bodmeria
Co to jest Bottomry?
Bottomry, odnoszące się do dna lub stępki statku, to transakcja morska, w której właściciel statku pożycza pieniądze i wykorzystuje sam statek jako zabezpieczenie. Jeśli jednak podczas podróży zdarzy się wypadek, wierzyciel straci pożyczkę, ponieważ gwarantowane zabezpieczenie już nie istnieje lub istnieje w sposób uszkodzony. Jeżeli statek przetrwa podróż nienaruszony i cały, pożyczkodawca otrzyma zwrot pożyczonego kapitału wraz z odsetkami.
Transakcje bottomry są w większości przestarzałe we współczesnej działalności morskiej. Odsetki otrzymane przez pożyczkodawcę od pożyczki od dołu są znane jako odsetki morskie i mogą być wyższe niż ustawowa stopa procentowa.
Pożyczanie przez wykorzystanie Bottomry
W konwencjonalnym finansowaniu poprzez kredyt kredytobiorca zawsze odpowiada za dług. W przypadku kontraktów oddolnych pożyczkodawca przejmuje odpowiedzialność, ponieważ spłata pieniędzy następuje tylko wtedy, gdy podróż zakończy się sukcesem. Te obecnie przestarzałe systemy finansowania zwykle miały miejsce, gdy żaglowiec pilnie potrzebował zapłaty za pilną naprawę lub podczas innych sytuacji awaryjnych, które pojawiły się podczas długich podróży.
Tam, gdzie właściciel statku zastawił statek jako zabezpieczenie jako zabezpieczenie długu, transakcja była znana jako obligacja denna. Kiedy obiecano zarówno łódź, jak i ładunek, było to znane jako respondentia. W drugim przypadku było to osobiste zobowiązanie właściciela, który pożyczył pieniądze na dokończenie podróży. Obligacje oddolne są pożyczkami o stosunkowo niskim priorytecie w porównaniu z innymi zastawami na statku i stale spadały w miarę poprawy jakości żeglugi w XIX wieku.
Bottomry nie jest już praktykowane dzisiaj, a w szczytowym okresie jego używania dochodzi do wielu oszustw.
w związku z tym temat dna pozostaje przedmiotem zainteresowania głównie historyków, jako praktyka nostalgiczna z lat ubiegłych. Grecki biograf i eseista Lucjusz Mestrius Plutarchus słynnie nazwał detencję „najbardziej haniebną formą pożyczania pieniędzy”.
Autorzy i historycy Michael Kaplan i Ellen Kaplan badali dno w swojej książce Chances Are...: Adventures in Probability. Bottomry, napisali, „jest łatwe do opisania, ale trudne do scharakteryzowania. [Nie jest to] czysta pożyczka, ponieważ pożyczkodawca akceptuje część ryzyka [a] nie jest to spółka osobowa, ponieważ pieniądze do spłaty są określone”. Ponadto pisali, że praktyka nie była ubezpieczeniem, ponieważ nie „konkretnie zabezpieczała ryzyko związane z towarami kupca”. W końcu zdecydowali, że praktykę najlepiej opisać jako kontrakt terminowy, ponieważ pożyczkodawca obstawiał wydarzenie w przyszłości.
6%
Średnia stopa procentowa w czasach Cesarstwa Rzymskiego.
Przykład ze świata rzeczywistego
Obecnie rzadko istnieją praktyczne zastosowania dna w żegludze. Jednak nawet w czasach świetności bottomry często widziało nieuczciwe wykorzystanie. Proces Henry T. Rahming vs. Brygantyna Northern Light wszczęła słynny spór z 1864 roku. Tutaj kapitan i współwłaściciel statku wykonali więź denną. Umowa miała zapewnić wypłatę 4 228,24 USD w złocie, w tym 15% odsetek morskich. Ale po przybyciu statku do Nowego Jorku odmówiono zapłaty i podjęto działania.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Wypożyczający odpowiada za statek do czasu zakończenia podróży.
Bottomry nie jest ani pożyczką, ani spółką, a pisarz Lucjusz Mestrius Plutarchus nazwał go "najgorszą formą pożyczania pieniędzy".
Bottomry to transakcja, w której armator pożycza pieniądze, wykorzystując statek jako zabezpieczenie.
