Pożyczona reguła sługi

Co to jest reguła pożyczonego sługi?

Zasada pożyczonego sługi to doktryna prawna wskazująca, że pracodawca może zostać pociągnięty do odpowiedzialności za działania pracownika tymczasowego.

Zrozumienie zasady pożyczonego sługi

Zasada pożyczonego pracownika przenosi odpowiedzialność ze zwykłego pracodawcy pracownika na pracodawcę, który tymczasowo pożycza pracownika. Pracodawca tymczasowy, zwany pracodawcą specjalnym,. jest odpowiedzialny za kierowanie pracą wypożyczonego pracownika, a wypożyczony pracownik świadczy usługi na rzecz specjalnego pracodawcy, a nie swojego stałego pracodawcy. Pracodawca tymczasowy jest więc odpowiedzialny za działania pracownika.

Na przykład kierownik kwiaciarni zdaje sobie sprawę, że firma nie będzie w stanie dostarczyć na czas wszystkich swoich zamówień, ponieważ nie może załadować ciężarówki taką ilością personelu, jaką ma. Kierownik prosi kierownika sklepu ze słodyczami z sąsiedztwa, czy mogliby poświęcić kilka pracowników na jeden dzień. Podczas załadunku samochodu dostawczego jeden z wypożyczonych pracowników ślizga się i zostaje ranny. Nawet jeśli poszkodowany pracownik nie jest zatrudniony na stałe, kwiaciarnia może ponosić odpowiedzialność za uraz, ponieważ między kwiaciarnią a wypożyczonym pracownikiem istniała dorozumiana, choć tymczasowa, umowa. Sklep ze słodyczami, w którym pracownik normalnie pracuje, nie ponosi odpowiedzialności.

Pokrewna doktryna nazywana jest doktryną kapitana statku. Doktryna ta mówi, że menedżer w szczególnej relacji pracodawca-pracownik pożyczony jest odpowiedzialny za działania pożyczonego pracownika, nawet jeśli menedżer nie monitoruje bezpośrednio pracownika. Na przykład kierownik może znajdować się w innym pokoju lub poza biurem, gdy wypożyczony pracownik dozna obrażeń. Tego typu sytuacja nazywana jest również odpowiedzialnością zastępczą.

Pożyczona reguła sługi w działaniu

Zasada pożyczonego sługi jest najczęściej spotykana w roszczeniach z tytułu ubezpieczenia odszkodowawczego dla pracowników .

To kwestia prawa, która często zaskakuje właścicieli firm. Jak, ich zdaniem, mogliby być pociągnięci do odpowiedzialności za zaniedbanie pracownika, któremu nie płacą pensji, potrącają podatki, nie zapewniają świadczeń – kogoś, kto jest faktycznie zatrudniony przez inną stronę, z którą nie mają żadnego związku?

Sądy uznały, że ma to miejsce w przypadku pożyczonego pracownika, pod warunkiem, że właściciel firmy ma umowne prawo do kontrolowania zarówno pracy, jak i sposobu jej wykonywania przez pożyczonego pracownika, a kontrola ta jest faktycznie wykonywana. W powyższym przykładzie reguła jest spełniona, gdy właściciel kwiaciarni wskazuje na kwiaty i ciężarówkę i każe pożyczonemu służącemu do pracy nad dostawami walentynkowymi.

Ustalenie zasady pożyczonego sługi

Branża ubezpieczeniowa zazwyczaj wykorzystuje odpowiedzi na trzy pytania, aby określić, czy odpowiedzialność ubezpieczeniowa jest odpowiednia dla konkretnego pracodawcy. Te trzy pytania są szczegółowo opisane w Prawie odszkodowawczym Larsona, miarodajnym tekście używanym w większości przypadków do odszkodowań pracowniczych. Pytania są następujące:

1. Czy pracownik zawarł umowę najmu, wyraźną lub dorozumianą, ze specjalnym pracodawcą? Zasadniczo, czy bezpośredni pracodawca zgłosił się na ochotnika lub polecił pracownikowi pracę dla specjalnego pracodawcy i czy pracownik wyraził zgodę na takie przydzielenie.

2. Czy praca jest zasadniczo wykonywana przez specjalnego pracodawcę (omówione w ramach prawa do kontroli)?

3. Czy specjalny pracodawca ma prawo kontrolować szczegóły pracy?

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Zasada pożyczonego sługi jest najczęściej stosowana w przypadku roszczeń o odszkodowanie dla pracowników.

• Branża ubezpieczeniowa wykorzystuje odpowiedzi na trzy pytania wyszczególnione w Ustawie Larsona o odszkodowaniach w celu ustalenia odpowiedzialności odszkodowawczej.

• Zasada pożyczonego sługi to doktryna prawna, w której pracodawca ponosi odpowiedzialność za działania pracownika tymczasowego.