Hipoteza Bernoulliego
Jaka jest hipoteza Bernoulliego?
Hipoteza Bernoulliego mówi, że osoba akceptuje ryzyko nie tylko na podstawie możliwych strat lub zysków, ale także na podstawie użyteczności uzyskanej z samego ryzykownego działania.
Zrozumienie hipotezy Bernoulliego
Hipoteza została zaproponowana przez matematyka Daniela Bernoulliego w celu rozwiązania problemu znanego jako św. Paradoks petersburski. Św. Paradoks petersburski był pytaniem, które w gruncie rzeczy zadało pytanie, dlaczego ludzie niechętnie uczestniczą w uczciwych grach, w których szansa na wygraną jest tak samo prawdopodobna, jak szansa na przegraną. Hipoteza Bernoulliego rozwiązała ten paradoks, wprowadzając koncepcję oczekiwanej użyteczności i stwierdzając, że stopień użyteczności z grania w grę jest istotnym czynnikiem decydującym o tym, czy należy w niej uczestniczyć.
Hipoteza Bernoulliego wprowadza również koncepcję malejącej użyteczności krańcowej uzyskiwanej z posiadania coraz większej ilości pieniędzy. Im więcej pieniędzy ma dana osoba, tym mniejszą pożyteczność zyskuje, zdobywając więcej pieniędzy. To sprawi, że osoba, która wygrała kilka rund gry i zdobyła dodatkowe pieniądze, będzie mniej skłonna do udziału w przyszłości, ponieważ czynnik użyteczności nie jest już obecny, mimo że szanse się nie zmieniły.
Hipoteza Bernoulliego w finansach
Hipotezę Bernoulliego można zastosować w świecie finansów, patrząc na tolerancję ryzyka inwestora. Wraz ze wzrostem ilości posiadanych pieniędzy osoba ta może stać się bardziej niechętna ryzyku (pomimo rosnącej zdolności do podejmowania ryzyka z powodu wzrostu kapitału), ponieważ z każdym dodatkowym zarobionym dolarem doświadcza zmniejszonej użyteczności krańcowej. Ponieważ nie czują już poczucia użyteczności ze swoich zysków, nie chcą już grać w ryzykowną grę. Racjonalnie rzecz biorąc, nie ma powodu, aby przestać grać w grę, która ma uczciwe szanse. Innymi słowy, nie ma powodu, aby przestać inwestować na wyższym końcu spektrum ryzyka i zysku, aby zmaksymalizować zyski. W praktyce jednak ilość pieniędzy, które można wygrać/zarobić, w końcu nie jest już tego warta dla danej osoby, ponieważ użyteczność każdego dolara maleje, ponieważ masz ich więcej niż wystarczająco.
Powiązana ściśle z ideą zmniejszania krańcowych zwrotów, hipoteza Bernoulliego zasadniczo stwierdza, że nie należy akceptować wysoce ryzykownego wyboru inwestycyjnego, jeśli potencjalne zwroty zapewnią niewielką użyteczność lub wartość. Można oczekiwać, że młody inwestor, który wciąż ma przed sobą swoje największe zarobki, zaakceptuje większe ryzyko inwestycyjne, ponieważ potencjalne zyski mogą być bardzo cenne w porównaniu ze względnym brakiem bogactwa takiej osoby. Z drugiej strony, emerytowany inwestor z dużymi oszczędnościami już w banku nie powinien szukać wysoce niestabilnej lub ryzykownej inwestycji, ponieważ potencjalne korzyści prawdopodobnie nie będą warte ryzyka.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Hipoteza została zaproponowana przez matematyka Daniela Bernoulliego w celu rozwiązania problemu znanego jako św. Paradoks petersburski.
Hipoteza Bernoulliego wprowadza również koncepcję malejącej użyteczności krańcowej uzyskiwanej z posiadania coraz większej ilości pieniądza.
Hipoteza Bernoulliego mówi, że osoba akceptuje ryzyko zarówno na podstawie możliwych strat lub zysków, jak i użyteczności uzyskanej z samego działania.
Św. Paradoks petersburski był pytaniem, które w gruncie rzeczy zadało pytanie, dlaczego ludzie niechętnie uczestniczą w uczciwych grach, w których szansa na wygraną jest tak samo prawdopodobna, jak szansa na przegraną.
