Zasady atrybucji

Czym są zasady atrybucji?

Reguły atrybucji odnoszą się do zestawu wytycznych Internal Revenue Services (IRS), które zostały opracowane w celu udaremnienia tworzenia struktur własności firm mających na celu omijanie niektórych przepisów podatkowych. Wytyczne wzywają do przypisania własności jednej osoby lub podmiotu innym osobom lub podmiotom w określonych scenariuszach, co jest szczególnie ważne w przypadku firm rodzinnych.

Zrozumienie reguł atrybucji

Zasady atrybucji zostały wprowadzone w trzech głównych sekcjach Kodeksu Podatkowego. Sekcja 267(c) Kodeksu Podatkowego określa osoby, którym zabroniono niektórych transakcji dotyczących aktywów programu.

Sekcja 1563 Kodeksu Podatkowego dotyczy spółek powiązanych, które są częścią kontrolowanej grupy. Grupa kontrolowana to dowolne dwie lub więcej korporacji połączonych akcjonariatem, obejmujących grupę dominującą-zależną, grupę brat-siostrę lub grupę połączoną.

Sekcja 318 Kodeksu Podatkowego koncentruje się na wysoko wynagradzanych pracownikach,. kluczowych pracownikach oraz osobach zdyskwalifikowanych w planach akcjonariatu pracowniczego. W tej sekcji przedstawiono również powiązane firmy, które są częścią stowarzyszonej grupy usługowej.

Sekcja stanowi, że jednostka jest właścicielem tego, co posiada jej małżonek, dzieci, wnuki lub rodzice. Na przykład, jeśli żona jest właścicielem 100% firmy, uważa się, że jej mąż jest również właścicielem 100% tej firmy. Dzieci adoptowane są traktowane tak samo, jak dzieci spokrewnione. Nie ma atrybucji między małżonkami, jeśli są w separacji prawnej. Niektórzy członkowie rodziny nie podlegają zasadom przypisania rodziny. Na przykład nie ma przypisania własności między rodzeństwem, kuzynami lub teściową i zięciem.

Inne ważne postanowienia dotyczące zasad atrybucji

Przypisanie różni się w przypadku grup kontrolowanych zgodnie z sekcją 1563. Przypisanie dotyczy rodziców i dzieci, jeśli dzieci mają mniej niż 21 lat. W przypadku dorosłych dzieci i wnuków przypisanie dotyczy tylko osób, które są właścicielami ponad 50% firmy. Na przykład, jeśli ojciec jest właścicielem 51% firmy, a jego syn 4%, zgodnie z regułami ojciec jest również właścicielem 4% firmy, ale nie odwrotnie.

Podwójna atrybucja nie jest możliwa, co oznacza, że atrybucja nie przechodzi między teściami.

Istnieje wyjątek dotyczący braku zaangażowania małżonka w przypadku grup kontrolowanych. Na przykład teoretycznie małżonkowie, którzy posiadają 100% udziałów w dwóch oddzielnych i niepowiązanych spółkach, wydają się tworzyć grupę kontrolowaną, a zatem muszą uwzględniać pracowników drugiej strony podczas tworzenia planów emerytalnych. Nie ma jednak przypisania, jeśli żaden z nich nie jest właścicielem, dyrektorem, powiernikiem, pracownikiem ani kierownikiem małżonka przedsiębiorstwa drugiej osoby.

Nieletni mogą jednak ponownie wprowadzić grupę kontrolowaną. Małoletnie dziecko małżonków, którzy są właścicielami tych firm, miałoby 100% własności obu. Gdy to dziecko skończy 21 lat, kontrolowana grupa zostanie rozbita. Warto zauważyć, że rodzice małoletniego dziecka nie muszą być w związku małżeńskim w celu przypisania.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Jest to szczególnie ważne w przypadku firm rodzinnych, w których własność kapitałowa może być niejasna, a transakcje z udziałem funduszy firmowych i osobistych mogą się przeplatać.

• Zasady te stanowią, że akcje posiadane, bezpośrednio lub pośrednio, przez spółkę lub na jej rzecz, uważa się za posiadane przez każdego partnera, który ma udział w kapitale lub zyskach wynoszący 5% lub więcej.

• Zasady atrybucji wyznaczają głównych prawnych właścicieli firmy i mają na celu zapobieganie uchylaniu się od płacenia podatków lub oszustwom.