Ustawa McFaddena

Co to jest ustawa McFadden?

Ustawa McFadden z 1927 r. jest aktem ustawodawstwa federalnego, który przyznał poszczególnym stanom prawo do zarządzania oddziałami bankowymi znajdującymi się w stanie. Obejmuje to oddziały banków narodowych zlokalizowane w granicach stanowych. Ustawa McFaddena miała na celu umożliwienie bankom krajowym konkurowania z bankami państwowymi poprzez umożliwienie im otwierania oddziałów w ramach ograniczeń stanowych .

Ustawa McFadden zawierała kilka innych istotnych postanowień. Statuty 12 Banków Rezerwy Federalnej miały wygasnąć w 1934 roku. Ustawa ponownie wprowadziła Banki Rezerwy Federalnej do nieskończoności, eliminując poprzednie 20-letnie ograniczenia statutowe. Zmienił również szeroki zakres przepisów bankowych w celu rozszerzenia usług, które banki członkowskie Rezerwy Federalnej mogłyby oferować klientom .

Zrozumienie ustawy McFadden

W lutym 25, 1927, prezydent Calvin Coolidge podpisał ustawę McFadden. Ustawa pojawiła się w latach boomu lat 20., kiedy niebo wydawało się granicą dla akcji, banków i gospodarki. Utworzona w 1914 roku Rezerwa Federalna odniosła ogromny sukces. Bankierzy i politycy przypisywali Fedowi rolę we wzmacnianiu gospodarki .

Przed utworzeniem Rezerwy Federalnej Stany Zjednoczone były postrzegane jako niestabilne finansowo. Paniki, sezonowe zapaści gotówkowe i wysoki wskaźnik upadłości banków sprawiły, że amerykańska gospodarka stała się bardziej ryzykownym miejscem lokowania kapitału dla międzynarodowych i krajowych inwestorów. Ten brak niezawodnego kredytu zahamował wzrost w wielu sektorach, w tym w rolnictwie i przemyśle.

Ustawa McFadden starała się wzmocnić sukces gospodarczy lat 20. XX wieku, zajmując się trzema kluczowymi kwestiami, które wpłynęły na Rezerwę Federalną i krajowy system bankowy.

Karta Rezerwy Federalnej

była długość statutu Rezerwy Federalnej . Oryginalna ustawa ustanawiająca Banki Rezerwy Federalnej, która ma wygasnąć w 1934 r., wymagała od Kongresu zmiany statutu banków po 20 latach .

Taka decyzja nie byłaby bezprecedensowa. Kongres sprzeciwił się przekształceniu Pierwszego Banku Stanów Zjednoczonych w 1811 r. i Drugiego Banku Stanów Zjednoczonych w 1836 r. Zamiast ryzykować to zagrożenie dla istnienia Fedu, ustawa McFaddena ponownie ustanowiła Banki Rezerwy Federalnej na zawsze.

###Oddziały Banku Narodowego

Kolejną kwestią, której dotyczyła ustawa McFadden, była bankowość oddziałowa. W tym czasie banki krajowe działające na podstawie statutów korporacyjnych rządu federalnego nie mogły działać w wielu budynkach. Z drugiej strony, statuty korporacyjne przyznawane przez rządy stanowe różniły się w tej kwestii. Niektóre stany zezwalały bankom na prowadzenie działalności w wielu lokalizacjach lub oddziałach. Ustawa McFaddena zezwalała bankowi narodowemu na prowadzenie wielu oddziałów w zakresie dozwolonym przez rządy stanowe w każdym stanie. Jednak ustawa zakazywała bankowości międzystanowej, zabraniając bankom posiadania i prowadzenia działalności ponad granicami państwowymi .

Konkurencja między bankami

Przed uchwaleniem ustawy McFadden banki komercyjne , które były członkami Rezerwy Federalnej, działały zgodnie z surowszymi przepisami niż banki komercyjne, które nie były członkami Rezerwy Federalnej. W wielu przypadkach banki członkowskie musiały utrzymywać większe rezerwy i miały zakaz oferowania swoim klientom niektórych rodzajów kredytów, które uznano za zbyt ryzykowne. Ustawa McFaddena złagodziła te ograniczenia wobec banków członkowskich, umożliwiając im skuteczniejsze konkurowanie z bankami komercyjnymi niebędącymi członkami .

Krytyka ustawy McFadden

Ustawie McFaddena przypisuje się wyrównanie szans między bankami będącymi członkami Rezerwy Federalnej a bankami niebędącymi członkami. Jednak jego rozluźnienie przepisów miałoby konsekwencje w krachu z 1929 r., przyczyniając się do upadłości banków, które miały miejsce podczas Wielkiego Kryzysu,. który nastąpił po nim.

Zakaz bankowości międzystanowej wprowadzony ustawą McFadden spotkał się z krytyką ustawodawców i władz bankowych, którzy stwierdzili, że ograniczenie pozostawiło banki regionalne bez ochrony przed lokalnymi spadkami gospodarczymi. Małe banki regionalne nie miały wystarczająco zdywersyfikowanego portfela kredytowego, aby wytrzymać zdarzenia gospodarcze, które miały wpływ na dany obszar lub stan. Sankcjonując bankowość międzypaństwową, banki byłyby mniej podatne na wszelkie zdarzenia gospodarcze, które z kolei mogłyby prowadzić do upadłości banku.

W 1994 r. ustawa Riegle-Neal Interstate Banking and Branching Efficiency Act uchyliła przepis ustawy McFadden zakazujący bankowości międzystanowej. Umożliwiło to dobrze dokapitalizowanym bankom otwieranie oddziałów bankowych z ograniczonymi usługami ponad granicami stanowymi poprzez fuzję z innymi bankami. Doprowadziło to do powstania ogólnokrajowych banków w Stanach Zjednoczonych .

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Ustawa przedłużyła również statut Rezerwy Federalnej na wieczność i ograniczyła regulacje dotyczące banków komercyjnych, które były członkami Rezerwy Federalnej .

• Ustawa Riegle-Neal z 1994 r. uchyliła przepis ustawy McFadden zakazujący bankowości międzystanowej, umożliwiając tym samym bankom krajowym otwieranie oddziałów ponad granicami stanowymi .

• Chociaż ustawa McFadden zezwalała bankom krajowym na prowadzenie wielu oddziałów w ramach ograniczeń stanowych, zakazywała bankowości międzystanowej lub ekspansji banków ponad granicami stanowymi.

• Ustawa McFadden z 1927 r. to amerykańskie prawo federalne, które nadało poszczególnym stanom prawo do zarządzania oddziałami bankowymi znajdującymi się w granicach stanów.