Racjonowanie kapitału
Co to jest racjonowanie kapitału?
Racjonowanie kapitału jest czynnością polegającą na nakładaniu ograniczeń na ilość nowych inwestycji lub przedsięwzięć podejmowanych przez firmę. Osiąga się to poprzez nałożenie wyższego kosztu kapitału z tytułu inwestycji lub ustalenie pułapu dla określonych części budżetu.
Firmy mogą chcieć wdrożyć racjonowanie kapitału w sytuacjach, gdy zwrot z inwestycji w przeszłości był niższy niż oczekiwano.
Zrozumienie racjonowania kapitału
Ogólnie rzecz biorąc, racjonowanie to praktyka kontrolowania dystrybucji lub konsumpcji dobra lub usługi w celu radzenia sobie z niedoborem.
Racjonowanie kapitału jest zasadniczo podejściem zarządczym do alokacji dostępnych środków na wiele możliwości inwestycyjnych, co zwiększa zysk firmy. Spółka akceptuje kombinację projektów o najwyższej łącznej wartości bieżącej netto (NPV). Najważniejszym celem racjonowania kapitału jest zapewnienie, że firma nie będzie nadmiernie inwestować w aktywa. Bez odpowiedniego racjonowania firma może zacząć osiągać coraz niższe zwroty z inwestycji, a nawet może stanąć w obliczu niewypłacalności finansowej.
Dwa rodzaje racjonowania kapitału
Ogólnie rzecz biorąc, istnieją dwie podstawowe metody racjonowania kapitału:
Pierwszy rodzaj kapitału, racjonowanie, określany jest jako „racjonowanie kapitału twardego”. Dzieje się tak, gdy firma ma problemy z pozyskiwaniem dodatkowych środków za pośrednictwem kapitału własnego lub długu. Reglamentacja wynika z zewnętrznej potrzeby ograniczenia wydatków i może prowadzić do niedoboru kapitału na finansowanie przyszłych projektów.
Drugi rodzaj racjonowania nazywany jest „racjonowaniem kapitału miękkiego” lub racjonowaniem wewnętrznym. Ten rodzaj racjonowania wynika z wewnętrznej polityki firmy. Na przykład firma konserwatywna pod względem fiskalnym może mieć wysoki wymagany zwrot z kapitału, aby zaakceptować projekt, narzucając sobie własne racjonowanie kapitału.
Przykłady racjonowania kapitału
Załóżmy na przykład, że ABC Corp. ma koszt kapitału w wysokości 10%, ale firma podjęła się zbyt wielu projektów, z których wiele jest niekompletnych. Powoduje to, że rzeczywisty zwrot z inwestycji firmy spada znacznie poniżej poziomu 10%. W rezultacie kierownictwo decyduje się na ograniczenie liczby nowych projektów poprzez podniesienie kosztu kapitału dla tych nowych projektów do 15%. Rozpoczęcie mniejszej liczby nowych projektów dałoby firmie więcej czasu i zasobów na ukończenie istniejących projektów.
Racjonowanie kapitału wpływa na wynik finansowy firmy i dyktuje kwotę, jaką może ona wypłacić w formie dywidendy i wynagrodzić akcjonariuszy. Korzystając z rzeczywistego przykładu, Cummins, Inc., notowana na giełdzie firma, która dostarcza silniki na gaz ziemny i powiązane technologie, musi być bardzo świadoma racjonowania kapitału i tego, jak wpływa na cenę jej akcji. Od marca 2016 r. rada dyrektorów spółki podjęła decyzję o ulokowaniu kapitału w taki sposób, aby zapewnić inwestorom stopę dywidendy bliską 4%.
Firma racjonowała swój kapitał tak, aby dotychczasowe inwestycje pozwalały na wypłatę rosnących dywidend akcjonariuszom w dłuższej perspektywie. Akcjonariusze zaczęli jednak oczekiwać coraz większych wypłat dywidend, a każda redukcja dywidendy może zaszkodzić kursowi akcji. W związku z tym firma musi racjonować swój kapitał i efektywnie inwestować w projekty, dzięki czemu zwiększa swoje zyski, pozwalając na zwiększenie stopy dywidendy lub zwiększenie faktycznej dywidendy na akcję.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Celem racjonowania kapitału jest zapewnienie jak najlepszego wykorzystania pieniędzy i zapewnienie, że w przedsiębiorstwie nie zabraknie gotówki.
Twarde racjonowanie obejmuje pozyskiwanie nowego kapitału w odpowiedzi na ograniczone fundusze, podczas gdy miękkie racjonowanie polega na wewnętrznej polityce ograniczania wydatków lub alokacji zasobów.
Racjonowanie kapitału jest podejmowane przez firmę w celu nałożenia limitów lub restrykcji na ilość pieniędzy i innych zasobów przeznaczonych na konkretny projekt lub inwestycję.
