Poprawa Pareto

Co to jest poprawa Pareto?

Zgodnie z rubryką neoklasycznej teorii ekonomii ulepszenie Pareto następuje, gdy zmiana alokacji nikomu nie szkodzi i pomaga przynajmniej jednej osobie, biorąc pod uwagę wstępną alokację dóbr dla zbioru osób. Teoria mówi, że ulepszenia Pareto mogą nadal zwiększać wartość gospodarki, dopóki nie osiągnie optimum Pareto, gdzie nie można już dokonać żadnych ulepszeń Pareto.

Zrozumienie ulepszeń Pareto

Nazwana na cześć Vilfredo Pareto (1848-1923), włoskiego ekonomisty i politologa, znanego również z zasady Pareto,. ulepszenie Pareto jest działaniem, które poprawia sytuację przynajmniej jednej osoby, nie pogarszając jej sytuacji.

Biorąc pod uwagę początkową alokację dóbr lub zasobów dla zbioru osób, jeśli zmiana zasobów przynosi korzyści co najmniej jednej osobie, nie krzywdząc nikogo innego, dokonano ulepszenia Pareto. Te ulepszenia mogą być kontynuowane do punktu, w którym alokacja jest efektywna w sensie Pareto — znana również jako optymalna w sensie Pareto. Przy optimum Pareto nie można wprowadzać więcej zmian w alokacji bez pogorszenia sytuacji kogoś.

Celem ulepszeń Pareto w ogólnej gospodarce jest stworzenie korzyści netto dla społeczeństwa, która również nie zaszkodzi żadnemu członkowi społeczeństwa. Jeśli poprawa Pareto jest możliwa, zawsze ma to sens. Potocznie poprawa Pareto jest również znana jako „bez myślenia”, w oparciu o przypuszczenie, że tylko osoba bez mózgu nie skorzystałaby z poprawy Pareto.

Pareto w praktyce

Oprócz zastosowań w ekonomii koncepcję ulepszeń Pareto można znaleźć w dziedzinach nauk przyrodniczych, inżynierii i każdej dyscypliny akademickiej, w której symulowane są i badane kompromisy w celu określenia liczby i rodzaju realokacji zmiennych zasobów niezbędnych do osiągnięcia Pareto równowaga.

W świecie biznesu menedżerowie fabryk mogą przeprowadzać próby ulepszeń Pareto, w których na przykład realokują zasoby pracy, aby spróbować zwiększyć produktywność pracowników montażowych bez zmniejszania produktywności pracowników zajmujących się pakowaniem i wysyłką. Jeśli uda się znaleźć takie dostosowanie do produkcji, to biznes powinien to zrobić. Zaniechanie tego jest jak pozostawienie pieniędzy na stole.

Konsumenci mogą również rozważyć ulepszenia Pareto w zakresie asortymentu towarów, które konsumują. Jeśli jakaś zmiana w zachowaniu konsumenta pozwoli mu cieszyć się większym dobrem, bez poświęcania czegokolwiek innego, to taki ruch byłby dla tego konsumenta poprawą Pareto. Konsument dosłownie dostaje coś za darmo, dokonując ulepszenia Pareto.

Krytyka Pareto

Ulepszenia Pareto, wraz z wydajnością Pareto, są krytykowane w sferze ekonomii politycznej, ponieważ rzekomo nie zajmują się kwestiami sprawiedliwości między różnymi grupami ludzi. Analiza Pareto nie może rozróżnić dwóch różnych ruchów, które są ulepszeniami Pareto, ale faworyzują różne osoby lub grupy.

Usprawnienia Pareto informują jedynie o krokach do osiągnięcia stanu sprawnego, niekoniecznie „sprawiedliwego” opartego na innych wartościach etycznych decydentów, zwłaszcza jeśli ich celem jest wyrządzenie szkody niektórym jednostkom lub segmentom populacji w nazwa „kapitał własny”. Na przykład, jeśli przez jakąś realokację zasobów społeczeństwa bogata klasa społeczeństwa polepszy się bez krzywdzenia biednych, to dokonana została poprawa Pareto.

Podobnie zmiana, która może polepszyć sytuację biednych bez pogorszenia sytuacji bogatych, byłaby również poprawą Pareto. Jeśli jednak celem decydentów politycznych jest faworyzowanie jednej grupy w stosunku do drugiej lub krzywdzenie lub karanie pewnych klas lub jednostek w społeczeństwie, to analiza Pareto ma niewiele do powiedzenia.

Poważniejszym wyzwaniem dla poprawy Pareto jest to, że ulepszenia Pareto są często trudne do znalezienia w praktyce, ze względu na oczywistą i silną zachętę, aby zawsze udostępniać wszelkie dostępne ulepszenia Pareto. W większości przypadków powinniśmy oczekiwać, że gdyby poprawa Pareto była możliwa, to już zostałaby wykonana, więc prawdziwe ulepszenia Pareto powinny być raczej rzadkie.

Wyjątkiem jest sytuacja, w której istniejąca alokacja zasobów opiera się na pojęciach „słuszności”, które zostały wprowadzone, aby celowo wyrządzić krzywdę niektórym ludziom. W takim przypadku ulepszenia Pareto mogą być łatwo dostępne, ale zapomniane w imię „sprawiedliwości”.

Poprawa Pareto vs. Ulepszenie Kaldora-Hicksa

Nadal możliwe jest wprowadzenie zmiany, która stanowi zysk netto dla społeczeństwa, ale nie jest poprawą Pareto. Ulepszenie Kaldor-Hicks ma na celu przezwyciężenie tego niedociągnięcia ulepszeń Pareto. W ulepszeniu Kaldora-Hicksa sytuacja komuś się poprawiła, a innemu gorzej, ale zyski zwycięzców są większe niż straty przegranych.

Tak więc dzięki ulepszeniu Kaldora-Hicksa społeczeństwo zyskuje netto, gdy wszystkie zyski i straty zostaną zsumowane. Te zyski netto powinny teoretycznie wystarczyć, aby zrekompensować straty poszczególnych osób, chociaż faktyczne transfery od zwycięzców do przegranych mogą mieć miejsce lub nie i nie są konieczne, aby ruch był poprawą Kaldora-Hicksa.

Przykłady ulepszeń Pareto

Załóżmy, że taka sama kwota środków może zostać wypłacona (ex nihilo) dwóm rodzinom, jednej bogatej i drugiej biednej. Kwota ta pomaga podnieść ten drugi powyżej poziomu ubóstwa, ale nie ma większego wpływu na ogólne dochody tych pierwszych.

Tak czy inaczej, jest to ulepszenie Pareto, o ile wydane środki nie zostaną najpierw odebrane komuś i tak długo, jak wynikająca z tego dystrybucja rzeczywistych towarów i usług po tym, jak środki zostaną rozdzielone i wydane przez odbiorcę, nie powoduje, że niczyja konsumpcja jest zredukowany. W praktyce oba te warunki są praktycznie niemożliwe.

Innym przykładem poprawy Pareto jest sytuacja, w której dwoje uczniów wymienia się pudełkami śniadaniowymi. Jeden z uczniów, który nie lubi cheeseburgerów, daje swojego burgera innemu uczniowi, który uważa go za pyszny. Mimo że jeden ze studentów rozdaje swojego burgera, nikomu nie jest gorzej i obaj są zadowoleni z wymiany handlowej. To jest przykład ulepszenia Pareto.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Analiza ulepszeń Pareto nie może rozróżnić alternatyw, które zapewniają taką samą ilość ulepszeń, ale faworyzują różne osoby lub grupy.

• Usprawnienie Pareto to ulepszenie systemu, w którym zmiana alokacji dóbr nikomu nie szkodzi, a przynosi korzyści przynajmniej jednej osobie.

• Ulepszenia Pareto są również określane jako „bez myślenia” i ogólnie oczekuje się, że będą rzadkie, ze względu na oczywistą i silną zachętę do udostępnienia wszelkich dostępnych ulepszeń Pareto.