Nilai Berisiko (VAR)

Apakah Nilai Berisiko (VaR)?

Nilai berisiko (VaR) ialah statistik yang mengukur sejauh mana kemungkinan kerugian kewangan dalam firma, portfolio atau kedudukan dalam jangka masa tertentu. Metrik ini paling biasa digunakan oleh bank pelaburan dan perdagangan untuk menentukan tahap dan kebarangkalian potensi kerugian dalam portfolio institusi mereka.

Pengurus risiko menggunakan VaR untuk mengukur dan mengawal tahap pendedahan risiko. Seseorang boleh menggunakan pengiraan VaR pada kedudukan tertentu atau keseluruhan portfolio atau menggunakannya untuk mengukur pendedahan risiko seluruh firma.

Memahami Nilai Berisiko (VaR)

Pemodelan VaR menentukan potensi kerugian dalam entiti yang dinilai dan kebarangkalian kerugian yang ditentukan akan berlaku. Satu mengukur VaR dengan menilai jumlah potensi kerugian, kebarangkalian kejadian untuk jumlah kerugian, dan jangka masa.

Firma kewangan, sebagai contoh, boleh menentukan aset mempunyai 3% VaR sebulan sebanyak 2%, mewakili peluang 3% aset menurun dalam nilai sebanyak 2% dalam tempoh masa satu bulan. Penukaran peluang 3% kejadian kepada nisbah harian meletakkan kemungkinan kerugian 2% pada satu hari setiap bulan.

Menggunakan penilaian VaR seluruh firma membolehkan penentuan risiko terkumpul daripada kedudukan agregat yang dipegang oleh meja perdagangan dan jabatan yang berbeza dalam institusi. Menggunakan data yang disediakan oleh pemodelan VaR, institusi kewangan boleh menentukan sama ada mereka mempunyai rizab modal yang mencukupi untuk menampung kerugian atau sama ada risiko yang lebih tinggi daripada yang boleh diterima memerlukan mereka mengurangkan pegangan tertumpu.

Metodologi VaR

Terdapat tiga cara utama untuk mengira VaR. Yang pertama ialah kaedah sejarah, yang melihat sejarah pulangan terdahulu seseorang dan mengarahkan mereka daripada kerugian terburuk kepada keuntungan terbesar—berikut dari premis bahawa pengalaman pulangan lalu akan memaklumkan hasil masa hadapan.

Yang kedua ialah kaedah varians-kovarian. Daripada menganggap masa lalu akan memberitahu masa depan, kaedah ini sebaliknya menganggap bahawa keuntungan dan kerugian diagihkan secara normal. Dengan cara ini, potensi kerugian boleh dirangka dari segi peristiwa sisihan piawai daripada min.

Pendekatan terakhir kepada VaR ialah menjalankan simulasi Monte Carlo. Teknik ini menggunakan model pengiraan untuk mensimulasikan pulangan yang diunjurkan ke atas ratusan atau beribu-ribu kemungkinan lelaran. Kemudian, ia mengambil peluang bahawa kerugian akan berlaku, katakan 5% daripada masa, dan mendedahkan kesannya.

Contoh Masalah dengan Pengiraan Nilai Berisiko (VaR).

Tiada protokol standard untuk statistik yang digunakan untuk menentukan aset, portfolio atau risiko seluruh firma. Perangkaan yang ditarik sewenang-wenangnya daripada tempoh turun naik yang rendah,. sebagai contoh, mungkin mengecilkan potensi kejadian risiko berlaku dan magnitud peristiwa tersebut. Risiko boleh dikurangkan lagi dengan menggunakan kebarangkalian taburan normal, yang jarang berlaku untuk peristiwa ekstrem atau angsa hitam.

Penilaian potensi kerugian mewakili jumlah risiko terendah dalam pelbagai hasil. Sebagai contoh, penentuan VaR sebanyak 95% dengan risiko aset 20% mewakili jangkaan kehilangan sekurang-kurangnya 20% satu daripada setiap 20 hari secara purata. Dalam pengiraan ini, kerugian sebanyak 50% masih mengesahkan penilaian risiko.

Krisis kewangan tahun 2008 yang mendedahkan masalah ini sebagai pengiraan VaR yang agak jinak mengecilkan potensi kejadian risiko yang ditimbulkan oleh portfolio gadai janji subprima. Magnitud risiko juga dipandang rendah, yang mengakibatkan nisbah leverage yang melampau dalam portfolio subprima. Akibatnya, anggaran kejadian dan magnitud risiko yang rendah menyebabkan institusi tidak dapat menampung kerugian berbilion dolar kerana nilai gadai janji subprima runtuh.

##Sorotan

• Nilai berisiko (VaR) ialah satu cara untuk mengukur risiko potensi kerugian bagi firma atau pelaburan.

• Bank pelaburan lazimnya menggunakan pemodelan VaR kepada risiko seluruh firma kerana potensi meja dagangan bebas mendedahkan firma kepada aset berkorelasi tinggi secara tidak sengaja.

• Metrik ini boleh dikira dalam beberapa cara, termasuk kaedah sejarah, varians-kovarians dan Monte Carlo.