Program Inwestycji Publiczno-Prywatnych (PPIP)

Program Inwestycji Publiczno-Prywatnych (PPIP) był planem stworzonym przez Departament Skarbu USA w odpowiedzi na kryzys finansowy lat 2007-2008, mający na celu wycenę i usunięcie toksycznych aktywów z bilansów instytucji finansowych znajdujących się w trudnej sytuacji. Celem Programu Inwestycji Publiczno-Prywatnych było stworzenie partnerstwa z prywatnymi inwestorami w celu zakupu toksycznych aktywów i wznowienia rynku papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką (M BS),. które stanowiły większość tych aktywów. Program zwiększył płynność na rynku i służył jako narzędzie do ustalania cen do wyceny zagrożonych aktywów.

Program Inwestycji Publiczno-Prywatnych można pomylić z Procedurą Projektów Inwestycji Prywatnych (PIPP), ale ta druga odnosi się do innego partnerstwa publiczno-prywatnego (PPP),. które jest wykorzystywane do rozwoju infrastruktury publicznej.

Rozbicie Programu Inwestycji Publiczno-Prywatnych (PPIP)

Program Inwestycji Publiczno-Prywatnych składa się głównie z dwóch części: Programu Pożyczek Zastąpionych oraz Programu Zastąpionych Papierów Wartościowych. Program Legacy Loans wykorzystywał dług gwarantowany przez FDIC wraz z private equity do zakupu trudnych kredytów od banków. Program Legacy Securities Program został jednak zaprojektowany, aby wykorzystać fundusze Rezerwy Federalnej, Skarbu USA i prywatnych inwestorów do ponownego rozpalenia rynku starszych papierów wartościowych. Starsze papiery wartościowe obejmowały określone papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką, papiery wartościowe zabezpieczone aktywami i inne aktywa sekurytyzowane,. które rząd uznał za kwalifikujące się do programu .

Wyniki Programu Inwestycji Publiczno-Prywatnych

Program jest powszechnie postrzegany jako sukces. Ministerstwo Skarbu początkowo przeznaczyło na program 22 miliardy dolarów, pomagając stworzyć dziewięć Publiczno-Prywatnych Funduszy Inwestycyjnych (PPIF). W zeznaniach przed Panelem Nadzoru Kongresu w 2010 r. ówczesny sekretarz skarbu Timothy Geithner stwierdził, że aspekt odkrywania rynku i płynności programu pomógł zwiększyć wartości MBS o 75% w ciągu niecałych dwóch lat. Inwestorzy instytucjonalni zarobili pieniądze, kupując aktywa za grosze za dolara, ale Skarb Państwa odzyskał swój pełny udział w programie oraz dodatkowe 3,9 miliarda dolarów odsetek. Skarb Państwa został w całości opłacony w 2014 r., a uczestnicy programu za pośrednictwem PPIF nie mogą już dokonywać nowych inwestycji od 2012 r., mimo że otrzymali dodatkowe pięć lat na zarządzanie inwestycjami. Zakończenie programu zaplanowano na grudzień 2017 roku.

Program Inwestycji Publiczno-Prywatnych zaliczany jest do bardziej udanych programów w ramach ogólnego ratowania, które nastąpiło po krachu kredytów hipotecznych. Poprzez ponowne wprowadzenie motywu zysku na rynek MBS i zabezpieczenie tego rynku gwarancjami rządowymi, niespokojne aktywa zostały przeniesione z bilansów banków do portfeli inwestorów. Umożliwiło to bankom rozpoczęcie ponownej emisji kredytu i z kolei zapewniło dolny poziom dla wartości nieruchomości w świecie rzeczywistym. Zawsze pojawia się pytanie o pokusę nadużycia wywołaną tego rodzaju interwencją, ale spośród miliardów wykorzystanych w latach 2007-2009 PPIP był jednym z najskuteczniejszych, jeśli chodzi o faktyczne zmiany.