Kesan Pigou

Apakah Kesan Pigou?

Kesan Pigou merujuk kepada hubungan antara penggunaan, kekayaan, pekerjaan dan pengeluaran semasa tempoh deflasi. Kesan Pigou menyatakan bahawa apabila berlaku deflasi harga, pekerjaan (dan dengan itu output) akan meningkat disebabkan oleh peningkatan kekayaan (yang meningkatkan penggunaan).

Sebelum tempoh deflasi, perangkap kecairan berlaku, iaitu tempoh di mana terdapat permintaan sifar untuk pelaburan dalam bon, dan orang ramai menyimpan wang tunai kerana mereka menjangkakan tempoh deflasi atau perang. Kesan Pigou mencadangkan mekanisme untuk melarikan diri dari perangkap ini. Mengikut teori, tahap harga dan pekerjaan jatuh, dan pengangguran meningkat. Apabila paras harga menurun, baki sebenar meningkat, dan dengan kesan Pigou, penggunaan dirangsang dalam ekonomi. Kesan Pigou juga dikenali sebagai "kesan keseimbangan sebenar."

Memahami Kesan Pigou

Arthur Pigou ialah seorang ahli ekonomi Inggeris yang berhujah menentang teori ekonomi Keynesian dengan menyatakan bahawa tempoh deflasi akibat penurunan permintaan agregat akan membetulkan sendiri. Deflasi akan menyebabkan peningkatan dalam kekayaan, menyebabkan perbelanjaan meningkat, sekali gus membetulkan penurunan dalam permintaan . Sebaliknya, semasa inflasi, harga meningkat, kejatuhan kekayaan dan penggunaan, kejatuhan output dan pekerjaan, dan permintaan agregat juga turun.

Ekonomi yang mengalami perangkap kecairan tidak boleh menggunakan rangsangan monetari untuk meningkatkan output. Tiada kaitan yang pasti antara permintaan wang dan pendapatan peribadi. Menurut John Hicks, ini menjelaskan kadar pengangguran yang tinggi.

Walaupun begitu, Kesan Pigou adalah mekanisme untuk mengelakkan perangkap kecairan. Apabila pengangguran meningkat, paras harga jatuh. Ini meningkatkan "imbangan sebenar," yang merupakan kesan ke atas perbelanjaan perubahan dalam nilai sebenar wang. Orang ramai boleh membeli lebih banyak dengan wang mereka apabila pengangguran meningkat dan harga jatuh.

Apabila penggunaan meningkat, pekerjaan menurun, dan harga meningkat. Semasa inflasi, apabila harga meningkat, kuasa beli sebenar wang yang telah dipegang oleh rakyat akan turun. Ini menjadikan orang ramai lebih cenderung untuk menyimpan dan kurang cenderung untuk membelanjakan pendapatan mereka. Pada pekerjaan penuh, ekonomi akan berada di tempat yang berbeza. Pigou menyimpulkan bahawa jika gaji dan harga menjadi lekat, akan ada keseimbangan, dan kadar pekerjaan akan jatuh di bawah kadar guna tenaga penuh.

Sejarah Kesan Pigou

Kesan Pigou telah dicipta oleh Arthur Cecil Pigou pada tahun 1943, dalam "The Classical Stationary State," yang merupakan artikel dalam Economic Journal. Dalam bahagian itu, Pigou mencadangkan hubungan antara "imbangan sebenar" dan penggunaan.

Dalam tradisi ekonomi klasik, Pigou lebih mengutamakan idea "kadar semula jadi," yang mana ekonomi biasanya akan kembali, walaupun dia mengakui bahawa harga melekit mungkin masih menghalang pengembalian ke tahap pengeluaran semula jadi selepas kejutan permintaan. Pigou melihat kesan keseimbangan sebenar sebagai mekanisme untuk menggabungkan model Keynesian dan klasik. Dengan kesan keseimbangan sebenar, kuasa beli yang lebih tinggi menyebabkan perbelanjaan kerajaan dan pelaburan berkurangan.

Walau bagaimanapun, pengkritik kesan Pigou menyatakan bahawa jika kesan itu sentiasa beroperasi dalam ekonomi, kadar faedah nominal hampir sifar di Jepun pada 1990-an mungkin dijangka akan menamatkan deflasi Jepun yang bersejarah lebih awal daripada yang mereka lakukan.

Bukti jelas lain terhadap kesan Pigou dari Jepun mungkin adalah genangan perbelanjaan pengguna yang berpanjangan semasa harga jatuh. Pigou berkata kejatuhan harga sepatutnya membuatkan pengguna berasa lebih kaya (dan meningkatkan perbelanjaan), tetapi pengguna Jepun lebih suka menangguhkan pembelian, menjangkakan harga akan jatuh lebih jauh.

Hutang Kerajaan dan Kesan Pigou

Robert Barro,. seorang ahli ekonomi Harvard, berpendapat bahawa disebabkan persamaan Ricardian,. orang ramai tidak boleh tertipu untuk berfikir bahawa mereka lebih kaya daripada mereka apabila kerajaan mengeluarkan bon kepada mereka. Ini kerana kupon bon kerajaan mesti dibayar dengan meningkatkan cukai masa hadapan. Kesetaraan Ricardian ialah teori ekonomi yang mengatakan bahawa perbelanjaan pembiayaan kerajaan daripada cukai semasa atau cukai masa depan (dan defisit semasa) akan mempunyai kesan yang setara ke atas ekonomi keseluruhan. Barro berhujah bahawa pada peringkat mikroekonomi, tahap kekayaan subjektif harus dikurangkan oleh kerajaan negara dengan mengambil alih bahagian hutang.

Akibatnya, bon tidak boleh dianggap sebagai sebahagian daripada kekayaan bersih di peringkat makroekonomi. Ini, tegas beliau, membayangkan bahawa tidak ada cara bagi kerajaan untuk mewujudkan kesan Pigou dengan menerbitkan bon kerana tahap agregat kekayaan tidak akan meningkat.

Kesan Pigou tidak berlaku di Jepun pada 1990-an apabila negara itu mengalami genangan ekonomi dan deflasi bersejarah.

Kritikan terhadap Kesan Pigou

Kesan Keynes berpendapat bahawa apabila harga jatuh, bekalan wang nominal akan dikaitkan dengan bekalan wang sebenar yang lebih besar, menyebabkan kadar faedah jatuh. Ini akan merangsang pelaburan dan perbelanjaan untuk modal fizikal dan meningkatkan ekonomi. Implikasinya ialah permintaan dan output yang tidak mencukupi akan diselesaikan dengan tahap harga yang lebih rendah.

Kesan Pigou, sebaliknya, menyumbang kejatuhan dalam permintaan agregat melalui peningkatan baki sebenar. Orang ramai mempunyai lebih banyak wang untuk dibelanjakan jika harga jatuh, yang meningkatkan perbelanjaan melalui kesan pendapatan.

Ahli ekonomi Poland Michal Kalecki adalah pengkritik kesan Pigou. Menurutnya, pelarasan yang dicadangkan oleh Pigou "akan meningkatkan secara besar-besaran nilai sebenar hutang, dan seterusnya akan membawa kepada kebankrapan borong dan krisis keyakinan."

Jika ini berlaku, dan kesan Pigou sentiasa beroperasi, dasar Bank of Japan mengenai kadar faedah hampir sifar akan berjaya dalam menangani deflasi Jepun pada tahun 1990-an. Oleh itu, perbelanjaan penggunaan berterusan di Jepun walaupun harga jatuh bertentangan dengan kesan Pigou. Dalam kes pengguna Jepun, mereka menjangkakan penurunan harga selanjutnya dan penggunaan tertunda.

##Sorotan

Pigou mencabar ekonomi pasaran bebas dengan mencadangkan agar kerajaan campur tangan dan mengenakan cukai kepada syarikat swasta dan individu atas kesan negatif operasi mereka terhadap masyarakat.
Cukai Pigovian ialah cukai yang dinilai terhadap individu atau perniagaan persendirian kerana terlibat dalam aktiviti yang mempunyai kesan buruk dan kos masyarakat.
Kesan Pigou mempunyai kebolehgunaan terhad dalam menerangkan ekonomi deflasi Jepun.
Ahli ekonomi Harvard Robert Barro menegaskan bahawa kerajaan tidak boleh mencipta kesan Pigou dengan mengeluarkan lebih banyak bon.
Kesan Pigou menyatakan bahawa deflasi harga akan mengakibatkan peningkatan dalam pekerjaan dan kekayaan, membolehkan ekonomi kembali kepada "kadar semula jadi."

##Soalan Lazim

Bagaimanakah Marshall, Coase dan Pigou Berbeza dalam Layanan Mereka Terhadap Luaran?

Pigou memperluaskan konsep eksternaliti Alfred Marshall sebagai kos yang dikenakan atau faedah yang diberikan kepada orang lain yang tidak diambil kira oleh orang yang mengambil tindakan itu. Pigou berhujah bahawa kewujudan eksternaliti adalah justifikasi yang mencukupi untuk campur tangan kerajaan. Pigou mencadangkan bahawa luaran negatif (kos yang dikenakan) harus diimbangi dengan cukai, manakala luaran positif harus diimbangi dengan subsidi. Ronald Coase berhujah dengan analisis Pigou pada awal 1960-an yang mencadangkan bahawa "cukai dan subsidi tidak diperlukan jika rakan kongsi dalam urus niaga itu-iaitu, orang yang terjejas oleh luaran dan orang yang menyebabkannya-boleh tawar-menawar mengenai transaksi itu."

Bagaimanakah Pigou Mencabar Pasaran Percuma?

Pigou mencabar pasaran bebas dengan mencadangkan bahawa kerajaan harus campur tangan dan mengenakan cukai kepada syarikat swasta dan individu atas kesan negatif operasi mereka terhadap masyarakat. Sebagai contoh, Pigou percaya bahawa pencemar perlu dikenakan cukai dan insurans kesihatan harus diwajibkan.

Apakah itu Cukai Pigou?

Cukai Pigovian (Pigouvian) ialah cukai yang dinilai terhadap individu atau perniagaan persendirian kerana terlibat dalam aktiviti yang mempunyai kesan buruk dan kos masyarakat. Kos kesan sampingan tidak termasuk sebagai sebahagian daripada harga pasaran produk. Sebagai contoh, kos tenaga arang batu adalah pencemaran alam sekitar, manakala kos pengeluaran tembakau membebankan penjagaan kesihatan awam. Tujuan cukai Pigovian adalah untuk mengagihkan semula kos kepada pengeluar atau pengguna luaran negatif. Cukai pelepasan karbon atau cukai ke atas beg plastik adalah contoh cukai Pigovian.