Wypełnianie kanałów

Co to jest wypychanie kanałów?

Wypychanie kanałów to zwodnicza praktyka biznesowa stosowana przez firmy w celu zawyżenia wyników sprzedaży i zysków poprzez celowe wysyłanie detalistom przez kanał dystrybucji większej ilości produktów, niż są w stanie sprzedać publicznie. Wypychanie kanałów zazwyczaj miało miejsce tuż przed końcem kwartału lub końca roku, aby kierownictwo, obawiając się złych konsekwencji dla swojego wynagrodzenia, mogło „zrobić swoje”.

Jak działa dopychanie kanałów

Napychanie kanałów odnosi się do praktyki firmy, która wysyła więcej towarów do dystrybutorów i detalistów kanałem dystrybucji, niż użytkownicy końcowi prawdopodobnie kupią w rozsądnym czasie. Zwykle osiąga się to poprzez oferowanie lukratywnych zachęt, w tym dużych rabatów, rabatów i wydłużonych terminów płatności, aby przekonać dystrybutorów i sprzedawców detalicznych do kupowania ilości przekraczających ich bieżące potrzeby.

Dystrybutorzy zazwyczaj zachowują prawo do zwrotu wszelkich niesprzedanych zapasów, co stawia pod znakiem zapytania, czy ostateczna sprzedaż rzeczywiście miała miejsce. „Wypychanie” kanału dystrybucji jest niemile widziane przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) jako praktyka stosowana przez firmy w celu przyspieszenia rozpoznawania przychodów w celu osiągnięcia krótkoterminowych celów dotyczących przychodów i zysków, i jako taka wprowadzająca w błąd inwestorów.

Poprzez wypychanie kanałów dystrybutorzy tymczasowo zwiększają dane dotyczące sprzedaży i związane z nimi wskaźniki zysku w określonym okresie. Ta czynność powoduje również sztuczne podbicie należności. Jednakże, nie mogąc sprzedać nadwyżki produktów, detaliści odsyłają nadwyżki towarów zamiast gotówki do dystrybutora, który następnie musi skorygować swoje należności (jeśli przestrzega procedury GAAP) i ostatecznie swoje wyniki finansowe.

Innymi słowy, nadzienie zawsze dogania firmę, ponieważ nie jest w stanie utrzymać sprzedaży w takim tempie, w jakim jest nadziewane. Farsz kanałowy nie ogranicza się do handlu hurtowego i detalicznego; może mieć miejsce w sektorze przemysłowym, przemyśle zaawansowanych technologii, a także w przemyśle farmaceutycznym. Valeant Pharmaceuticals to skandaliczny przykład firmy uznanej za winną w 2016 r. zapychania kanałów.

Oskarżenia o zapychanie kanałów zostały również skierowane przeciwko przemysłowi motoryzacyjnemu, który wysyła zbyt wiele nowych samochodów do dealerów, niż żąda nakazów, aby zawyżyć wyniki sprzedaży.

Ta oszukańcza praktyka jest zwykle stosowana w celu osiągnięcia celów wynagrodzeń lub podniesienia wartości akcji lub zapobieżenia ich spadkowi po opublikowaniu wyników kwartalnych lub rocznych.

Przykład wypełniania kanałów

W sierpniu 2004 r. firma farmaceutyczna Bristol-Meyers Squibb (NYSE: BMY) zgodziła się zapłacić 150 milionów dolarów, aby uregulować sprawę wypchania kanału przez SEC .

Z dokumentów sądowych wynika, co następuje:

Przez dwa lata Bristol-Myers oszukiwał rynek, wmawiając mu, że spełnia jego prognozy finansowe i oczekiwania rynku, podczas gdy w rzeczywistości firma osiągała swoje wyniki głównie poprzez zapychanie kanałów i manipulacyjne urządzenia księgowe. Konieczne są surowe sankcje, aby pociągnąć Bristol-Myers do odpowiedzialności za jej naruszenia i zniechęcić Bristol-Myers i inne spółki publiczne do angażowania się w podobne programy .

Bristol-Myers zawyżył swoje wyniki przede wszystkim wypełniając swoje kanały dystrybucji nadwyżkami zapasów pod koniec każdego kwartału w ilościach wystarczających do osiągnięcia założonych celów poprzez sprzedaż farmaceutyków do hurtowni przed popytem. W wyniku zapychania kanałów, Bristol-Myers istotnie zaniżył swoje kwoty naliczone z tytułu rabatów należnych Medicaid i niektórym z jego głównych dostawców, klientów hurtowni, którzy kupowali od nich duże ilości produktów farmaceutycznych.

Oprócz zapłacenia wielomilionowej grzywny, w marcu 2003 r. Bristol-Myers przeanalizował sprawozdania finansowe i ujawnił swoje działania związane z zapychaniem kanałów i niewłaściwą księgowością .

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Nadziewanie kanałów odnosi się do praktyki firmy, która wysyła więcej towarów do dystrybutorów i detalistów wzdłuż kanału dystrybucji, niż użytkownicy końcowi prawdopodobnie kupią w rozsądnym czasie.

• Poprzez nadziewanie kanałów dystrybutorzy tymczasowo zwiększają wyniki sprzedaży i związane z nimi wskaźniki zysku w określonym okresie.

• Regulatorzy krzywo patrzą na tę praktykę i uważają ją za zwodniczą. W niektórych przypadkach do firmy, która dopuszcza się naruszenia, można wnieść powództwo.