Kaedah Asas Kos Purata

Apakah Kaedah Asas Kos Purata?

Kaedah asas kos purata ialah sistem pengiraan nilai kedudukan dana bersama yang dipegang dalam akaun bercukai untuk menentukan untung atau rugi bagi pelaporan cukai. Asas kos mewakili nilai awal sekuriti atau dana bersama yang dimiliki oleh pelabur.

Kos purata kemudiannya dibandingkan dengan harga di mana saham dana itu dijual untuk menentukan keuntungan atau kerugian untuk pelaporan cukai. Asas kos purata ialah salah satu daripada banyak kaedah yang Perkhidmatan Hasil Dalam Negeri (IRS) membenarkan pelabur gunakan untuk mencapai kos pegangan dana bersama mereka.

Memahami Kaedah Asas Kos Purata

Kaedah asas kos purata biasanya digunakan oleh pelabur untuk pelaporan cukai dana bersama. Kaedah asas kos dilaporkan dengan firma pembrokeran di mana aset tersebut dipegang. Kos purata dikira dengan membahagikan jumlah keseluruhan dalam dolar yang dilaburkan dalam kedudukan dana bersama dengan bilangan saham yang dimiliki. Sebagai contoh, pelabur yang mempunyai $10,000 dalam pelaburan dan memiliki 500 saham akan mempunyai asas kos purata sebanyak $20 ($10,000 / 500).

Jenis Kaedah Asas Kos

Walaupun banyak firma pembrokeran lalai kepada kaedah asas kos purata untuk dana bersama, terdapat kaedah lain yang tersedia.

###FIFO

Kaedah masuk pertama, keluar dahulu (FIFO) bermakna apabila saham dijual, anda mesti menjual yang pertama yang anda peroleh dahulu semasa mengira untung dan rugi. Sebagai contoh, katakan seorang pelabur memiliki 50 saham dan membeli 20 saham pada bulan Januari manakala membeli 30 saham pada bulan April. Jika pelabur menjual 30 saham, 20 saham pada bulan Januari mesti digunakan, dan baki sepuluh saham yang dijual akan datang daripada lot kedua yang dibeli pada bulan April. Memandangkan kedua-dua pembelian Januari dan April akan dilaksanakan pada harga yang berbeza, keuntungan atau kerugian cukai akan dipengaruhi oleh harga pembelian awal dalam setiap tempoh.

Selain itu, jika pelabur telah mempunyai pelaburan selama lebih daripada satu tahun, ia akan dianggap sebagai pelaburan jangka panjang. IRS mengenakan cukai keuntungan modal yang lebih rendah untuk pelaburan jangka panjang berbanding pelaburan jangka pendek, yang merupakan sekuriti atau dana yang diperoleh dalam masa kurang daripada satu tahun. Akibatnya, kaedah FIFO akan menyebabkan cukai yang lebih rendah dibayar jika pelabur telah menjual kedudukan yang berumur lebih daripada setahun.

###LIFO

Kaedah keluar pertama kali terakhir (LIFO) ialah apabila pelabur boleh menjual saham terbaharu yang diperoleh dahulu diikuti oleh saham yang diperoleh sebelum ini. Kaedah LIFO berfungsi paling baik jika pelabur ingin memegang saham awal yang dibeli, yang mungkin pada harga yang lebih rendah berbanding harga pasaran semasa.

Kaedah Kos Tinggi dan Kos Rendah

Kaedah kos tinggi membolehkan pelabur menjual saham yang mempunyai harga belian permulaan tertinggi. Dalam erti kata lain, saham yang paling mahal untuk dibeli dijual terlebih dahulu. Kaedah kos tinggi direka untuk menyediakan pelabur dengan cukai keuntungan modal terendah yang terhutang. Sebagai contoh, pelabur mungkin mendapat keuntungan besar daripada pelaburan, tetapi tidak mahu menyedari keuntungan itu lagi, tetapi memerlukan wang.

Mempunyai kos yang lebih tinggi bermakna perbezaan antara harga awal dan harga pasaran, apabila dijual, akan menghasilkan keuntungan terkecil. Pelabur juga mungkin menggunakan kaedah kos tinggi jika mereka ingin mengambil kerugian modal, dari sudut cukai, untuk mengimbangi keuntungan atau pendapatan lain.

Sebaliknya, kaedah kos rendah membolehkan pelabur menjual saham harga terendah terlebih dahulu. Dengan kata lain, saham termurah yang anda beli akan dijual terlebih dahulu. Kaedah kos rendah mungkin dipilih jika pelabur ingin merealisasikan keuntungan modal ke atas pelaburan.

Memilih Kaedah Asas Kos

Sebaik sahaja kaedah asas kos telah dipilih untuk dana bersama tertentu, ia mesti kekal berkuat kuasa. Firma pembrokeran akan menyediakan pelabur dengan dokumentasi cukai tahunan yang sesuai ke atas jualan dana bersama berdasarkan pemilihan kaedah asas kos mereka.

Pelabur harus berunding dengan penasihat cukai atau perancang kewangan jika mereka tidak pasti tentang kaedah asas kos yang akan meminimumkan bil cukai mereka untuk pegangan dana bersama yang besar dalam akaun bercukai. Kaedah asas kos purata mungkin tidak selalu menjadi kaedah yang optimum dari sudut percukaian. Sila ambil perhatian bahawa asas kos hanya menjadi penting jika pegangan berada dalam akaun bercukai dan pelabur sedang mempertimbangkan penjualan sebahagian pegangan tersebut.

Kaedah Pengenalan Khusus

Kaedah pengenalan khusus (juga dikenali sebagai pengenalan saham khusus) membolehkan pelabur memilih saham yang dijual untuk mengoptimumkan layanan cukai. Sebagai contoh, katakan seorang pelabur membeli 20 saham pada bulan Januari dan 20 saham pada bulan Februari. Jika pelabur kemudiannya menjual 10 saham, mereka boleh memilih untuk menjual 5 saham daripada lot Januari dan 5 saham daripada lot Februari.

Contoh Perbandingan Asas Kos

Perbandingan asas kos boleh menjadi pertimbangan penting. Katakan pelabur membuat pembelian dana berikut berturut-turut dalam akaun bercukai:

1,000 saham pada $30 untuk sejumlah $30,000
1,000 saham pada $10 untuk jumlah $10,000
1,500 saham pada $8 untuk sejumlah $12,000

Jumlah amaun yang dilaburkan bersamaan dengan $52,000, dan asas kos purata dikira dengan membahagikan $52,000 dengan 3,500 saham. Kos purata ialah $14.86 sesaham.

Katakan pelabur kemudiannya menjual 1,000 saham dana pada $25 sesaham. Pelabur akan mendapat keuntungan modal sebanyak $10,140 menggunakan kaedah asas kos purata. Keuntungan atau kerugian menggunakan asas kos purata adalah seperti berikut:

($25 - $14.86) x 1,000 saham = $10,140.

Keputusan mungkin berbeza bergantung pada kaedah asas kos yang dipilih untuk tujuan cukai:

Mula-mula masuk pertama keluar: ($25 - $30) x 1,000 saham = - $5,000
Keluar pertama kali terakhir: ($25 - $8) x 1,000 = $17,000
Kos tinggi: ($25 - $30) x 1,000 saham = - $5,000
Kos rendah: ($25 - $8) x 1,000 = $17,000

Dari sudut pandangan cukai, pelabur adalah lebih baik memilih kaedah FIFO atau kaedah kos tinggi untuk mengira asas kos sebelum menjual saham. Kaedah ini tidak akan menyebabkan tiada cukai ke atas kerugian. Walau bagaimanapun, dengan kaedah asas kos purata, pelabur mesti membayar cukai keuntungan modal pada pendapatan $10,140.

Sudah tentu, jika pelabur menjual 1,000 saham menggunakan kaedah FIFO, tidak ada jaminan bahawa apabila baki saham dijual bahawa $25 akan menjadi harga jualan. Harga saham boleh menurun, menghapuskan sebahagian besar keuntungan modal dan peluang untuk merealisasikan keuntungan modal akan hilang. Akibatnya, pelabur mesti mempertimbangkan pilihan sama ada untuk mengambil keuntungan hari ini dan membayar cukai keuntungan modal atau cuba mengurangkan cukai mereka dan berisiko kehilangan sebarang keuntungan yang tidak direalisasikan ke atas baki pelaburan mereka.

##Sorotan

Kos purata dikira dengan membahagikan jumlah keseluruhan dalam dolar yang dilaburkan dalam kedudukan dana bersama dengan bilangan saham yang dimiliki.
Asas kos mewakili nilai awal sekuriti atau dana bersama yang dimiliki oleh pelabur.
Kaedah asas kos purata ialah cara mengira nilai kedudukan dana bersama untuk menentukan untung atau rugi bagi pelaporan cukai.