Heimildarregla tryggingar
The Collateral Source Regla: An Overview
Tryggingarreglan er lög í lögsagnarumdæmum ríkisins sem koma í veg fyrir lækkun skaðabóta sem dæmdar eru stefnanda vegna meiðsla, veikinda eða örorku um þá upphæð sem þegar hefur verið endurheimt frá þriðja aðila eins og vátryggjendum.
Reglan er breytileg eftir ríkjum en kveður almennt á um að skaðabætur sem dæmdar eru til stefnanda fyrir dómstólum megi ekki lækka um neina upphæð sem er greidd frá öðrum aðilum, þar á meðal sjúkratryggingum og bótum starfsmanna,. sem standa straum af tjóninu.
Hvernig tryggingaheimildarreglan virkar
Í mörgum ríkjum kemur tryggingauppspretta reglan í veg fyrir að sannanir fyrir því að stefnandi fái skaðabætur frá öðrum aðilum, svo sem tryggingar, séu teknar fyrir dómstólum. Önnur ríki leyfa slík sönnunargögn í sumum tilfellum, svo sem líkamsáverka, en ekki í öðrum, svo sem læknisfræðilegum vanrækslu.
Þessari kenningu hefur verið mótmælt á undanförnum árum af þeim sem halda því fram að þolendur eigi ekki að geta kært tjónvalda fyrir skaðabætur sem hafa verið endurgreiddar frá öðrum aðilum. Þessar heimildir geta verið sjúkratryggingar eða eignatryggingar, bætur starfsmanna, örorkubætur almannatrygginga eða líftryggingar.
Talsmenn skaðabótaumbóta eru á móti reglunni um tryggingauppsprettu, með þeim rökum að hún hvetji til sérstakrar kröfur með því að hengja horfur á tvöföldum bótum.
Það fer eftir tryggingalögum ríkisins, vátryggjandi getur átt rétt á að sækjast eftir aðild til að fá endurgreiðslu vegna krafna sem greiddar eru til vátryggingartaka. Til dæmis, ef sjúkratryggingataki slasast í slysi og vátryggjandinn greiðir $20.000 til að standa straum af læknisreikningum, getur vátryggjandinn höfðað mál til að innheimta þessi $20.000 frá aðilanum sem er að kenna eða vátryggjanda þess aðila.
Kostir og gallar heimildarreglunnar um tryggingar
Reglan um tryggingarheimild er eitt af þeim lögum sem hafa verið til skoðunar hjá talsmönnum umbóta í skaðabótamálum.
Gagnrýnendur reglunnar halda því fram að ekki sé sanngjarnt að dæma sumum stefnendum tvöfalda fjárhæð skaðabóta vegna meiðsla og að hún hvetji til sértækra lagakröfu.
Stuðningsmenn tryggingareglunnar halda því fram að stefndi í skaðabótamáli ætti ekki að komast undan afleiðingum vanrækslu eða vanrækslu bara vegna þess að tjónið var tryggt af vátryggjendum stefnanda eða af bótum ríkisins. Þeir halda því fram að óábyrga hegðun stefnda skuli ekki verðlaunuð vegna þess að stefnandi hafi sýnt ábyrgan hátt með því að afla sér tryggingar.
Þeir halda því einnig fram að tryggingareglan hvetji neytendur til að afla sér tryggingar með vissu um að þeir séu vissir um endurgreiðslu frá öðrum eða báðum aðilum.
Nokkur ríki hafa gripið til aðgerða til að veikja tryggingaregluna eða takmarka gildi hennar við ákveðnar tegundir mála.
Sum vátryggingafélög hafa bætt við samningum sínum um vikið. Þetta krefst þess í raun að farsæll stefnandi endurgreiði félaginu með þeirri upphæð sem dæmd var fyrir skaðabætur sem vátryggingin tók til.
Hápunktar
Heimildarreglan kemur í veg fyrir að peningaleg greiðslu sé lækkuð ef kostnaður er greiddur af annarri heimild.
Reglan getur bannað að sönnunargögn um slíkar greiðslur séu færðar fyrir dómi.
Sérhvert bandarískt ríki hefur heimildarreglur og upplýsingar um þær eru mismunandi.
