Międzynarodowy efekt Fishera (IFE)

Co to jest międzynarodowy efekt Fishera?

Międzynarodowy efekt Fishera (IFE) to teoria ekonomiczna stwierdzająca, że oczekiwana dysproporcja między kursami wymiany dwóch walut jest w przybliżeniu równa różnicy między nominalnymi stopami procentowymi ich krajów.

Zrozumienie międzynarodowego efektu Fishera (IFE)

IFE opiera się na analizie stóp procentowych związanych z obecnymi i przyszłymi inwestycjami wolnymi od ryzyka, takimi jak obligacje skarbowe, i służy do przewidywania zmian kursów walut. Jest to w przeciwieństwie do innych metod, które wykorzystują wyłącznie stopy inflacji do przewidywania zmian kursów walutowych, zamiast tego funkcjonują jako połączony pogląd łączący inflację i stopy procentowe z aprecjacją lub deprecjacją waluty.

Teoria ta wywodzi się z koncepcji, że realne stopy procentowe są niezależne od innych zmiennych monetarnych, takich jak zmiany w krajowej polityce pieniężnej, i stanowią lepszy wskaźnik kondycji danej waluty na rynku globalnym. IFE zakłada, że kraje o niższych stopach procentowych prawdopodobnie również doświadczą niższego poziomu inflacji, co może skutkować wzrostem realnej wartości powiązanej waluty w porównaniu z innymi krajami. Z kolei kraje o wyższych stopach procentowych doświadczą deprecjacji wartości ich waluty.

Teoria ta została nazwana na cześć amerykańskiego ekonomisty Irvinga Fishera.

Obliczanie międzynarodowego efektu Fishera

IFE oblicza się jako:

$\begin&E=\frac{1+i_2}\ \about\ i_1-i_2\&amp ;\textbf\&E=\text\&i_1=\text\&i_2=\text \end$

Na przykład, jeśli stopa procentowa kraju A wynosi 10%, a stopa procentowa kraju B wynosi 5%, waluta kraju B powinna zyskać około 5% w porównaniu z walutą kraju A. Uzasadnieniem dla IFE jest to, że kraj o wyższej stopie procentowej będzie również miał wyższą stopę inflacji. Ta zwiększona inflacja powinna spowodować deprecjację waluty w kraju o wyższej stopie procentowej w stosunku do kraju o niższych stopach procentowych.

Efekt Fishera i międzynarodowy efekt Fishera

Efekt Fishera i IFE są powiązanymi modelami, ale nie są wymienne. Efekt Fishera twierdzi, że kombinacja przewidywanej stopy inflacji i realnej stopy zwrotu jest reprezentowana w nominalnych stopach procentowych. IFE rozszerza na efekt Fishera, sugerując, że ponieważ nominalne stopy procentowe odzwierciedlają przewidywane stopy inflacji, a zmiany kursów walut są napędzane przez stopy inflacji, to zmiany walut są proporcjonalne do różnicy między nominalnymi stopami procentowymi obu krajów.

Zastosowanie międzynarodowego efektu Fishera

Badania empiryczne testujące IFE wykazały mieszane wyniki i jest prawdopodobne, że inne czynniki również wpływają na zmiany kursów walut. Historycznie, w czasach, gdy stopy procentowe były korygowane o bardziej znaczące wielkości, IFE miał większą ważność. Jednak w ostatnich latach oczekiwania inflacyjne i nominalne stopy procentowe na całym świecie są generalnie niskie, a skala zmian stóp procentowych jest odpowiednio stosunkowo niewielka. Do szacowania oczekiwanych zmian kursów walut częściej stosuje się bezpośrednie wskazania stóp inflacji, takie jak wskaźniki cen konsumenckich (CPI).

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Międzynarodowy efekt Fishera (IFE) stwierdza, że różnice w nominalnych stopach procentowych między krajami można wykorzystać do przewidywania zmian kursów walutowych.

• W praktyce dowody na IFE są mieszane, aw ostatnich latach bardziej powszechne jest bezpośrednie oszacowanie zmian kursów walutowych na podstawie oczekiwanej inflacji.

• Według IFE kraje o wyższych nominalnych stopach procentowych doświadczają wyższych stóp inflacji, co spowoduje deprecjację waluty w stosunku do innych walut.