Bab 10
Apakah Bab 10?
Bab 10 ialah sejenis pemfailan kebankrapan korporat yang akhirnya ditamatkan kerana kerumitannya. Bab 10, yang asalnya dikenali sebagai "Bab X," menyenaraikan proses dan prosedur untuk kebankrapan yang melibatkan syarikat. Ia digunakan untuk menentukan sama ada syarikat layak untuk penyusunan semula dan pemulihan kepada daya maju jangka panjang atau perlu ditutup dan dibubarkan.
Bab 10 telah diperkenalkan sebagai sebahagian daripada Akta Kebankrapan 1898 sebagai pelan tindakan untuk menyusun semula syarikat yang bermasalah kewangan dan kemudiannya dimasukkan ke dalam Akta Chandler 1938. Ia telah dihapuskan oleh Akta Pembaharuan Kebankrapan pada tahun 1978. Idea yang paling berguna telah dimasukkan ke dalam Bab XI, yang kemudiannya menjadi Bab 11 moden.
Memahami Bab 10
Kebankrapan menawarkan individu atau perniagaan yang bergelut untuk membayar balik hutang tertunggak peluang untuk memulakan semula. Pemiutang dilarang mengutip apa-apa wang yang terhutang, terima kasih kepada penangguhan automatik yang dikenakan oleh mahkamah muflis. Syarikat yang bermasalah, penghutang, diberi pilihan untuk sama ada memasuki pembubaran, proses menamatkan perniagaan dan mengagihkan asetnya kepada pihak yang menuntut, atau membuat rancangan pembayaran balik yang memuaskan dan terus beroperasi.
Di Amerika Syarikat terdapat beberapa kategori kebankrapan yang berbeza. Bab 10 ialah salah satu laluan yang tersedia, menawarkan rangka kerja untuk syarikat yang mengalami masalah kewangan untuk menstruktur semula hutang mereka. Versi kebankrapan ini memberi peluang kepada penghutang pada permulaan baharu, dengan syarat ia memenuhi kewajipannya di bawah rancangan penyusunan semula.
Satu elemen penting Bab 10 ialah ia memerlukan mahkamah muflis untuk sentiasa bertindak demi kepentingan terbaik pemegang saham. Arahan sedemikian digunakan untuk membuat proses menentukan sama ada pembubaran atau penyusunan semula adalah pilihan yang lebih baik—dan kemudian menggubal mana-mana pelan—sama-sama mahal dan kompleks.
Bab 10 secara kontroversi melucutkan pengurusan syarikat daripada mempunyai sebarang suara sama ada perniagaan yang mereka jalankan harus dipulihkan kepada daya maju atau dibubarkan.
Bab 10 memberikan kuasa dan tanggungjawab yang begitu luas kepada pemegang amanah yang dilantik oleh mahkamah sehingga pengurusan syarikat pada dasarnya telah dipindahkan. Memandangkan pihak pengurusan tidak terlibat dalam proses membuat keputusan sama ada untuk menyusun semula atau mencairkan, pemegang amanah atau pihak berkepentingan lain yang dilantik oleh mahkamah terpaksa bersumpah bahawa mereka tidak mempunyai kepentingan peribadi dalam keputusan sebagai syarat perkhidmatan mereka. Konsep ini dikenali sebagai "tidak berminat."
Bab 10 lwn. Bab 11
Bab 10 dianggap sebagai sangat kompleks, memakan masa dan berpotensi mahal sehingga ia bertindak sebagai penghalang untuk mengisytiharkan muflis bagi syarikat. Peraturannya sangat luas dan sangat terperinci sehinggakan syarikat sering memilih Bab 11.
Bab 11, yang pada asalnya ditujukan untuk perniagaan dan individu yang kecil, milik persendirian, telah dijadikan pilihan muflis yang berdaya maju untuk syarikat berikutan beberapa siri pertempuran mahkamah.
Dalam Bab 10 pengurusan kebankrapan dipindahkan, dan pengurus atau pemegang amanah yang dilantik oleh mahkamah menyelia proses penyusunan semula atau penstrukturan semula. Ini biasanya tidak berlaku dalam pemfailan Bab 11. Bab 11 menawarkan kelebihan untuk tidak mengalih keluar pengurusan syarikat, yang bermaksud ia boleh mempunyai peranan yang lebih besar dalam melaksanakan penyusunan semula.
Bab 11 juga membenarkan pihak pengurusan untuk lebih bersuara tentang cara pemiutang dibayar balik dan cara aset dibubarkan. Kerana ia agak mudah, pemfailan kebankrapan Bab 11 menjadi pilihan pilihan berbanding Bab 10 untuk penghutang dan peguam mereka, serta pemiutang, walaupun pemegang saham tidak lagi mempunyai perlindungan utama.
Sorotan
Bab 10 telah digunakan untuk menentukan sama ada syarikat yang mengalami masalah kewangan layak untuk penyusunan semula dan pemulihan atau perlu ditutup dan dibubarkan.
Bahagian utamanya telah disemak dan dimasukkan ke dalam Bab 11.
Bab 10 ialah sejenis pemfailan kebankrapan korporat yang akhirnya ditamatkan pada tahun 1978 kerana kerumitannya.
Pemfailan ini memerlukan mahkamah muflis untuk sentiasa bertindak demi kepentingan terbaik pemegang saham, satu tugas yang sukar, dan ia dikritik kerana memberikan kuasa yang meluas kepada pemegang amanah yang dilantik oleh mahkamah.
