Peraturan Bukti Luas
Apakah Peraturan Bukti Luas?
Peraturan bukti yang luas menggariskan garis panduan yang mesti dilakukan oleh penanggung insurans dalam menentukan nilai harta benda yang hilang, dicuri atau rosak. Ia tidak menyatakan mana-mana kaedah untuk menilai mana-mana satu harta, hanya kaedah yang paling tepat mewakili nilai tunai sebenar harta itu harus digunakan. Peraturan bukti yang luas bermaksud bahawa semua fakta dan keadaan yang berkaitan dengan nilai harta boleh dipertimbangkan.
Memahami Peraturan Bukti Luas
Peraturan bukti yang luas digunakan oleh syarikat insurans untuk menentukan jumlah dolar yang perlu dibayar kepada pihak yang diinsuranskan sekiranya berlaku tuntutan. Berbanding dengan menggunakan pendekatan nilai tunai sebenar tradisional bagi kos penggantian tolak susut nilai, peraturan bukti yang luas boleh mengambil kira banyak faktor, termasuk nilai pasaran, kos asal, kos penggantian, umur dan keadaan hartanah, lokasi, kekerapan penggunaan, ketahanan item, nilai yang dinilai, bilangan pengguna dalam isi rumah atau perniagaan, tawaran untuk dijual, tawaran untuk membeli dan jarang berlaku. Oleh sebab itu, setiap penentuan nilai tunai sebenar mesti dinilai berdasarkan tuntutan demi tuntutan.
Negara menggunakan tiga pendekatan berbeza untuk mengira nilai tunai sebenar apabila polisi hartanah gagal mentakrifkan istilah dengan secukupnya: nilai pasaran saksama,. kos penggantian tolak susut nilai dan peraturan bukti yang luas. Menjelang pertengahan 2010-an, peraturan bukti yang luas telah diterima di banyak negeri, termasuk New York dan New Jersey. Ia menjadi lebih biasa dalam beberapa tahun kebelakangan ini, walaupun beberapa negeri seperti California menyatakan bahawa nilai tunai sebenar sama dengan nilai pasaran .
Kebaikan dan Keburukan Peraturan Bukti Luas
Kekuatan peraturan bukti yang luas ialah keterangkuman dan fleksibilitinya. Ia telah dipuji kerana menanggung rugi pihak yang diinsuranskan melalui pengagihan hasil insurans yang lebih adil daripada hasil daripada pendekatan lain. Ini kerana insured dapat mengemukakan bukti yang menunjukkan ketidakcukupan nilai pasaran atau kos penggantian ditolak susut nilai dalam kes tertentu.
Beberapa kritikan terhadap peraturan bukti yang luas termasuk bahawa ia tidak mempunyai kepastian atau kebolehramalan kerana ia bukan formula yang pasti. Apabila insurans dibeli, tiada pengiraan tentang nilai hartanah tersedia. Oleh itu, peraturan itu mengenakan beban tambahan kepada syarikat insurans dan sistem mahkamah, kerana ia memerlukan lebih banyak kerumitan pentadbiran dan masa daripada pendekatan lain. Kritikan lanjut terhadap peraturan bukti yang luas ialah penanggung insurans boleh mengambil kesempatan daripada isu cagaran untuk melepaskan liabiliti. Aduan lain ialah pertimbangan beberapa faktor yang tidak tentu boleh membawa kepada spekulasi dan kekaburan isu kerugian sebenar.
Contoh Peraturan Bukti Luas
The McAnarney v. Kes Syarikat Insurans Kebakaran Newark pada tahun 1919 sering dikreditkan sebagai mewujudkan preseden bagi pelaksanaan peraturan bukti yang luas dalam industri insurans .
Dalam kes itu, McAnarney membeli kilang bir lama dengan harga $8,000 pada tahun 1919 dan menginsuranskannya dengan pelbagai agensi insurans untuk $60,000. Syarikat Insurans Kebakaran Newark adalah salah satu syarikat insurans. Bangunan itu telah musnah akibat kebakaran pada tahun 1920 tetapi agensi insurans enggan membayar McAnarney jumlah insurans penuh iaitu $60,000, dan hanya mengkreditkannya dengan $55,000 .
Dia menyaman mereka di mahkamah tetapi mahkamah rendah berpihak kepada syarikat insurans kerana mereka telah menggunakan kaedah nilai tunai sebenar untuk mencapai angka liabiliti mereka. Kaedah itu mengambil kira laluan Pindaan ke-18 pada tahun 1919, yang melaksanakan larangan, dan fakta bahawa bangunan itu tidak sesuai untuk apa-apa lagi selain membancuh bir. McAnarney juga telah cuba menjual bangunan itu dengan harga $8,000 .
Mahkamah Rayuan New York membalikkan keputusan mahkamah rendah, dengan memerhatikan bahawa agensi insurans bertanggungjawab untuk menanggung rugi pihak yang diinsuranskan, "iaitu, **selamatkan dia tidak berbahaya atau letakkan dia dalam keadaan yang baik, setakat yang boleh dilaksanakan, kerana dia akan masuk jika tiada kebakaran berlaku." **
##Sorotan
Peraturan bukti yang luas, yang berbeza daripada pendekatan nilai tunai sebenar yang digunakan oleh penanggung insurans, mewujudkan rangka kerja longgar untuk menilai harta benda yang hilang, dicuri atau rosak.
Tidak semua negeri menggunakan peraturan bukti luas dalam menentukan penilaian hartanah yang diinsuranskan.
Walaupun ia membenarkan keterangkuman dan fleksibiliti, peraturan bukti yang luas dikritik kerana kekurangan kebolehramalan dan kepastian kerana ia bukan formula yang pasti.
