Sölutryggingaáhætta

Hver er sölutryggingaráhætta?

Söluáhætta er áhættan á tapi sem vátryggingafélag ber. Í vátryggingum getur tryggingaáhætta stafað af ónákvæmu mati á áhættu sem fylgir ritun vátryggingarskírteinis eða vegna óviðráðanlegra þátta. Þar af leiðandi getur kostnaður vátryggjanda verið verulega hærri en áunnin iðgjöld.

Hvernig sölutryggingaráhætta virkar

Vátryggingarsamningur felur í sér trygging vátryggjanda um að hann greiði tjón og tjón af völdum tryggðra hættu. Að búa til vátryggingarskírteini eða sölutrygging er venjulega aðal tekjulind vátryggjanda. Með því að undirrita nýjar tryggingar innheimtir vátryggjandinn iðgjöld og fjárfestir andvirðið til að skapa hagnað.

Arðsemi vátryggjenda fer eftir því hversu vel hann skilur áhættuna sem hann tryggir sig gegn og hversu vel hann getur dregið úr kostnaði sem fylgir tjónastjórnun. Fjárhæðin sem vátryggjandi rukkar fyrir að veita tryggingu er mikilvægur þáttur í sölutryggingarferlinu. Iðgjaldið þarf að nægja til að standa undir væntanlegum tjónum en þarf einnig að taka tillit til þess möguleika að vátryggjandi þurfi að hafa aðgang að eigin sjóði, sérstökum vaxtaberandi reikningi sem notaður er til að fjármagna langtíma- og stórframkvæmdir.

Í verðbréfaiðnaði myndast söluáhætta venjulega ef sölutryggingaraðili ofmetur eftirspurn eftir sölutryggðri útgáfu eða ef markaðsaðstæður breytast skyndilega. Í slíkum tilfellum gæti sölutryggingin þurft að hafa hluta útgáfunnar í birgðum sínum eða selja með tapi.

Sérstök atriði

Ákvörðun iðgjalda er flókið vegna þess að hver vátryggingartaki hefur einstakt áhættusnið. Vátryggjendur munu meta sögulegt tjón vegna hættu, kanna áhættusnið hugsanlegs vátryggingartaka og meta líkurnar á því að vátryggingartaki verði fyrir áhættu og á hvaða stigi. Byggt á þessu sniði mun vátryggjandinn ákveða mánaðarlegt iðgjald.

Ef vátryggjandinn vanmetur áhættuna sem fylgir því að lengja trygginguna gæti hann greitt meira út en hann fær í iðgjöld. Þar sem vátrygging er samningur getur vátryggjandinn ekki krafist þess að hann greiði ekki kröfu á grundvelli þess að hann hafi rangt reiknað iðgjaldið.

Fjárhæð iðgjalds sem vátryggjendur taka ræðst að hluta til af því hversu samkeppnishæfur ákveðinn markaður er. Á samkeppnismarkaði sem samanstendur af nokkrum vátryggjendum hefur hvert fyrirtæki skerta getu til að rukka hærri vexti vegna ógnunar á því að samkeppnisaðilar taki lægri vexti til að tryggja sér stærri markaðshlutdeild.

Kröfur um sölutryggingaráhættu

Tryggingaeftirlit ríkisins reynir að takmarka möguleika á hörmulegu tjóni með því að krefjast þess að vátryggjendur haldi nægilegu fjármagni. Reglugerðir koma í veg fyrir að vátryggjendum geti ávaxtað iðgjöld, sem tákna ábyrgð vátryggjanda við vátryggingartaka, í áhættusömum eða óseljanlegum eignaflokkum. Þessar reglur eru til vegna þess að einn eða fleiri vátryggjendur verða gjaldþrota vegna vanhæfni til að greiða kröfur, sérstaklega kröfur sem verða til vegna hamfara, eins og fellibyls eða flóðs, geta haft neikvæð áhrif á staðbundin hagkerfi.

Söluáhætta er órjúfanlegur hluti af starfsemi vátryggjenda og fjárfestingarbanka. Þó að það sé ómögulegt að útrýma henni að öllu leyti, þá er sölutryggingaráhætta grundvallaráherslan í viðleitni til að draga úr áhættu. Langtímaarðsemi sölutryggingar er í réttu hlutfalli við að draga úr sölutryggingaráhættu.

Hápunktar

• Ef vátryggjandinn vanmetur áhættuna sem fylgir því að lengja trygginguna gæti hann greitt meira út en hann fær í iðgjöld.

• Söluáhætta er hættan á óviðráðanlegum þáttum eða ónákvæmu áhættumati við ritun vátryggingarskírteinis.

• Með verðbréfum er sölutryggingaráhætta hættan á skyndilegum breytingum á markaði eða hættan á að ofmeta eftirspurn eftir sölutryggðri útgáfu.