Metoda Cape Cod

Co to jest metoda Cape Cod?

Metoda Cape Cod służy do obliczania rezerw na straty dla ubezpieczycieli, które wykorzystują wagi proporcjonalne do ekspozycji na stratę i odwrotnie proporcjonalne do rozwoju strat. Metoda Cape Cod działa przy założeniu, że składki lub inne miary wielkości są znane dla historycznych lat wypadków, a ostateczne wskaźniki strat są identyczne dla wszystkich lat wypadków. Metoda Cape Cod jest czasami nazywana metodą Stanarda-Buhlmanna.

Jak działa metoda Cape Cod

Metoda Cape Cod opiera się na strukturze stworzonej przez metodę rozwoju strat Bornhuettera-Fergusona , chociaż metody te mają istotne różnice. Metoda Bornhuettera-Fergusona służy również jako podstawa dla metody drabinkowej i metody addytywnej. Podstawowa różnica między metodami Cape Cod i Bornhuettera-Fergusona polega na tym, że metoda Cape Cod pozwala na oszacowanie ostatecznych strat przy użyciu zarówno informacji wewnętrznych, jak i zewnętrznych.

W metodzie Cape Cod rezerwy na straty oblicza się jako podzieloną dotychczasową stratę przez ekspozycję, a następnie podzieloną przez ostateczny czynnik rozwoju strat . Zarówno strata-to-date, jak i wskaźnik ekspozycji są korygowane o trend. Straty skumulowane są obliczane przy użyciu trójkąta odpływów, który zawiera straty za bieżący rok oraz premie i wcześniejsze szacunki strat. Tworzy to szereg wag, które są proporcjonalne do ekspozycji i odwrotnie proporcjonalne do rozwoju strat.

Uwagi specjalne

Proces porządkowania znanych metod rezerwowania strat, w ramach rozszerzonej metody Bornhuettera-Fergusona, której częścią jest metoda Cape Cod, wymaga zidentyfikowania uprzednich estymatorów wzorca rozwoju i oczekiwanych strat ostatecznych. Proces ten można odwrócić, łącząc elementy różnych metod w celu uzyskania nowych wersji rozszerzonej metody Bornhuettera-Fergusona. Zasada Bornhuettera-Fergusona proponuje równoczesne stosowanie różnych wersji rozszerzonej metody Bornhuettera-Fergusona i porównanie otrzymanych predyktorów w celu wybrania najlepszych predyktorów i określenia zakresów predykcyjnych.

Krytyka metody Cape Cod

Metoda Cape Cod ma pewne wady. Na przykład nie uwzględnia zmienności zarówno historycznych szacunków strat, jak i czynników rozwoju strat, a zakłada się, że ekspozycja na straty jest stała w czasie. Ta metoda pozwala zrozumieć poniesione, ale nie zgłoszone straty (IBNR),. jeśli ubezpieczyciel udziela z czasem tych samych polis po niższych stawkach.

Metoda ta zapewnia również większą wagę doświadczeniom historycznym w porównaniu z ostatnimi doświadczeniami, ponieważ bardziej dojrzałe lata wypadków są bliższe ostatecznym stratom. Najlepszą praktyką dla aktuariuszy jest stosowanie metody rezerwowania strat, która łączy metodę drabiny łańcuchowej z metodą opartą na ekspozycji, taką jak metoda Cape Cod.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Kluczową wadą metody Cape Cod jest to, że nie uwzględnia ona zmienności zarówno historycznych szacunków strat, jak i czynników rozwoju strat, a narażenie na straty jest stałe w czasie.

• W obliczaniu rezerw na straty pomaga metoda Cape Cod, znana również jako metoda Stanarda-Buhlmanna.

• Metoda Cape Cod umożliwia oszacowanie ostatecznych strat na podstawie informacji zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych.

• Ta metoda oblicza rezerwy na straty jako stratę do tej pory podzieloną przez ekspozycję, a następnie podzieloną przez ostateczny czynnik rozwoju strat.