Akt Robinsona-Patmana
Czym jest ustawa Robinsona-Patmana?
Ustawa Robinsona-Patmana to ustawa federalna uchwalona w 1936 roku, która zakazuje dyskryminacji cenowej. Ustawa Robinsona-Patmana jest poprawką do ustawy antymonopolowej Claytona z 1914 r. i ma zapobiegać „nieuczciwej” konkurencji.
Zrozumienie ustawy Robinsona-Patmana
Ustawa Robinsona-Patmana wymaga, aby firma sprzedawała swoje produkty po tej samej cenie, niezależnie od tego, kim jest kupujący. Miał on na celu uniemożliwienie nabywcom masowym uzyskania przewagi nad nabywcami mającymi małe ilości. Ustawa ma zastosowanie wyłącznie do sprzedaży dóbr materialnych, która jest realizowana w stosunkowo krótkim czasie i gdy sprzedawane towary są podobnej jakości. Ustawa nie dotyczy świadczenia usług takich jak telefonia komórkowa, telewizja kablowa, dzierżawa nieruchomości.
Ustawa miała na celu zwalczanie nieuczciwych praktyk handlowych, które pozwalały sieciom kupować towary po niższych cenach niż inni detaliści. Była to pierwsza ustawa, która próbowała zapobiegać dyskryminacji cenowej. Wymagał, aby sprzedawca oferował klientom te same warunki cenowe na danym poziomie handlu. Ustawa wprowadziła sankcje karne za naruszenia, ale zawierała szczególne zwolnienie dla „stowarzyszeń spółdzielczych”.
Egzekwowanie i wspieranie prawa przez lata napotykało wyzwania ze względu na złożoność ustawy i napięcia między nią, powszechne praktyki biznesowe w zakresie konkurencji cenowej oraz inne aspekty prawa antymonopolowego. Poddając się presji przemysłu, federalne egzekwowanie ustawy Robinson-Patman ustało na kilka lat pod koniec lat sześćdziesiątych. To pozostawiło egzekucję ustawy wyłącznie prywatnym działaniom poszczególnych powodów przeciwko innym przedsiębiorcom, co zawsze było utrudnione ze względu na złożoność rozumienia prawa i jego stosowania. W połowie lat 70. doszło do nieudanej próby uchylenia ustawy. Federalna Komisja Handlu tymczasowo przywróciła jego użycie pod koniec lat 80-tych. Egzekwowanie przepisów ponownie spadło od lat 90. XX wieku.
Jak działa Ustawa Robinsona-Patmana
Ustawa generalnie zakazuje sprzedaży towarów dyskryminujących cenowo dystrybutorom znajdującym się w tej samej sytuacji, gdy efektem takiej sprzedaży jest ograniczenie konkurencji i może dać uprzywilejowanym klientom przewagę na rynku, niezwiązaną z ich faktyczną efektywnością. Cena odnosi się do ceny netto i obejmuje wszelkie wypłacone odszkodowania, w tym wynagrodzenie za reklamę lub inne usługi. Sprzedający nie może również dorzucać dodatkowych towarów lub usług, aby obniżyć efektywną cenę. Osoby poszkodowane lub rząd USA mogą wnieść powództwo na podstawie ustawy.
W przypadku sprzedaży, która obejmuje:
Dyskryminacja cenowa co najmniej dwóch zrealizowanych sprzedaży od tego samego sprzedawcy dwóm różnym nabywcom.
Sprzedaż musi przekraczać granice stanów.
Sprzedaż musi być równoczesna z „towarami” podobnej klasy i jakości sprzedawanymi w celu „użytkowania, konsumpcji lub odsprzedaży” w Stanach Zjednoczonych.
Skutkiem musi być „znaczne zmniejszenie konkurencji lub dążenie do stworzenia monopolu w dowolnej gałęzi handlu”.
Hipotetyczny przykład ustawy Robinsona-Patmana
Na przykład ustawa Robinsona-Patmana wymaga, aby w przypadku sprzedaży przez Hurtownię ABC dwóch 32-calowych telewizorów z płaskim ekranem o tej samej jakości — jednego do Target 10 sierpnia, a drugiego do Mom and Pop's Shop 11 sierpnia — oba sklepy muszą zostać obciążone opłatą w wysokości 250 USD. za telewizor. Ustawa nie wymaga jednak, aby zarówno hurtownia ABC, jak i hurtownia XYZ sprzedawały 32-calowe telewizory z płaskim ekranem wszystkim sprzedawcom hurtowym po 250 USD za telewizor.
Krytyka ustawy Robinsona-Patmana
Ustawa Robinsona-Patmana była szeroko krytykowana przez ekonomistów i prawników. Niemal od początku ustawa była krytykowana jako sama potencjalnie antykonkurencyjna i będąca w sprzeczności z innymi aspektami prawa antymonopolowego; jako faworyzowanie interesów niektórych przedsiębiorstw nad interesami konsumentów; i, ze względów praktycznych, wysoce podatne na potencjalne nadużycia.
Ponieważ ustawa rodzi potencjalne konsekwencje prawne za naliczanie niższych cen, zawsze niesie ze sobą niebezpieczeństwo skutecznego karania konkurencji cenowej, która skądinąd powszechnie uważana jest za ekonomicznie korzystną. Ponadto, ponieważ praktyki zakazane przez ustawę zazwyczaj dotyczą transakcji między przedsiębiorstwami, a nie bezpośrednio angażują konsumentów i często wiążą się z pobieraniem przez firmy niższych cen za większe ilości, często argumentuje się, że sprzyja to interesom sprzedawców o wyższych kosztach, którzy z kolei pobierają opłaty wyższe ceny w stosunku do interesów konsumentów, którzy odnieśliby korzyści z niższych cen detalicznych.
Wreszcie, ponieważ naliczanie różnych cen różnym klientom biznesowym jest tak powszechną praktyką wśród firm praktycznie we wszystkich branżach, a środki egzekwowania prawa antymonopolowego są z konieczności ograniczone i niewielkie w stosunku do wielkości gospodarki, prokuratorzy muszą być bardzo selektywni, kiedy i w jakich przypadkach ścigać lub polegać na prywatnych powództwach cywilnych w celu wyegzekwowania prawa. Każda z tych alternatyw wiąże się z dużym potencjałem pozwów o nadużycia na mocy prawa poprzez kapryśne lub motywowane politycznie oskarżenia lub działania obywatelskie motywowane oportunizmem, a nie ekonomicznym dobrobytem społeczeństwa.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Ustawa dotyczy tylko handlu międzypaństwowego i zawiera szczególne zwolnienie dla „stowarzyszeń spółdzielczych”.
Prawo zabrania dystrybutorom naliczania różnych cen różnym detalistom.
Ustawa Robinsona-Patmana to ustawa federalna mająca na celu zapobieganie dyskryminacji cenowej.
Ustawa była szeroko krytykowana przez ekonomistów i prawników z różnych powodów.
