Útgáfuaðstaða fyrir biðbréf (SNIF)
Hvað er biðbréfaútgáfuaðstaða (SNIF)?
Útgáfufyrirgreiðsla á biðbréfum (SNIF) er tegund lánafyrirgreiðslna, oft í boði hjá banka, sem tryggir greiðslu til lánveitanda ef lántaki fer í vanskil. Þannig virkar biðbréfaútgáfufyrirgreiðsla (SNIF) að lokum sem form tryggingar fyrir lánveitanda. Þeir eru oftast felldir inn í lánasamning af lántakanda þegar lántakandi hefur lélega trúnaðarsögu eða lántakandi og lánveitandi þekkja ekki hver annan.
Skilningur á biðbréfaútgáfuaðstöðu (SNIF)
Útgáfuaðstaða fyrir biðbréf (SNIF) er oftast notuð þegar lánveitandi samþykkir að lána veikum lántakanda peninga sem eru í meiri hættu á vanskilum. Banki sem gefur út biðbréfaútgáfu (SNIF) mun rukka lánveitanda þóknun fyrir að veita þessa tryggingu auk þess að fá bætur fyrir að taka á sig þessa aukaáhættu.
Lánveitandinn getur annað hvort greitt sjálfum sér þetta gjald eða þeir geta velt kostnaðinum yfir á lántaka sem kostnað við að stunda viðskipti í tengslum við léleg lánshæfismat þeirra. Ábyrgð SNIF getur verið skilyrði lánveitingarinnar til þess að lánveitandi geti greitt upphaflega höfuðstól til lántaka. Útgáfuaðstaða fyrir biðbréf er svipuð og biðbréf þar sem þau eru tegund lánsbréfa (LOC).
Upptaka á biðstöðu seðlaútgáfuaðstöðu (SNIF)
Fyrirkomulag biðbréfaútgáfu (SNIF) er oft tilkynnt sem liðir utan efnahagsreiknings í reikningsskilaskyni. Þær eru mögulegar framtíðarskuldbindingar sem kunna að verða að veruleika eða ekki, allt eftir niðurstöðu viðskipta milli aðalaðila.
Þrátt fyrir þessa óvissu verða bankar að taka tillit til mögulegrar ábyrgðar sem kann að koma á bókum þeirra ef þeir þurfa að standa skil á ábyrgð sinni. Bankar munu gera áreiðanleikakönnun sína á lántakanum auk tryggingafræðilegrar greiningar á samningnum til að tryggja að þeir geti staðið við skuldbindingar sínar. Auk þess að taka gjald fyrir ábyrgðina gætu bankar beðið um tryggingar.
Þegar SNIF (Bandby Note Issuance Facility) er notuð
Biðstaðabréfaútgáfuaðstaða (SNIF) er ekki notuð fyrir venjuleg lán, svo sem einkalán eða húsnæðislán. Þau eru oft notuð í alþjóðaviðskiptum til að auðvelda viðskipti milli aðila sem eru ókunnugir hver öðrum. Lánveitandinn getur haft léleg lánshæfismat en þarf ekki endilega. Lántaki gæti einfaldlega verið ókunnugur lántakanda, hefur aldrei átt viðskipti við hann áður og er því að draga úr áhættu sinni með því að taka á sig ábyrgð frá banka.
Kreditbréf eru aðalskjölin sem notuð eru til að auðvelda alþjóðaviðskipti. Þau eru samningsskil sem tryggja greiðslu ef varan eða þjónustan er ekki afhent. Bæði bréfaviðskipti og biðbréfaútgáfa (SNIF) hjálpa til við að fá samninga eða lán þar sem aðili sem tekur á sig peningaáhættu hefur nú fengið áhættu sína minnkað og er því öruggari með að auðvelda viðskipti.
Einnig er hægt að nota biðbréfaútgáfuaðstöðu (SNIF) við fjármögnun verkefna. Til dæmis gæti fyrirtæki trúað því að það hafi fundið olíulindir og þarf fjármagn til að kaupa vélar til að grafa olíulind til að vinna olíuna. Fyrirtækið er ekki með neitt sjóðstreymi en vonast til að afla reiðufjár þegar það hefur tapað olíu og getur selt það. Ef félagið getur ekki fengið hefðbundið lán og tekur fé að láni frá sérstökum aðila getur sá lánveitandi reynt að draga úr áhættu sinni með því að fá SNIF frá banka, ef olíufélagið hefur ekki aðgang að olíu og búa til reiðufé.
##Hápunktar
Það eru mörg tilvik þar sem SNIF (Bandby Note Issuance Facility) yrði notað, svo sem í alþjóðaviðskiptum og verkefnafjármögnun.
Biðbréfaútgáfufyrirgreiðsla (SNIF) er mjög lík biðbréfagreiðslum.
Biðstaðabréfaútgáfufyrirgreiðsla (SNIF) er form trygginga fyrir lánveitanda þar sem banki ábyrgist greiðslu til lánveitanda ef lántaki lendir í vanskilum við viðskiptin.
Biðviðskiptaútgáfur (SNIFs) eru oftast notaðar í lánasamningum þegar lántaki hefur vafasama eða lélega lánstraustssögu.
