rozproszonej księgi w miarę wdrażania tych zmian i ulepszeń.
Jednak społeczność blockchain będzie musiała zapewnić, że zarządzanie w sieci nie jest w dużej mierze kontrolowane przez niewielką grupę programistów i górników, którzy mogą wdrażać zmiany według własnego uznania. Wraz ze zmianami rozwojowymi w sieciach blockchain istnieje ryzyko przyszłych nieporozumień i hard forków, które mogą podzielić społeczność blockchain.
Zalety zarządzania łańcuchowego
Według jego zwolenników zalety zarządzania w łańcuchu są następujące:
Jest to zdecentralizowana forma zarządzania
Zmiany w łańcuchu bloków nie są kierowane przez podstawową społeczność programistów, która ocenia jego zalety i wady. Zamiast tego każdy węzeł może głosować nad proponowaną zmianą i czytać lub omawiać jej zalety i wady. Jest zdecentralizowany, ponieważ opiera się na społeczności w celu kolektywnego podejmowania decyzji.
Oferuje krótsze czasy realizacji zmian
Nieformalne systemy zarządzania wymagają czasu i wysiłku pomiędzy interesariuszami w celu osiągnięcia konsensusu. Zarządzanie w łańcuchu osiąga konsensus dotyczący proponowanych zmian w stosunkowo krótszym czasie wśród interesariuszy. Na przykład zbudowanie i wdrożenie widelca bitcoin cash i klasycznego widelca Ethereum zajęło miesiące.
Co więcej, manewrowanie poza łańcuchem może skutkować bałaganiarskimi sytuacjami, w których niektóre węzły mogą zgodzić się na odmowę i nie uruchamiać proponowanych zmian. Algorytmiczne mechanizmy głosowania są stosunkowo szybsze, ponieważ wyniki testów ich implementacji można zobaczyć poprzez aktualizację kodu. Uruchomienie zmiany kodu w sieci testowej, tak jak w przypadku Tezos, pozwala również interesariuszom zobaczyć efekty tej zmiany w praktyce.
Możliwość zastosowania twardego widelca jest znacznie zmniejszona
Ponieważ każda proponowana zmiana wymaga konsensusu wszystkich węzłów, oznacza to, że możliwość wystąpienia hard fork jest znacznie zmniejszona. Poprzez wykorzystanie nagród, zarządzanie łańcuchem proponuje zachęty ekonomiczne dla węzłów do udziału w procesie głosowania.
Nieformalny proces zarządzania nie zapewnia zachęt ekonomicznych użytkownikom końcowym, którzy wykorzystują kryptowaluty do codziennych transakcji lub inwestują w nie przez długi czas. Zamiast tego bodźce ekonomiczne spoczywają na górnikach i deweloperach. Po zakończeniu głosowania wszyscy operatorzy węzłów muszą postępować zgodnie z decyzją.
Wady zarządzania łańcuchowego
Na podstawie wstępnych eksperymentów przeprowadzonych z protokołami on-chain, wady tego typu zarządzania są następujące:
Ma niską frekwencję wyborczą
Podobnie jak w przypadku rzeczywistych wyborów, niska frekwencja wyborcza może stać się problemem dla zarządzania w sieci. Dowodem na to jest raport DAO Carbonvote, który w swoim czasie odnotował wskaźnik uczestnictwa na poziomie 4,5%. Niska frekwencja jest również niedemokratyczna, ponieważ może skutkować pojedynczym węzłem ze znacznymi zasobami manipulującymi ogólnym przyszłym kierunkiem protokołu.
Użytkownicy z większą stawką mogą manipulować głosami
Węzły z większą liczbą monet otrzymują więcej głosów. Ponownie oznacza to, że użytkownicy z większą liczbą stawek mogą przejąć kontrolę nad procesem głosowania i pokierować przyszłym rozwojem w pożądanym kierunku. Co ważniejsze, odwraca dynamikę od górników i deweloperów w kierunku użytkowników i inwestorów, którzy mogą być po prostu zainteresowani maksymalizacją przyszłych zysków, w przeciwieństwie do rozwijania protokołu w kierunku innowacyjnych przypadków użycia.
Krytyka On-Chain vs. Zarządzanie poza łańcuchem
Kwestia zarządzania blockchainem nie jest wyjątkowa ani bezprecedensowa. Filozofia i teoria prawa borykają się z tym problemem od setek lat, a pojawiające się tam kwestie mają bezpośredni związek z kwestią zarządzania w łańcuchu lub poza łańcuchem.
Centralnym punktem debaty między zarządzaniem, które obejmuje podejmowanie decyzji przez ludzi (poza łańcuchem) a podejmowaniem decyzji w oparciu o zasady, które można przeprowadzić w całości za pomocą procesów zautomatyzowanych (w łańcuchu), jest kwestia „czy istniejące zasady i procesy decyzyjne regulujące system oparty na blockchain powinien zostać zmieniony od wewnątrz lub na zewnątrz przez społeczność referencyjną oraz czy system powinien zapewniać mechanizm zmiany samej struktury zarządzania. w podejmowaniu decyzji oraz jakie względy etyczne i polityczne to pociąga za sobą."
Zarządzanie „on-chain” opiera się na wersji pozytywistycznego porządku prawnego, który umożliwia pokojowe i legalne rozwiązywanie sporów w pluralistycznym społeczeństwie, bez uciekania się do źródeł zewnętrznych (moralnych lub politycznych) w celu uzasadnienia jego zasadności. W przypadku zarządzania kryptowalutami oznacza to, że konkurujące interesy interesariuszy nie muszą sprowadzać się do organu arbitrażowego (np. „co zrobiłby Satoshi?”) lub walki o priorytety moralne, jak „to niesprawiedliwe, że górnicy podejmować decyzje o opłatach, gdy posiadacze monet pozostają na mrozie."
Krytyka pyta, czy jest to możliwe, czy też, jak argumentował konserwatywny teoretyk prawa (i były członek niemieckiej partii nazistowskiej) Carl Schmidt, takie pozytywistyczne porządki są podatne na przechwycenie przez prywatne interesy. Według Schmitta pozytywistyczne reżimy załamują się w sytuacjach, w których pojawiają się wyjątki poza normami zarządzania, które są zapisane w regułach — w tym przypadku jest to kod, który uruchamia blockchain.
W takiej sytuacji sam system reguł zaczyna zawierać niezrównoważone sprzeczności. Na przykład, jeśli jeden zestaw użytkowników blockchain nalega, że bloki muszą zostać zmodyfikowane w celu zwiększenia płynności i podaży jego tokenów, co może wywołać inflację, a inny zestaw nalega, że finansowy ból mniej płynnej waluty jest konieczny do obrony przed zło inflacji.
W takich sytuacjach Schmitt twierdzi, że jedna osoba lub jedna grupa wkroczy, aby podjąć decyzję, która przełamie nierozstrzygalną więź – ktoś, kto stoi ponad zasadami. Jest to oczywiście przekleństwo radykalnie zdecentralizowanego etosu filozofii blockchain.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Zarządzanie w łańcuchu obejmuje zasady wprowadzania zmian zakodowanych w protokole blockchain.
Deweloperzy proponują zmiany poprzez aktualizacje kodu, a każdy węzeł lub uczestnik głosuje, czy zaakceptować lub odrzucić proponowaną zmianę.
Zarządzanie w łańcuchu to system do zarządzania i wdrażania zmian w łańcuchach bloków kryptowalut.
