Ryzyko beta

Co to jest ryzyko beta?

Ryzyko beta to prawdopodobieństwo, że fałszywa hipoteza zerowa zostanie zaakceptowana przez test statystyczny. Jest to również znane jako błąd typu II lub ryzyko konsumenta. W tym kontekście termin „ryzyko” odnosi się do szansy lub prawdopodobieństwa podjęcia błędnej decyzji. Podstawowym wyznacznikiem wielkości ryzyka beta jest wielkość próbki użytej do testu. W szczególności im większa badana próbka, tym mniejsze staje się ryzyko beta.

Zrozumienie ryzyka beta

Ryzyko beta można zdefiniować jako ryzyko znalezione w nieprawidłowym zaakceptowaniu hipotezy zerowej, gdy hipoteza alternatywna jest prawdziwa. Mówiąc prościej, jest to przyjęcie stanowiska, że nie ma różnicy, kiedy w rzeczywistości istnieje. W celu wykrycia różnic należy zastosować test statystyczny, a ryzyko beta to prawdopodobieństwo, że test statystyczny nie będzie w stanie tego zrobić. Na przykład, jeśli ryzyko beta wynosi 0,05, istnieje 5% prawdopodobieństwo niedokładności.

Ryzyko beta jest czasami nazywane „błędem beta” i często łączy się z „ ryzykiem alfa ”, znanym również jako błąd typu I. Ryzyko alfa to błąd występujący, gdy hipoteza zerowa jest odrzucana, gdy jest rzeczywiście prawdziwa. Jest również znany jako „ryzyko producenta”. Najlepszym sposobem na zmniejszenie ryzyka alfa jest zwiększenie wielkości badanej próby z nadzieją, że większa próba będzie bardziej reprezentatywna dla populacji.

Ryzyko beta opiera się na charakterystyce i charakterze podejmowanej decyzji i może być określone przez firmę lub osobę. Zależy to od wielkości wariancji między średnimi próbek. Sposobem na zarządzanie ryzykiem beta jest zwiększenie wielkości próbki testowej. Akceptowalny poziom ryzyka beta w podejmowaniu decyzji wynosi około 10%. Każda liczba powinna spowodować zwiększenie wielkości próbki.

Przykłady ryzyka beta

Ciekawe zastosowanie testowania hipotez w finansach można wykonać za pomocą wskaźnika Z-score Altmana. Z-score to model statystyczny przeznaczony do przewidywania przyszłego bankructwa firm na podstawie określonych wskaźników finansowych.

Testy statystyczne dokładności Z-score wykazały stosunkowo dużą dokładność, przewidując upadłość w ciągu jednego roku. Testy te wykazują ryzyko beta (przewiduje się, że firmy zbankrutują, ale tego nie zrobiły) wahające się od około 15% do 20%, w zależności od badanej próbki.

W 2007 roku Altman Z-score wskazywał, że ryzyko firm znacznie wzrastało, ponieważ ratingi kredytowe określonych papierów wartościowych związanych z aktywami zostały ocenione wyżej niż powinny. Mediana wskaźnika Z-score Altmana spółek w 2007 r. wyniosła 1,81, co jest bardzo bliskie progu wskazującego na wysokie prawdopodobieństwo bankructwa; Kalkulacje Altmana doprowadziły go do przekonania, że nastąpi kryzys.

Z-score powinien być obliczany i interpretowany ostrożnie. Na przykład wskaźnik Z nie jest odporny na fałszywe praktyki księgowe. Ponieważ firmy w tarapatach mogą czasami fałszywie przedstawiać lub ukrywać swoje dane finansowe, wynik Z jest tak dokładny, jak dane, które do niego wchodzą.

Ryzyko Beta a beta

Beta, w kontekście inwestowania, jest również znana jako współczynnik beta i jest miarą zmienności lub systematycznego ryzyka papieru wartościowego lub portfela w porównaniu z całym rynkiem. Krótko mówiąc, wersja beta inwestycji wskazywała, czy jest ona mniej lub bardziej niestabilna w porównaniu z rynkiem.

Jest to składnik modelu wyceny aktywów kapitałowych (CAPM), który oblicza oczekiwany zwrot z aktywów na podstawie jego beta i oczekiwanych zwrotów rynkowych. W związku z tym beta jest tylko stycznie powiązana z ryzykiem beta w kontekście podejmowania decyzji.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Beta, która jest częścią modelu wyceny aktywów kapitałowych i mierzy względną zmienność papieru wartościowego, jest tylko zdalnie powiązana z ryzykiem beta w procesie podejmowania decyzji.

• Ryzyko beta oznacza prawdopodobieństwo, że fałszywa hipoteza w teście statystycznym zostanie zaakceptowana jako prawdziwa.

• Zwiększenie wielkości próbki użytej w teście statystycznym może zmniejszyć ryzyko beta.

• Akceptowalny poziom ryzyka beta wynosi 10%; poza tym należy zwiększyć wielkość próby.

• Ryzyko beta kontrastuje z ryzykiem alfa, które mierzy prawdopodobieństwo odrzucenia hipotezy zerowej, gdy jest ona rzeczywiście prawdziwa.