Eftirskipunarsamningur

Hvað er víkjandi samningur?

Eftirskipunarsamningur er lagalegt skjal sem staðfestir að ein skuld sé á eftir annarri í forgangi til að innheimta endurgreiðslu frá skuldara. Forgangur skulda getur orðið gríðarlega mikilvægur þegar skuldari vanhæfir greiðslur eða lýsir sig gjaldþrota.

Í víkjandi samningi er viðurkennt að krafa eða vextir eins aðila séu æðri kröfu annars aðila ef gjaldþrota þurfi eignir lántaka til að greiða niður skuldirnar.

Víkjandi aðili innheimtir einungis skuld þegar og ef skuldbindingu við aðallánveitanda hefur verið fullnægt við fjárnám og gjaldþrotaskipti.

Hvernig víkjandi samningur virkar

Einstaklingar og fyrirtæki leita til lánastofnana þegar þeir þurfa að taka lán. Lánveitandinn fær bætur þegar hann fær vaxtagreiðslur af lánsfjárhæðinni nema og þar til lántaki standi ekki í skilum. Lánveitandinn gæti krafist víkjandi samnings til að vernda hagsmuni sína ef lántaki setur frekari veð á eigninni, svo sem ef hún myndi taka annað veð.

„Ungri“ eða önnur skuld er vísað til sem víkjandi skuld. Sú skuld sem á hærri kröfu til eignarinnar er eldri skuldin.

Lánveitendur æðstu skulda eiga lagalegan rétt á að fá greitt að fullu áður en lánveitendur víkjandi skulda fá endurgreiðslur. Það gerist oft að skuldari hefur ekki nægt fé til að greiða allar skuldir, eða fjárnám og sala skilar ekki nægjanlegu lausu ágóða, þannig að skuldir með lægri forgang gætu fengið litla sem enga endurgreiðslu.

Í víkjandi samningi er viðurkennt að krafa eða vextir eins aðila séu æðri kröfu annars aðila komi til gjaldþrotaskipta á eignum lántaka.

Dæmi um víkjandi samning

Íhugaðu fyrirtæki sem hefur $670.000 í eldri skuldum, $460.000 í víkjandi skuldum og heildareignavirði $900.000. Fyrirtækin eru gjaldþrota og eignir þess eru gjaldþrota á markaðsvirði - $ 900.000.

Eldri skuldahafar verða greiddir að fullu og eftirstandandi $230.000 verður dreift á milli víkjandi skuldahafa, venjulega fyrir 50 sent á dollar. Hluthafar í víkjandi félaginu fengju ekkert í slitaferlinu vegna þess að hluthafar eru víkjandi fyrir alla kröfuhafa.

Víkjandi skuldir eru áhættusamari en lán með hærri forgang, þannig að lánveitendur þurfa venjulega hærri vexti sem bætur fyrir að taka á sig þessa áhættu.

Tegundir víkjandi samninga

Viðskiptasamninga er hægt að nota við margvíslegar aðstæður, þar með talið flókið skuldakerfi fyrirtækja.

Ótryggð skuldabréf án trygginga teljast vera víkjandi verðtryggðum skuldabréfum. Verði félagið vanskil á vaxtagreiðslum vegna gjaldþrots fá eigendur tryggðra skuldabréfa endurgreiddar lánsfjárhæðir sínar á undan ótryggðum skuldabréfaeigendum. Vextir á ótryggðum skuldabréfum eru venjulega hærri en á verðtryggðum skuldabréfum, sem skilar hærri ávöxtun fyrir fjárfestirinn ef útgefandinn skilar greiðslum sínum.

Sérstök atriði

Eftirmálssamningar eru algengastir á húsnæðislánasviði. Þegar einstaklingur tekur annað húsnæðislán hefur það annað veð lægri forgang en fyrsta veð, en þessi forgangsröðun getur raskast með því að endurfjármagna upphaflega lánið.

Veðsali er í rauninni að borga það af og fá nýtt lán þegar fyrsta húsnæðislán er endurfjármagnað, þannig að nýja, nýjasta lánið er nú í öðru sæti. Núverandi annað lán færist upp og verður fyrsta lánið. Lánveitandi fyrstu endurfjármögnunar húsnæðislána mun nú krefjast þess að víkjandi samningur verði undirritaður af seinni húsnæðislánveitanda til að endursetja það í forgangi fyrir endurgreiðslu skulda. Forgangshagsmunum hvers kröfuhafa er breytt með samkomulagi frá því sem ella hefði orðið.

Undirritaður samningur verður að vera viðurkenndur af lögbókanda og skráður í opinberum skjölum sýslunnar til að vera aðfararhæfur.

Hápunktar

• Undirgefnissamningar eru almennt notaðir þegar mörg veð eru fyrir hendi gegn einni eign.

• Víkjandi skuldir eru áhættusamari en lán með hærri forgang, þannig að lánveitendur þurfa venjulega hærri vexti sem bætur fyrir að taka á sig þessa áhættu.

• Annar í röð kröfuhafi innheimtir aðeins þegar og ef forgangskröfuhafi hefur verið greitt að fullu.

• Í víkjandi samningi eru veðskuldir settar í forgang, hver á eftir annarri í þeim tilgangi að innheimta endurgreiðslu frá skuldara við fjárnám eða gjaldþrot.