Perangkap Kecairan

Apakah Perangkap Kecairan?

Perangkap kecairan ialah situasi ekonomi yang bercanggah di mana kadar faedah sangat rendah dan kadar simpanan adalah tinggi, menyebabkan dasar monetari tidak berkesan. Pertama kali diterangkan oleh ahli ekonomi John Maynard Keynes, semasa perangkap kecairan, pengguna memilih untuk mengelakkan bon dan menyimpan dana mereka dalam simpanan tunai kerana kepercayaan lazim bahawa kadar faedah tidak lama lagi akan meningkat (yang akan menolak harga bon). Oleh kerana bon mempunyai hubungan songsang dengan kadar faedah, ramai pengguna tidak mahu memegang aset dengan harga yang dijangka menurun. Pada masa yang sama, usaha bank pusat untuk memacu aktiviti ekonomi terbantut kerana mereka tidak dapat menurunkan lagi kadar faedah untuk memberi insentif kepada pelabur dan pengguna.

Memahami Perangkap Kecairan

Dalam perangkap kecairan, sekiranya bank rizab negara, seperti Rizab Persekutuan di Amerika Syarikat, cuba merangsang ekonomi dengan meningkatkan bekalan wang,. tidak akan ada kesan ke atas kadar faedah, kerana orang ramai tidak perlu digalakkan untuk memegang tambahan tunai.

Sebagai sebahagian daripada perangkap kecairan,. pengguna terus memegang dana dalam akaun deposit standard, seperti akaun simpanan dan cek, bukannya dalam pilihan pelaburan lain, walaupun ketika sistem perbankan pusat cuba merangsang ekonomi melalui suntikan dana tambahan. Tahap penjimatan pengguna yang tinggi, sering didorong oleh kepercayaan peristiwa ekonomi negatif di kaki langit, menyebabkan dasar monetari secara amnya tidak berkesan.

Kepercayaan terhadap peristiwa negatif pada masa hadapan adalah penting, kerana apabila pengguna menyimpan wang tunai dan menjual bon, ini akan mendorong harga bon turun dan hasil meningkat. Walaupun hasil meningkat, pengguna tidak berminat untuk membeli bon kerana harga bon jatuh. Mereka lebih suka memegang tunai pada hasil yang lebih rendah.

Isu ketara tentang perangkap kecairan melibatkan institusi kewangan yang menghadapi masalah mencari peminjam yang layak. Ini ditambah dengan fakta bahawa, dengan kadar faedah menghampiri sifar, terdapat sedikit ruang untuk insentif tambahan untuk menarik calon yang berkelayakan. Kekurangan peminjam ini sering muncul di kawasan lain juga, di mana pengguna biasanya meminjam wang, seperti untuk pembelian kereta atau rumah.

Tanda-tanda Perangkap Kecairan

Satu penanda perangkap kecairan ialah kadar faedah yang rendah. Kadar faedah yang rendah boleh menjejaskan tingkah laku pemegang bon, bersama-sama dengan kebimbangan lain mengenai keadaan kewangan semasa negara, mengakibatkan penjualan bon dengan cara yang membahayakan ekonomi. Tambahan pula, penambahan yang dibuat kepada bekalan wang gagal menyebabkan perubahan tahap harga, kerana tingkah laku pengguna cenderung kepada penjimatan dana dengan cara yang berisiko rendah. Memandangkan peningkatan dalam bekalan wang bermakna lebih banyak wang berada dalam ekonomi,. adalah munasabah bahawa sebahagian daripada wang itu harus mengalir ke arah aset hasil yang lebih tinggi seperti bon. Tetapi dalam perangkap kecairan ia tidak, ia hanya disimpan dalam akaun tunai sebagai simpanan.

Kadar faedah yang rendah sahaja tidak menentukan perangkap kecairan. Untuk keadaan layak, perlu ada kekurangan pemegang bon yang ingin menyimpan bon mereka dan bekalan terhad pelabur yang ingin membelinya. Sebaliknya, pelabur mengutamakan penjimatan tunai yang ketat berbanding pembelian bon. Jika pelabur masih berminat untuk memegang atau membeli bon pada masa kadar faedah rendah, malah menghampiri sifar peratus, keadaan itu tidak layak sebagai perangkap kecairan.

Menyembuhkan Perangkap Kecairan

Terdapat beberapa cara untuk membantu ekonomi keluar daripada perangkap mudah tunai. Tiada satu pun daripada ini boleh berfungsi sendiri, tetapi boleh membantu mendorong keyakinan pengguna untuk mula berbelanja/melabur semula dan bukannya menyimpan.

1. Rizab Persekutuan boleh menaikkan kadar faedah, yang mungkin menyebabkan orang ramai melabur lebih banyak wang mereka, dan bukannya menyimpannya. Ini mungkin tidak berfungsi, tetapi ia adalah satu penyelesaian yang mungkin.

2. Kejatuhan (besar) harga. Apabila ini berlaku, orang ramai tidak dapat menahan diri daripada membelanjakan wang. Tarikan harga yang lebih rendah menjadi terlalu menarik, dan penjimatan digunakan untuk mengambil kesempatan daripada harga yang rendah tersebut.

3. Meningkatkan perbelanjaan kerajaan. Apabila kerajaan berbuat demikian, ia membayangkan bahawa kerajaan komited dan yakin terhadap ekonomi negara. Taktik ini juga menjana pertumbuhan pekerjaan.

Kerajaan kadangkala membeli atau menjual bon untuk membantu mengawal kadar faedah, tetapi membeli bon dalam persekitaran negatif sedemikian tidak banyak membantu, kerana pengguna tidak sabar-sabar untuk menjual apa yang mereka ada apabila mereka mampu. Oleh itu, ia menjadi sukar untuk menaikkan atau menurunkan hasil, dan lebih sukar lagi untuk mendorong pengguna untuk mengambil kesempatan daripada kadar baharu.

Seperti yang dibincangkan di atas, apabila pengguna berasa takut kerana peristiwa masa lalu atau peristiwa masa depan, adalah sukar untuk mendorong mereka untuk berbelanja dan tidak menyimpan. Tindakan kerajaan menjadi kurang berkesan berbanding apabila pengguna lebih mencari risiko dan mencari hasil seperti ketika ekonomi sihat.

Contoh Perangkap Kecairan Dunia Sebenar

Bermula pada 1990-an, Jepun menghadapi perangkap kecairan. Kadar faedah terus jatuh namun terdapat sedikit insentif untuk membeli pelaburan. Jepun menghadapi deflasi sepanjang 1990-an, dan pada 2019 masih mempunyai kadar faedah negatif sebanyak -0.1%. Nikkei 225, indeks saham utama di Jepun, jatuh daripada puncak 39,260 pada awal 1990, dan sehingga 2019 masih kekal di bawah paras itu. Indeks itu mencecah paras tertinggi berbilang tahun sebanyak 24,448 pada 2018.

Perangkap kecairan sekali lagi muncul selepas krisis kewangan 2008 dan seterusnya Kemelesetan Besar, terutamanya di Zon Euro. Kadar faedah ditetapkan kepada 0%, tetapi pelaburan, penggunaan dan inflasi semuanya kekal lemah selama beberapa tahun berikutan kemuncak krisis. Bank Pusat Eropah menggunakan pelonggaran kuantitatif (QE) dan dasar kadar faedah negatif (NIRP) di beberapa kawasan untuk membebaskan diri mereka daripada perangkap kecairan.

Sorotan

• Beberapa cara untuk keluar daripada perangkap mudah tunai termasuk menaikkan kadar faedah, berharap keadaan akan mengawal dirinya sendiri apabila harga jatuh ke paras yang menarik atau meningkatkan perbelanjaan kerajaan.

• Perangkap kecairan tidak terhad kepada bon. Ia juga menjejaskan bidang ekonomi yang lain, kerana pengguna kurang berbelanja untuk produk yang bermakna perniagaan kurang berkemungkinan untuk mengupah.

• Walaupun perangkap kecairan adalah fungsi keadaan ekonomi, ia juga bersifat psikologi kerana pengguna membuat pilihan untuk menyorok tunai dan bukannya memilih pelaburan dengan bayaran lebih tinggi kerana pandangan ekonomi yang negatif.

• Perangkap kecairan ialah apabila dasar monetari menjadi tidak berkesan disebabkan oleh kadar faedah yang sangat rendah digabungkan dengan pengguna yang lebih suka menyimpan daripada melabur dalam bon yang menghasilkan lebih tinggi atau pelaburan lain.