Korekta strukturalna
Co to jest korekta strukturalna?
Dostosowanie strukturalne to zestaw reform gospodarczych, których kraj musi przestrzegać, aby uzyskać pożyczkę z Międzynarodowego Funduszu Walutowego i/lub Banku Światowego. Dostosowania strukturalne to często zestaw polityk gospodarczych, w tym zmniejszenie wydatków rządowych, otwarcie na wolny handel i tak dalej.
Zrozumienie dostosowania strukturalnego
Dostosowania strukturalne są powszechnie uważane za reformy wolnorynkowe i są uzależnione od założenia, że zwiększą one konkurencyjność danego kraju i pobudzą wzrost gospodarczy. Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) i Bank Światowy,. dwie instytucje z Bretton Woods z lat czterdziestych, od dawna nakładają warunki na pożyczki. Jednak w latach 80. nastąpiła skoordynowana próba przekształcenia kredytów dla biednych krajów dotkniętych kryzysem w trampolinę do reform .
Programy dostosowania strukturalnego wymagały, aby kraje pożyczające wprowadziły szeroko zakrojone systemy wolnorynkowe połączone z ograniczeniami fiskalnymi – lub czasami wręcz oszczędnościami. Kraje zostały zobowiązane do wykonania kombinacji następujących elementów:
Dewaluacja ich walut w celu zmniejszenia deficytów bilansu płatniczego.
Zmniejszenie zatrudnienia, dotacji i innych wydatków w sektorze publicznym w celu zmniejszenia deficytów budżetowych.
Prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych i deregulacja przemysłów kontrolowanych przez państwo.
Złagodzenie przepisów w celu przyciągnięcia inwestycji zagranicznych przedsiębiorców.
Zlikwidowanie luk podatkowych i poprawa ściągalności podatków w kraju.
Kontrowersje wokół dostosowania strukturalnego
Dla zwolenników dostosowania strukturalnego zachęca kraje do samowystarczalności ekonomicznej poprzez tworzenie środowiska przyjaznego dla innowacji, inwestycji i wzrostu. Pożyczki bezwarunkowe, zgodnie z tym rozumowaniem, zainicjowałyby jedynie cykl zależności, w którym kraje mające kłopoty finansowe pożyczają bez naprawiania systemowych wad, które spowodowały kłopoty finansowe. To nieuchronnie doprowadziłoby do dalszego zaciągania pożyczek.
Programy dostosowania strukturalnego spotkały się jednak z ostrą krytyką za narzucanie polityki oszczędnościowej już biednym krajom. Krytycy twierdzą, że ciężar dostosowań strukturalnych w największym stopniu spada na kobiety, dzieci i inne wrażliwe grupy.
Krytycy przedstawiają także pożyczki warunkowe jako narzędzie neokolonializmu. Zgodnie z tym argumentem, bogate kraje oferują pomoc dla biednych – w wielu przypadkach ich byłych kolonii – w zamian za reformy, które otwierają biedne kraje na inwestycje oparte na wyzysku przez międzynarodowe korporacje. Ponieważ udziałowcy tych firm mieszkają w bogatych krajach, dynamika kolonialna jest utrwalona, aczkolwiek z nominalną suwerennością narodową byłych kolonii.
Od lat 80. do 2000 zbudowano wystarczającą ilość dowodów, które pokazują, że dostosowania strukturalne często obniżały standard życia w krótkim okresie w ramach ich przestrzegania, że kraje, w których MFW publicznie oświadczył, że zmniejszają dostosowania strukturalne . na początku XXI wieku, ale wykorzystanie dostosowań strukturalnych ponownie wzrosło do poprzedniego poziomu w 2014 r. Ponownie wzbudziło to krytykę, zwłaszcza że kraje objęte dostosowaniami strukturalnymi mają mniejszą swobodę polityczną w zakresie radzenia sobie ze wstrząsami gospodarczymi, podczas gdy bogate kraje pożyczające mogą nakładać się na społeczeństwo dług, aby swobodnie przezwyciężyć globalne burze gospodarcze, które często mają swój początek na ich rynkach .
