Bankowość międzystanowa

Co to jest bankowość międzystanowa?

Bankowość międzystanowa odnosi się do ekspansji banków ponad granicami stanowymi. Zjawisko to stało się powszechne w połowie lat 80., kiedy legislatury stanowe uchwaliły ustawy umożliwiające holdingom bankowym nabywanie pozastanowych banków na zasadzie wzajemności z innymi stanami. Bankowość międzypaństwowa doprowadziła do powstania zarówno regionalnych, jak i krajowych sieci bankowych.

Zrozumienie bankowości międzystanowej

Ustawodawcy byli początkowo przeciwni bankowości międzystanowej przez banki krajowe. Ustawa o bankach narodowych z 1863 r., a później ustawa McFadden z 1927 r., surowo zabraniała posiadania i prowadzenia banków ponad granicami stanowymi

Regulacje zostały ostatecznie rozluźnione po tym, jak stało się jasne, że ograniczenia dotyczące bankowości międzypaństwowej ograniczają banki do ekspansji regionalnej i pozostawiają je podatne na lokalne kryzysy gospodarcze. Rosnąca liczba Amerykanów podróżujących lub przeprowadzających się po całym kraju również przyczyniła się do przemyślenia starych zasad, ponieważ mobilni obywatele mieli trudności z uzyskaniem dostępu do usług bankowych poza lokalnym regionem, w którym mieszkali.

Odkryto również, że wiele holdingów bankowych obchodzi zakazy ustawy McFadden, nabywając banki zależne w innych stanach, a następnie prowadząc je w taki sam sposób, jak zwykłe oddziały.

Historia bankowości międzystanowej

Poprawka Douglasa

Większą swobodę zapewniła poprawka Douglasa do ustawy o spółkach holdingowych bankowych z 1956 r. To konkretne prawodawstwo, wprowadzone w połowie lat 80., pozwalało stanom decydować, czy pozastanowe holdingi bankowe będą mogły zakładać, prowadzić i własne banki w ich granicach. W 1985 r. sprawa sądowa Northeast Bancorp przeciwko Radzie Gubernatorów potwierdziła to prawo.

Bankowość międzypaństwowa rozwijała się w trzech odrębnych fazach, począwszy od lat 80. XX wieku wraz z bankami regionalnymi. Firmy te są ograniczone do określonego regionu, takiego jak północny wschód lub południowy wschód, i powstały, gdy mniejsze, niezależne banki połączyły się, tworząc większe banki. W latach 80. sześć stanów Nowej Anglii uchwaliło przepisy umożliwiające tworzenie banków regionalnych, a wkrótce potem banki na południowym wschodzie i na środkowym zachodzie.

Ostatecznie 35 stanów zgodziło się umożliwić bankom z dowolnego miejsca w kraju założenie lub przejęcie banku w ich granicach. Tymczasem 14 stanów i Waszyngton DC zdecydowały się zezwolić tylko na bankowość regionalną, podczas gdy tylko jeden stan, Hawaje, nie uchwalił ani regionalnych, ani krajowych przepisów dotyczących bankowości międzystanowej.

Ustawa Riegle-Neal

W latach 90. uchwalono ustawodawstwo federalne, które sankcjonowało tworzenie banków o zasięgu ogólnokrajowym, skutecznie dając krajowym instytucjom finansowym (FI) jeszcze większą swobodę rozwoju. Ustawa Riegle-Neal Interstate Banking and Branching Efficiency Act z 1994 r. zezwalała bankom, które spełniały wymogi dotyczące kapitalizacji,. na nabywanie innych banków w dowolnym innym stanie po 1 października 1995 r.

Ustawa Riegle-Neal po raz pierwszy zezwoliła na prawdziwie ogólnokrajową bankowość międzystanową, pozwalając dobrze zarządzanym, dobrze dokapitalizowanym bankom na nabywanie banków w innych stanach, regionalnych lub nie, po 29 września 1995 r.

Ustawa Riegle-Neal dała ponadto bankom w różnych stanach pozwolenie na łączenie się w ogólnokrajowe sieci oddziałów po 1 czerwca 1997 r. Były jednak pewne zastrzeżenia: Zgodnie z ustawą żadna bankowa spółka holdingowa nie może kontrolować więcej niż 10% łącznych aktywów zdeponowanych w Stanach Zjednoczonych, ani nie może kontrolować więcej niż 30% wszystkich zdeponowanych aktywów jednego stanu, chyba że dany stan ustalił własny limit depozytów.

Poszczególnym stanom pozwolono zrezygnować z rozgałęziających się przepisów ustawy Riegle-Neal. Początkowo Teksas i Montana wybrały tę drogę, zanim zmieniły zdanie i przyjęły rozgałęzienia międzystanowe. Ustawa Riegle-Neal uchyliła zarówno poprawkę Douglasa, jak i ustawę McFadden.

Krytyka bankowości międzystanowej

Bankowość międzystanowa utorowała drogę bankom do znacznie większych rozmiarów. Bankowość ogólnokrajowa ma swoje zalety, choć nie wszyscy są zgodni, że tworzenie megabanków było dla większego dobra.

Gigantom bankowym zarzucano brak wydajności, bezosobowość, ociężałość i trudności z wystarczająco szybkim dostosowaniem się do trendów rynkowych . Niektórzy ekonomiści twierdzą, że banki z aktywami przekraczającymi kilka miliardów dolarów często wpadają w tę pułapkę.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• W latach 90. więcej wolności dano dzięki ustawie Riegle-Neal, ustawie federalnej sankcjonującej zakładanie banków o zasięgu ogólnokrajowym.

• Bankowość międzystanowa odnosi się do holdingu bankowego, który może posiadać i prowadzić banki w więcej niż jednym stanie.

• W połowie lat 80. legislatury stanowe uchwaliły ustawy pozwalające państwom decydować o tym, czy banki z dowolnego miejsca w kraju mogą założyć lub nabyć bank w ich granicach.

• Ustawa Riegle-Neal uchyliła zarówno poprawkę Douglasa, jak i ustawę McFadden.