Teoria po stronie podaży

Czym jest teoria strony podaży?

Teoria strony podażowej to koncepcja ekonomiczna, zgodnie z którą zwiększenie podaży towarów prowadzi do wzrostu gospodarczego. Pojęcie to, określane również jako polityka fiskalna po stronie podaży,. zostało zastosowane przez kilku prezydentów USA w próbach stymulowania gospodarki. Kompleksowo podejście od strony podaży jest ukierunkowane na zmienne, które zwiększają zdolność gospodarki do dostarczania większej liczby towarów i usług.

Podczas gdy niektórzy ekonomiści są zagorzałymi zwolennikami teorii strony podażowej, inni sprzeciwiają się jej. Krytycy argumentują, że teoria strony podażowej jest fundamentalnie błędna (tj. podaż sama w sobie nie może wytworzyć popytu), a dowody empiryczne wielokrotnie wskazywały na jej słabości w praktyce jako polityce (np. w przypadku obniżek podatków w stanie Kansas, które nie zdołały generują wzrost).

Zrozumienie teorii strony podaży

Teoria ekonomii po stronie podaży jest powszechnie wykorzystywana przez rządy jako przesłanka do określania zmiennych, które wzmacniają zdolność gospodarki do dostarczania większej ilości towarów. Ogólnie polityka fiskalna po stronie podażowej może opierać się na dowolnej liczbie zmiennych. Nie ma ograniczonego zakresu, ale ma na celu identyfikację zmiennych, które doprowadzą do zwiększenia podaży i późniejszego wzrostu gospodarczego.

Teoretycy po stronie podaży, historycznie, koncentrowali się na obniżkach podatku dochodowego od osób prawnych,. oprocentowaniu pożyczek kapitałowych i luźniejszych regulacjach biznesowych. Niższe stawki podatku dochodowego i niższe oprocentowanie pożyczek kapitałowych zapewniają firmom więcej gotówki na reinwestycję. Co więcej, luźniejsze przepisy biznesowe mogą wyeliminować długie czasy przetwarzania i niepotrzebne wymagania dotyczące raportowania, które mogą stłumić produkcję. Ogólnie rzecz biorąc, stwierdzono, że wszystkie trzy zmienne dostarczają zwiększonych bodźców do ekspansji, wyższych poziomów produkcji i zwiększonej zdolności produkcyjnej.

Ogólnie rzecz biorąc, rząd może podjąć dowolną liczbę działań fiskalnych po stronie podaży. Często polityka fiskalna po stronie podaży będzie pod silnym wpływem obecnej kultury. W niektórych przypadkach ekonomia po stronie podaży może być częścią globalnego planu zwiększenia podaży krajowej i uczynienia produktów krajowych bardziej korzystnymi w stosunku do produktów zagranicznych.

Zwolennicy polityki podażowej uważają, że mają one efekt spływania. Teoria głosi, że dążąc do zmiennych ekonomicznych, które mogą być najskuteczniejsze w zwiększaniu produkcji, firmy będą produkować więcej i rozwijać się. W ten sposób zatrudniają więcej pracowników i podnoszą płace, wkładając więcej pieniędzy do kieszeni konsumentów. Jednak historia nie sprawdziła tego w praktyce .

Strona podaży a Strona popytu

Teoria strony podaży i teoria strony popytu generalnie przyjmują dwa różne podejścia do bodźców ekonomicznych. Teoria strony popytowej została opracowana w latach 30. XX wieku przez Johna Maynarda Keynesa i jest również znana jako teoria keynesowska. Teoria strony popytowej opiera się na założeniu, że wzrost gospodarczy jest stymulowany przez popyt. Dlatego praktycy teorii starają się wzmocnić pozycję kupujących. Można to osiągnąć poprzez wydatki rządowe na edukację, zasiłki dla bezrobotnych i inne obszary, które zwiększają siłę nabywczą indywidualnych nabywców. Krytycy tej teorii argumentują, że może być ona bardziej kosztowna i trudniejsza do wdrożenia przy mniej pożądanych rezultatach.

Ogólnie rzecz biorąc, na przestrzeni lat sporządzono wiele badań, które wspierały zarówno politykę fiskalną po stronie podaży, jak i popytu. Jednak badania wykazały, że ze względu na wiele zmiennych ekonomicznych, środowisk i czynników trudno jest określić efekty z dużym poziomem pewności i określić dokładny wynik dowolnej teorii lub zestawu polityk.

Historia ekonomii podaży

Krzywa Laffera pomogła sformułować koncepcję teorii strony podażowej. Krzywa, zaprojektowana przez ekonomistę Arthura Laffera w latach 70., dowodzi, że istnieje bezpośredni związek między wpływami z podatków a wydatkami federalnymi – przede wszystkim, że są one substytutami w stosunku jeden do jednego. Teoria twierdzi, że strata w dochodach podatkowych składa się ze wzrostu wzrostu; dlatego obniżki podatków są lepszym wyborem w polityce fiskalnej.

W latach 80. prezydent Ronald Reagan wykorzystał teorię podaży do walki ze stagflacją,. która nastąpiła po recesji na początku dekady. Polityka fiskalna Reagana, znana również jako Reaganomics,. koncentrowała się na obniżkach podatków, zmniejszeniu wydatków socjalnych i deregulacji rynków krajowych. Produkt krajowy brutto (PKB) pod rządami Reagana wynosił średnio 3,5%; pod George HW Bush (R): 2,25%; pod Billem Clintonem (D): 3,88%; pod George W. Bushem (R): 2,2%; za Baracka Obamy (D): 1,62%, a za Donalda Trumpa (R): 0,95%.

3,5%

Średni PKB w ramach fiskalnego stymulacji podażowej ze strony administracji Reagana .

Ta polityka fiskalna po stronie podaży, polegająca na obniżeniu podatków w celu pobudzenia wzrostu gospodarczego, była popularna wśród prezydentów USA w kolejnych dekadach. W 2001 i 2003 roku prezydent George W. Bush wprowadził również szeroko zakrojone obniżki podatków. Dotyczyły one m.in. zwykłego dochodu oraz dywidend i zysków kapitałowych.

W 2017 roku prezydent Donald Trump uchwalił ustawę podatkową, która w zasadzie opiera się na ekonomii po stronie podaży. Ustawa o obniżce podatków i zatrudnienia (TCJA) obniżyła podatki, zarówno dochodowe, jak i korporacyjne, w nadziei na stymulację wzrostu. Od tego czasu przepisy przyniosły nieproporcjonalne korzyści osobom o wysokich dochodach i zaszkodziły niektórym podatnikom z klasy robotniczej i średniej.

Podczas swojej kadencji prezydenckiej Trump skupił się również na polityce fiskalnej po stronie podaży poprzez stosunki handlowe, które podniosły cła na międzynarodowych producentów w celu stworzenia możliwości zwiększenia produkcji dla amerykańskich przedsiębiorstw.

Krytycy tego typu polityk wskazują na rosnącą wśród korporacji tendencję do angażowania się w skup akcji. Wykupy mają miejsce, gdy firmy odkładają pieniądze, które mogą uzyskać dzięki niższym podatkom, z powrotem do kieszeni swoich akcjonariuszy, zamiast inwestować w nowe zakłady, sprzęt, innowacyjne przedsięwzięcia lub swoich pracowników.

Według Centrum Polityki Podatkowej, w 2018 r. amerykańskie korporacje wydały ponad 1,1 biliona dolarów na odkupienie swoich akcji, zamiast inwestować w nowe fabryki i sprzęt lub płacić więcej swoim pracownikom.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• W polityce fiskalnej po stronie podaży praktycy często koncentrują się na obniżeniu podatków, obniżeniu oprocentowania pożyczek i deregulacji branż w celu wspierania zwiększonej produkcji.

• Ważność tej teorii pozostaje kwestionowana zarówno na gruncie teoretycznym, jak i empirycznym, z rzecznikami po obu stronach debaty.

• Ekonomia podaży utrzymuje, że zwiększenie podaży towarów przekłada się na wzrost gospodarczy kraju.

• Polityka fiskalna po stronie podaży została sformułowana w latach 70. jako alternatywa dla keynesowskiej polityki po stronie popytu.