Kos Pemerolehan Tertunda (DAC)
Apakah Kos Pemerolehan Tertunda (DAC)?
Kos pemerolehan tertunda (DAC) ialah kaedah perakaunan yang boleh digunakan dalam industri insurans. Menggunakan kaedah DAC membolehkan syarikat menangguhkan kos jualan yang dikaitkan dengan memperoleh pelanggan baharu sepanjang tempoh kontrak insurans.
Memahami Kos Pemerolehan Tertunda (DAC)
Syarikat insurans menghadapi kos pendahuluan yang besar apabila mengeluarkan perniagaan baharu, termasuk komisen rujukan kepada pengedar dan broker luar, pengunderaitan dan perbelanjaan perubatan. Selalunya kos ini boleh melebihi premium yang dibayar pada tahun-tahun awal pelbagai jenis pelan insurans.
Pelaksanaan DAC membolehkan syarikat insurans menyebarkan kos besar ini (yang sebaliknya akan dibayar pendahuluan) secara beransur-ansur—sambil mereka memperoleh pendapatan. Menggunakan kaedah perakaunan ini cenderung untuk menghasilkan corak pendapatan yang lebih lancar.
Sehingga 2012, penanggung insurans dikehendaki mematuhi peraturan Lembaga Piawaian Perakaunan Persekutuan (FASB) baharu, "Perakaunan Kos Berkaitan dengan Memperoleh atau Memperbaharui Kontrak Insurans," atau ASU 2010-26.
FASB membenarkan syarikat insurans untuk memanfaatkan kos untuk mendapatkan pelanggan baharu dengan melunaskan mereka dari semasa ke semasa. Dengan proses ini, DAC direkodkan sebagai aset —bukan perbelanjaan—dan ia boleh dibayar secara beransur-ansur.
Kos pemerolehan tertunda (DAC) dianggap sebagai aset pada kunci kira-kira dan dilunaskan sepanjang hayat kontrak insurans.
FASB juga menghendaki syarikat melunaskan baki pada asas tahap tetap sepanjang tempoh kontrak yang dijangkakan. Dalam kes penamatan kontrak yang tidak dijangka, FASB menetapkan bahawa DAC mesti dihapus kira, tetapi ia tidak tertakluk kepada ujian rosot nilai. Ini bermakna bahawa aset tidak diukur untuk melihat sama ada ia masih bernilai amaun yang dinyatakan pada kunci kira-kira.
Pertimbangan Khas
Pelunasan Kos Pemerolehan Tertunda (DAC).
DAC mewakili "pelaburan yang belum pulih" dalam polisi yang dikeluarkan dan oleh itu dipermodalkan sebagai aset tidak ketara untuk memadankan kos dengan hasil yang berkaitan. Dari masa ke masa, kos pemerolehan diiktiraf sebagai perbelanjaan yang mengurangkan aset DAC. Proses mengiktiraf kos dalam penyata pendapatan dikenali sebagai pelunasan dan merujuk kepada aset DAC yang dilunaskan, atau dikurangkan dalam beberapa tahun.
Pelunasan memerlukan asas yang menentukan berapa banyak DAC harus ditukar menjadi perbelanjaan untuk setiap tempoh perakaunan. Asas pelunasan berbeza mengikut klasifikasi Piawaian Perakaunan Persekutuan (FAS):
FAS 60/97LP – Premium
FAS 97 – Anggaran Keuntungan Kasar (EGP)
FAS 120 – Anggaran Margin Kasar (EGM)
Di bawah FAS 60, andaian "terkunci" dalam isu dasar dan tidak boleh diubah. Walau bagaimanapun, di bawah FAS 97 dan 120, andaian adalah berdasarkan anggaran yang boleh dilaraskan semula mengikut keperluan. Pelunasan DAC menggunakan anggaran margin kasar sebagai asas dan kadar faedah digunakan pada DAC berdasarkan pulangan pelaburan.
Keperluan untuk Kos Pemerolehan Tertunda (DAC)
Sebelum pengenalan ASU 2010-26, DAC digambarkan secara samar-samar sebagai kos yang "berbeza-beza dengan— dan berkaitan terutamanya dengan—pemerolehan kontrak insurans." Ini menyebabkan syarikat menghadapi tugas yang sukar untuk mentafsir perbelanjaan yang layak untuk penangguhan dan sering mendorong rangkaian luas firma insurans untuk mengkategorikan kebanyakan kos mereka sebagai DAC.
FASB kemudiannya membuat kesimpulan bahawa perakaunan DAC telah disalahgunakan. Lembaga bertindak balas dengan menyediakan garis panduan yang lebih jelas. ASU 2010-26 disertakan dengan dua perubahan penting untuk memenuhi kriteria permodalan:
Syarikat hanya boleh menangguhkan kos yang berkaitan dengan kejayaan penempatan perniagaan baharu, dan bukannya semua perbelanjaan berkaitan jualan.
Hanya sebahagian daripada perbelanjaan pejabat belakang yang dikaitkan secara langsung dengan hasil boleh dianggap sebagai aset DAC.
Contoh kos tertunda termasuk:
Komisen yang melebihi komisen muktamad
Kos pengunderaitan
Kos pengeluaran polisi
Sorotan
Syarikat hanya boleh menangguhkan kos yang berkaitan dengan kejayaan penempatan perniagaan baharu dan tidak boleh melunaskan semua perbelanjaan pejabat belakang.
Menggunakan kaedah perakaunan ini cenderung untuk mengurangkan ketegangan tahun pertama polisi dan menghasilkan corak pendapatan yang lebih lancar.
Kos pemerolehan tertunda (DAC) ialah kaedah perakaunan yang boleh digunakan dalam industri insurans.
Menggunakan kaedah DAC membolehkan syarikat menangguhkan kos jualan yang dikaitkan dengan memperoleh pelanggan baharu sepanjang tempoh kontrak insurans.
