Broad Index Secured Offer Trust (BISTRO)

Co to była oferta szerokiego indeksu zabezpieczonego zaufania (BISTRO)?

Szeroki indeks zabezpieczony ofertą powierniczą (BISTRO) był zastrzeżoną nazwą używaną przez JP Morgan do tworzenia zabezpieczonych instrumentów dłużnych (CDO) z kredytowych instrumentów pochodnych. Mniej więcej tydzień przed Bożym Narodzeniem 1997 r. JP Morgan uruchomił ofertę szerokiego indeksu zabezpieczonego zaufania (BISTRO), emisję obligacji o wartości 700 milionów dolarów, obejmującą portfel ponad 300 kredytów dla przedsiębiorstw i finansów publicznych w Europie i Ameryce Północnej.

Struktura BISTRO pozwalała instytucjom finansowym zabezpieczać ryzyko gospodarcze, jednocześnie uwalniając kapitał regulacyjny. Oferty te były poprzednikiem syntetycznych zabezpieczonych produktów dłużnych, które później zyskały na popularności. Te produkty dłużne przyczyniły się do kryzysu finansowego lat 2007-2008.

Zrozumienie oferty szerokiego indeksu zabezpieczonego zaufania (BISTRO)

Oferta powiernicza Broad Index Secured Trust (BISTRO) została uznana za przełomowy instrument finansowy w momencie jej uruchomienia; uważano, że jest to jeden z pierwszych instrumentów syntetycznych zabezpieczonych wierzytelności dłużnych (CDO), jakie kiedykolwiek stworzono.

Mniej więcej tydzień przed Bożym Narodzeniem 1997 r. JP Morgan uruchomił ofertę szerokiego indeksu zabezpieczonego zaufania (BISTRO), emisję obligacji o wartości 700 milionów dolarów, obejmującą portfel ponad 300 kredytów dla przedsiębiorstw i finansów publicznych w Europie i Ameryce Północnej. Jako takie, takie instrumenty pomogły przekształcić nowoczesny sektor bankowy. Branża finansowa używała syntetycznych swapów walutowych – umów dotyczących wymiany zobowiązań dłużnych i przyszłych przepływów pieniężnych w różnych walutach oraz swapów obligacji i stóp procentowych – od wczesnych lat osiemdziesiątych. BISTRO reprezentowało ewolucję tego pomysłu.

Zamiast wymieniać dochody z waluty lub obligacji, JP Morgan zaproponował wymianę ryzyka niewypłacalności. Swapy byłyby syntetyczne lub sztucznie symulowane. Bank łączyłby kilka różnych zobowiązań dłużnych z tytułu pożyczek i obligacji, a następnie umożliwiał inwestorom inwestowanie w pakiety swapów ryzyka kredytowego. Struktura ta pozwalała bankowi przenosić ryzyko na inwestorów, a jednocześnie generować dochody ze sprzedaży tego ryzyka.

„Nadrzędną motywacją dla BISTRO nie było otwarcie nowego rynku lub sprzedaż jakiegoś ciekawego produktu, ale zabezpieczenie przez JP Morgan ryzyka kredytowego” – powiedział Bill Winters, były dyrektor generalny banku inwestycyjnego JP Morgan. Międzynarodowy Przegląd Finansowy w wywiadzie. „Było to niezwykle skuteczne w osiągnięciu tego celu. Miało to również wpływ na powstanie nowej branży”.

Historia BISTRO

Początkowe oferty powiernicze zabezpieczone szerokim indeksem pojawiły się na rynku w grudniu 1997 r. i obejmowały portfel bazowy składający się z 307 kredytów komercyjnych, a także obligacji korporacyjnych i komunalnych. Rezerwa Federalna USA zezwoliła JP Morgan na zabezpieczenie kapitału regulacyjnego dla transakcji BISTRO. Oferty te cieszyły się ogromną popularnością wśród inwestorów, aw ciągu następnych 12 miesięcy pojawiły się cztery szersze oferty syntetycznych instrumentów powierniczych.

Struktura BISTRO pozostaje jednym z najbardziej kontrowersyjnych wynalazków rynku kapitałowego, jakie kiedykolwiek powstały.

Początkowo stworzone jako sposób na zabezpieczenie przez JP Morgan ryzyka kredytowego, oferty te ostatecznie otworzyły duży nowy rynek w branży finansowej. Po wprowadzeniu BISTRO inne instytucje finansowe oferowały podobne produkty i rozwijały struktury naśladujące.

Konsekwencje BISTRO

Wprowadzenie BISTRO przypisuje się zapoczątkowaniu ery syntetycznych zabezpieczonych obligacji dłużnych (CDO), które wykorzystywały kredytowe instrumenty pochodne do transferu ryzyka kredytowego w portfelu. Rynek syntetycznych CDO na początku znacznie wzrósł, z 10 miliardów dolarów w 2000 roku do 105 miliardów dolarów w 2007 roku.

Niektóre instytucje finansowe zaczęły tworzyć syntetyczne CDO, które zawierały w swoich bazowych pulach referencyjnych nieco wątpliwe aktywa na rynku nieruchomości – takie jak kredyty hipoteczne typu subprime. W następstwie kryzysu finansowego 2007-2008 eksperci argumentowali, że umożliwiając bankom przenoszenie ryzyka, syntetyczne CDO przyczyniły się do krachu finansowego.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Te produkty dłużne przyczyniły się do kryzysu finansowego lat 2007-2008.

• Oferty BISTRO zostały wprowadzone przez bank inwestycyjny JP Morgan w 1997 roku i były poprzednikiem syntetycznych zabezpieczonych produktów dłużnych, które później zyskały na popularności.

• Oferta powiernicza zabezpieczona szerokim indeksem (BISTRO) została uznana za przełomowy instrument finansowy w momencie jej uruchomienia; uważano, że jest to jeden z pierwszych instrumentów syntetycznych zabezpieczonych wierzytelności dłużnych (CDO), jakie kiedykolwiek stworzono.

• Oferta powiernicza zabezpieczona szerokim indeksem (BISTRO) była sposobem na sekurytyzację zabezpieczonych instrumentów dłużnych (CDO) z kredytowych instrumentów pochodnych.