Peraturan Cukai De Minimis
Peraturan Cukai De Minimis: Gambaran Keseluruhan
Peraturan cukai de minimis menetapkan ambang di mana bon diskaun harus dikenakan cukai sebagai keuntungan modal dan bukannya sebagai pendapatan biasa. Peraturan tersebut menyatakan bahawa diskaun yang kurang daripada suku mata setiap tahun penuh antara masa pemerolehan dan tempoh matangnya adalah terlalu kecil untuk dianggap sebagai diskaun pasaran bagi tujuan cukai. Sebaliknya, pertambahan daripada harga belian kepada nilai tara harus dianggap sebagai keuntungan modal, jika ia dipegang selama lebih daripada satu tahun.
De minimis ialah bahasa Latin untuk "mengenai perkara yang minimum."
Peraturan Cukai De Minimis Diterangkan
Di bawah peraturan cukai de minimis, jika bon perbandaran dibeli dengan diskaun minimum, ia tertakluk kepada cukai keuntungan modal dan bukannya kadar cukai pendapatan biasa (biasanya lebih tinggi).
Menurut Perkhidmatan Hasil Dalam Negeri (IRS), diskaun minimum–ditakrifkan sebagai jumlah kurang daripada suku peratus daripada nilai tara didarab dengan bilangan tahun lengkap antara tarikh pembelian bon dan tarikh matangnya–adalah terlalu kecil untuk dianggap sebagai diskaun pasaran untuk tujuan cukai pendapatan.
Cara Mengira De Minimis
Untuk menentukan sama ada bon perbandaran tertakluk kepada cukai keuntungan modal atau cukai pendapatan biasa menggunakan peraturan cukai de minimis, darabkan nilai muka sebanyak 0.25% dan darabkan hasilnya dengan bilangan tahun penuh antara tarikh pembelian bon terdiskaun dan tarikh matang. Kurangkan jumlah de minimis yang diperoleh daripada nilai tara bon.
Jika jumlah ini lebih tinggi daripada harga belian bon diskaun, bon yang dibeli adalah tertakluk kepada kadar cukai pendapatan biasa. Jika harga belian melebihi ambang de minimis, cukai keuntungan modal perlu dibayar.
"De minimis" bermaksud "mengenai perkara yang minimum." Diskaun yang tidak ketara tidak dianggap sebagai keuntungan modal.
Dalam erti kata lain, jika diskaun pasaran adalah kurang daripada jumlah de minimis, diskaun ke atas bon itu secara amnya dianggap sebagai keuntungan modal apabila jualan atau penebusannya dan bukannya sebagai pendapatan biasa.
Contoh Peraturan De Minimis
Katakan anda sedang melihat bon perbandaran 10 tahun dengan nilai tara 100 dan tinggal lima tahun sehingga matang. Diskaun de minimis ialah 100 nilai tara x 0.0025 x 5 tahun = 1.25.
Anda kemudian menolak 1.25 daripada nilai tara untuk mendapatkan jumlah potongan de minimis, yang dalam contoh ini ialah 98.75 = 100 – 1.25. Ini ialah harga terendah di mana bon boleh dibeli untuk IRS untuk menganggap diskaun sebagai keuntungan modal.
Dalam contoh ini, Jika harga bon diskaun yang anda beli adalah di bawah 98.75 setiap 100 nilai tara, anda akan tertakluk kepada cukai pendapatan biasa di bawah peraturan cukai de minimis.
Jadi, jika anda membeli bon ini dengan harga $95, cukai pendapatan biasa akan dikenakan apabila bon itu ditebus pada par, kerana $95 adalah kurang daripada $98.75.
Satu lagi cara untuk melihatnya ialah diskaun pasaran 100 – 95 = 5 lebih tinggi daripada jumlah de minimis 1.25. Oleh itu, keuntungan daripada penjualan bon adalah pendapatan, bukan keuntungan modal.
Prinsip penetapan harga bon asas ialah apabila kadar faedah meningkat, harga bon jatuh, dan sebaliknya. Peraturan cukai de minimis biasanya digunakan dalam persekitaran kadar faedah yang meningkat. Dalam tempoh tersebut, harga bon jatuh dan ia ditawarkan pada diskaun atau diskaun yang tinggi setanding.
##Sorotan
Peraturan cukai de minimis secara amnya hanya relevan dalam persekitaran kadar faedah yang meningkat.
Potongan untuk rawatan sebagai keuntungan modal ialah satu perempat mata setahun penuh antara pemerolehan dan tempoh matang.
Peraturan cukai de minimis mentakrifkan apabila penebusan bon perbandaran adalah keuntungan modal dan bukannya pendapatan biasa.
