Permodalan Semula Leveraged

Apakah Itu Permodalan Semula Leverage?

Permodalan semula berleveraj ialah urus niaga kewangan korporat di mana syarikat mengubah struktur permodalannya dengan menggantikan sebahagian besar ekuitinya dengan pakej sekuriti hutang yang terdiri daripada hutang bank kanan dan hutang subordinat. Permodalan semula berleveraj juga dirujuk sebagai rekap semula berleveraj. Dalam erti kata lain, syarikat akan meminjam wang untuk membeli balik saham yang diterbitkan sebelum ini, dan mengurangkan jumlah ekuiti dalam struktur modalnya. Pengurus/pekerja kanan boleh menerima ekuiti tambahan, untuk menyelaraskan kepentingan mereka dengan pemegang bon dan pemegang saham.

Biasanya, permodalan semula berleveraj digunakan untuk menyediakan syarikat bagi tempoh pertumbuhan, memandangkan struktur permodalan yang memanfaatkan hutang adalah lebih bermanfaat kepada syarikat semasa tempoh pertumbuhan. Permodalan semula berleveraj juga popular semasa tempoh kadar faedah rendah kerana kadar faedah yang rendah boleh menjadikan wang pinjaman untuk membayar hutang atau ekuiti lebih mampu dimiliki oleh syarikat.

Permodalan semula leveraj berbeza daripada permodalan semula dividen leveraj. Dalam permodalan semula dividen,. struktur modal kekal tidak berubah kerana hanya dividen khas dibayar.

Memahami Permodalan Semula Leverage

Permodalan semula berleveraj mempunyai struktur yang serupa dengan yang digunakan dalam belian berleveraj (LBO), sehingga tahap tersebut meningkatkan leverage kewangan dengan ketara. Tetapi tidak seperti LBO, mereka mungkin kekal didagangkan secara terbuka. Pemegang saham kurang berkemungkinan dipengaruhi oleh permodalan semula berleveraj berbanding dengan terbitan saham baharu kerana penerbitan saham baharu boleh mencairkan nilai saham sedia ada, manakala meminjam wang tidak. Atas sebab ini, permodalan semula berleveraj dipandang lebih baik oleh para pemegang saham.

Mereka kadangkala digunakan oleh firma ekuiti swasta untuk keluar dari sebahagian pelaburan mereka lebih awal atau sebagai sumber pembiayaan semula. Dan ia mempunyai kesan yang sama kepada pembelian balik berleveraj melainkan ia adalah permodalan semula dividen. Menggunakan hutang boleh memberikan perlindungan cukai—yang mungkin melebihi perbelanjaan faedah tambahan. Ini dikenali sebagai teorem Modigliani-Miller, yang menunjukkan bahawa hutang memberikan faedah cukai yang tidak boleh diakses melalui ekuiti. Dan rekap semula berleveraj boleh meningkatkan pendapatan sesaham (EPS), pulangan atas ekuiti dan nisbah harga kepada buku. Meminjam wang untuk membayar hutang lama atau membeli semula saham juga membantu syarikat mengelakkan kos peluang berbuat demikian dengan keuntungan yang diperolehi.

Seperti LBO, permodalan semula berleveraj memberikan insentif untuk pengurusan menjadi lebih berdisiplin dan meningkatkan kecekapan operasi, bagi memenuhi faedah yang lebih besar dan pembayaran pokok. Mereka selalunya disertai dengan penstrukturan semula,. di mana syarikat menjual aset yang berlebihan atau tidak lagi sesuai strategik untuk mengurangkan hutang. Walau bagaimanapun, bahayanya ialah leverage yang sangat tinggi boleh menyebabkan syarikat kehilangan fokus strategiknya dan menjadi lebih terdedah kepada kejutan yang tidak dijangka atau kemelesetan. Jika persekitaran hutang semasa berubah, peningkatan perbelanjaan faedah boleh mengancam daya maju korporat.

Sejarah Permodalan Semula Leveraged

Permodalan semula berleveraj sangat popular pada akhir 1980-an apabila sebahagian besar daripadanya digunakan sebagai pertahanan pengambilalihan dalam industri matang yang tidak memerlukan perbelanjaan modal berterusan yang besar untuk kekal berdaya saing. Meningkatkan hutang pada kunci kira-kira, dan dengan itu leverage syarikat bertindak sebagai perlindungan penghalau jerung daripada pengambilalihan bermusuhan oleh perompak korporat.