Kaedah Cape Cod
Apakah Kaedah Cape Cod?
Kaedah Cape Cod digunakan untuk mengira rizab kerugian bagi penanggung insurans, yang menggunakan wajaran berkadar dengan pendedahan kerugian dan berkadar songsang dengan pembangunan kerugian. Kaedah Cape Cod beroperasi di bawah andaian bahawa premium atau ukuran volum lain diketahui untuk sejarah tahun kemalangan, dan nisbah kerugian muktamad adalah sama untuk semua tahun kemalangan. Kaedah Cape Cod kadangkala dipanggil kaedah Stanard-Buhlmann.
Cara Kaedah Cape Cod Berfungsi
Kaedah Cape Cod adalah berdasarkan rangka kerja yang dicipta oleh kaedah pembangunan kerugian Bornhuetter-Ferguson , walaupun kaedah tersebut mempunyai perbezaan penting. Kaedah Bornhuetter-Ferguson juga berfungsi sebagai rangka kerja untuk kaedah tangga rantai dan kaedah tambahan. Perbezaan utama antara kaedah Cape Cod dan Bornhuetter-Ferguson ialah kaedah Cape Cod mencipta anggaran kerugian muktamad menggunakan kedua-dua maklumat dalaman dan luaran.
Dalam kaedah Cape Cod, rizab kerugian dikira sebagai kerugian setakat ini dibahagikan dengan pendedahan dan kemudian dibahagikan dengan faktor pembangunan kerugian muktamad. Kedua-dua kerugian setakat ini dan kadar pendedahan diselaraskan untuk arah aliran. Kerugian kumulatif dikira menggunakan segitiga larian, yang mengandungi kerugian untuk tahun semasa serta premium dan penganggar kerugian terdahulu. Ini mewujudkan satu siri pemberat yang berkadar dengan pendedahan dan berkadar songsang dengan pembangunan kerugian.
Pertimbangan Khas
Proses mengatur kaedah rizab kerugian yang diketahui, di bawah payung kaedah Bornhuetter-Ferguson lanjutan, yang mana kaedah Cape Cod adalah sebahagiannya, memerlukan pengenalpastian penganggar terdahulu bagi corak pembangunan dan kerugian muktamad yang dijangkakan. Proses ini boleh diterbalikkan dengan menggabungkan komponen kaedah yang berbeza untuk mendapatkan versi baharu kaedah Bornhuetter-Ferguson lanjutan. Prinsip Bornhuetter-Ferguson mencadangkan penggunaan serentak pelbagai versi kaedah Bornhuetter-Ferguson lanjutan dan perbandingan peramal yang terhasil untuk memilih peramal terbaik dan untuk menentukan julat ramalan.
Kritikan terhadap Kaedah Cape Cod
Kaedah Cape Cod mempunyai beberapa kelemahan. Sebagai contoh, ia tidak mengambil kira kebolehubahan dalam kedua-dua anggaran kerugian sejarah dan faktor pembangunan kerugian, dan pendedahan kerugian diandaikan malar dari semasa ke semasa. Kaedah ini boleh memahami kerugian yang ditanggung tetapi tidak dilaporkan (IBNR) jika penanggung insurans menaja jamin polisi yang sama pada kadar yang lebih rendah dari semasa ke semasa.
Kaedah ini juga memberikan berat yang lebih besar kepada pengalaman sejarah berbanding pengalaman baru-baru ini, kerana tahun kemalangan yang lebih matang adalah lebih dekat dengan kerugian muktamad. Amalan terbaik untuk aktuari adalah menggunakan kaedah simpanan kerugian yang menggabungkan kaedah tangga rantai dengan kaedah berasaskan pendedahan, seperti kaedah Cape Cod.
Sorotan
Kelemahan utama kaedah Cape Cod ialah ia tidak mengambil kira kebolehubahan dalam kedua-dua anggaran kerugian sejarah dan faktor pembangunan kerugian, dan pendedahan kerugian diandaikan berterusan dari semasa ke semasa.
Kaedah Cape Cod, juga dikenali sebagai kaedah Stanard-Buhlmann, membantu mengira rizab kerugian.
Kaedah Cape Cod mencipta anggaran kerugian muktamad menggunakan kedua-dua maklumat dalaman dan luaran.
Kaedah ini mengira rizab kerugian sebagai kerugian setakat ini dibahagikan dengan pendedahan dan kemudian dibahagikan dengan faktor pembangunan kerugian muktamad.
