Business-to-Consumer (B2C)
Czym jest Business-to-Consumer (B2C)?
Termin business-to-consumer (B2C) odnosi się do procesu sprzedaży produktów i usług bezpośrednio między firmą a konsumentami, którzy są użytkownikami końcowymi jej produktów lub usług. Większość firm, które sprzedają bezpośrednio konsumentom, można określić jako firmy B2C.
B2C stał się niezwykle popularny podczas boomu dotcomów pod koniec lat 90., kiedy był używany głównie w odniesieniu do sprzedawców internetowych, którzy sprzedawali produkty i usługi konsumentom za pośrednictwem Internetu.
Jako model biznesowy, business-to-consumer różni się znacznie od modelu business- to- business (B2B), który odnosi się do handlu pomiędzy dwoma lub więcej firmami.
Zrozumienie relacji między przedsiębiorstwami a konsumentami (B2C)
Business-to-consumer (B2C) to jeden z najpopularniejszych i powszechnie znanych modeli sprzedaży. Michael Aldrich po raz pierwszy wykorzystał ideę B2C w 1979 roku, który wykorzystywał telewizję jako główne medium dotarcia do konsumentów.
B2C tradycyjnie odnosiło się do zakupów w centrach handlowych, jedzenia w restauracjach, filmów pay-per-view i reklam informacyjnych. Jednak rozwój Internetu stworzył zupełnie nowy kanał biznesowy B2C w postaci handlu elektronicznego lub sprzedaży towarów i usług przez Internet.
Chociaż wiele firm B2C padło ofiarą późniejszego krachu dotcomów, gdy zainteresowanie inwestorów tym sektorem spadło, a fundusze venture capital wyschły, liderzy B2C, tacy jak Amazon i Priceline, przetrwali wstrząs i od tego czasu odnieśli ogromny sukces.
Każda firma, która opiera się na sprzedaży B2C, musi utrzymywać dobre relacje z klientami,. aby zapewnić im powrót. W przeciwieństwie do business-to-business (B2B), których kampanie marketingowe mają na celu zademonstrowanie wartości produktu lub usługi, firmy, które polegają na B2C, zwykle wywołują u swoich klientów emocjonalną reakcję na marketing.
Witryny B2C vs. Sprzedawcy internetowi
Tradycyjnie wielu producentów sprzedawało swoje produkty detalistom posiadającym fizyczne lokalizacje. Detaliści zarabiali na marży, którą dodawali do ceny płaconej producentowi. Ale to się zmieniło, gdy pojawił się internet. Powstały nowe firmy, które obiecały sprzedawać bezpośrednio konsumentowi,. odcinając w ten sposób pośrednika – detalistę – i obniżając ceny. Podczas załamania boomu internetowego w latach 90. firmy walczyły o zapewnienie sobie obecności w sieci. Wielu sprzedawców zostało zmuszonych do zamknięcia drzwi i wypadło z interesu.
Dekady po rewolucji dotcomów firmy B2C obecne w sieci nadal dominują nad swoimi tradycyjnymi konkurentami. Firmy takie jak Amazon, Priceline i eBay przetrwały wczesny boom dotcomów. Rozwinęli się po swoim wczesnym sukcesie, stając się przełomowymi w branży.
Online B2C można podzielić na pięć kategorii: sprzedawcy bezpośredni, pośrednicy internetowi, B2C oparte na reklamie, oparte na społeczności i oparte na opłatach.
B2C w cyfrowym świecie
Istnieje zazwyczaj pięć rodzajów modeli biznesowych online B2C, z których większość firm korzysta w Internecie, aby dotrzeć do konsumentów.
jeden. Sprzedawcy bezpośredni. Jest to najczęstszy model, w którym ludzie kupują towary od sprzedawców internetowych. Mogą to być producenci lub małe firmy lub po prostu internetowe wersje domów towarowych, które sprzedają produkty różnych producentów.
2. Pośrednicy internetowi. Są to łączniki lub pośrednicy, którzy w rzeczywistości nie są właścicielami produktów ani usług łączących kupujących i sprzedających. Do tej kategorii należą witryny takie jak Expedia, trivago i Etsy.
3. Oparta na reklamach B2C. Ten model wykorzystuje bezpłatne treści, aby przyciągnąć odwiedzających do witryny. Ci odwiedzający z kolei natrafiają na reklamy cyfrowe lub internetowe. Duże ilości ruchu w sieci są wykorzystywane do sprzedaży reklam, które sprzedają towary i usługi. Jednym z przykładów są witryny medialne, takie jak HuffPost, witryna o dużym natężeniu ruchu, która łączy reklamy z treściami natywnymi.
cztery. Oparte na społeczności. Witryny takie jak Meta (dawniej Facebook), które tworzą społeczności internetowe oparte na wspólnych zainteresowaniach, pomagają marketerom i reklamodawcom promować ich produkty bezpośrednio wśród konsumentów. Witryny zazwyczaj kierują reklamy na podstawie danych demograficznych użytkowników i lokalizacji geograficznej.
5. Oparte na opłatach. Witryny skierowane bezpośrednio do konsumentów, takie jak Netflix, pobierają opłatę, aby konsumenci mogli uzyskać dostęp do ich treści. Witryna może również oferować bezpłatne, ale ograniczone treści, przy czym większość z nich jest pobierana. New York Times i inne duże gazety często stosują płatny model biznesowy B2C.
Firmy B2C i urządzenia mobilne
Kilkadziesiąt lat po boomie e-commerce firmy B2C nadal spoglądają na rosnący rynek: zakupy mobilne. Dzięki rosnącym z roku na rok aplikacjom na smartfony i ruchowi, firmy B2C zwróciły uwagę na użytkowników mobilnych i wykorzystały tę popularną technologię.
Na początku 2010 roku firmy B2C spieszyły się z tworzeniem aplikacji mobilnych, podobnie jak w przypadku witryn internetowych kilkadziesiąt lat wcześniej. Krótko mówiąc, przewiduje się, że sukces w modelu B2C będzie stale ewoluował wraz z apetytami, opiniami, trendami i pragnieniami konsumentów.
Ze względu na charakter zakupów i relacji między przedsiębiorstwami sprzedaż w modelu B2B może trwać dłużej niż w modelu B2C.
B2C kontra Business-to-Business (B2B)
Jak wspomniano powyżej, model business-to-consumer różni się od modelu business-to-business (B2B). Kupując produkty konsumenckie na własny użytek, firmy kupują produkty do użytku dla swoich firm. Duże zakupy, takie jak wyposażenie kapitałowe,. zazwyczaj wymagają zgody osób kierujących firmą. To sprawia, że siła nabywcza firmy jest bardziej złożona niż siła nabywcza przeciętnego konsumenta.
W przeciwieństwie do modelu biznesowego B2C struktury cenowe w modelu B2B są zwykle inne. W przypadku B2C konsumenci często płacą tę samą cenę za te same produkty. Jednak ceny niekoniecznie są takie same. Firmy mają tendencję do negocjowania cen i warunków płatności.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Online B2C stał się zagrożeniem dla tradycyjnych detalistów, którzy zyskali na dodawaniu marży do ceny.
Business-to-consumer odnosi się do procesu, w którym firmy sprzedają produkty i usługi bezpośrednio konsumentom, bez pośrednika.
Jednak firmy takie jak Amazon, eBay i Priceline dobrze prosperują, ostatecznie stając się przełomami w branży.
B2C zazwyczaj odnosi się do sprzedawców internetowych, którzy sprzedają produkty i usługi konsumentom za pośrednictwem Internetu.
##FAQ
Czym jest relacja między przedsiębiorstwami i czym różni się od relacji między przedsiębiorstwami?
Po wzroście popularności w latach 90. pojęcie business-to-consumer (B2C) w coraz większym stopniu odnosiło się do firm, których użytkownikami końcowymi są konsumenci. Stoi to w przeciwieństwie do business-to-business (B2B) lub firm, których głównymi klientami są inne firmy. Firmy B2C działają w Internecie i sprzedają produkty klientom online. Amazon, Meta (dawniej Facebook) i Walmart to tylko niektóre przykłady firm B2C.
Jakich jest 5 typów modeli relacji firma-konsument?
Zazwyczaj modele B2C dzielą się na pięć następujących kategorii: sprzedawcy bezpośredni, pośrednicy online, B2C oparte na reklamie, oparte na społeczności i oparte na opłatach. Najczęściej występuje model sprzedaży bezpośredniej, w którym towary kupowane są bezpośrednio od sprzedawców internetowych. Z kolei model pośrednictwa internetowego obejmowałby firmy takie jak Expedia, które łączą kupujących i sprzedających. Tymczasem model płatny obejmuje usługi takie jak Disney+, które pobierają opłatę abonamentową za przesyłanie strumieniowe treści wideo na żądanie.
Jaki jest przykład firmy typu business-to-consumer?
Jednym z przykładów dużej firmy B2C jest dzisiaj Shopify, która opracowała platformę dla małych detalistów, aby sprzedawać swoje produkty i docierać do szerszego grona odbiorców online. Jednak przed pojawieniem się internetu pojęcie business-to-consumer było używane na przykład do opisywania restauracji na wynos lub firm w centrach handlowych. W 1979 roku Michael Aldrich użył tego terminu, aby przyciągnąć konsumentów za pośrednictwem telewizji.
