Reasekuracja fakultatywna
Co to jest reasekuracja fakultatywna?
Reasekuracja fakultatywna to ochrona wykupiona przez głównego ubezpieczyciela w celu pokrycia pojedynczego ryzyka – lub grupy ryzyk – utrzymywanej w księdze działalności głównego ubezpieczyciela. Reasekuracja fakultatywna jest jednym z dwóch rodzajów reasekuracji (drugi rodzaj reasekuracji nazywa się reasekuracją traktatową). Reasekuracja fakultatywna jest uważana bardziej za jednorazową transakcję transakcyjną, podczas gdy reasekuracja traktatowa jest zazwyczaj częścią długoterminowego porozumienia między dwiema stronami.
Jak działa reasekuracja fakultatywna
Firma ubezpieczeniowa, która zawiera umowę reasekuracyjną z firmą reasekuracyjną – znaną również jako firma cedująca – robi to w celu przeniesienia części swojego ryzyka w zamian za opłatę. Opłata ta może stanowić część składki, którą ubezpieczyciel otrzymuje za polisę. Główny ubezpieczyciel, który ceduje ryzyko na reasekuratora, ma możliwość scedowania określonego ryzyka lub bloku ryzyk. Rodzaje umów reasekuracyjnych określają, czy reasekurator jest w stanie zaakceptować lub odrzucić indywidualne ryzyko, czy też reasekurator musi zaakceptować wszystkie określone ryzyka.
Reasekuracja fakultatywna umożliwia firmie reasekuracyjnej przegląd poszczególnych ryzyk i ustalenie, czy je zaakceptować, czy odrzucić. Rentowność firmy reasekuracyjnej zależy od tego, jak mądrze wybiera swoich klientów. W umowie reasekuracji fakultatywnej cedent i reasekurator tworzą zaświadczenie fakultatywne, które wskazuje, że reasekurator akceptuje dane ryzyko.
Firmy ubezpieczeniowe, które chcą scedować ryzyko na reasekuratora, mogą uznać, że umowy reasekuracji fakultatywnej są droższe niż reasekuracja na mocy umowy. Dzieje się tak, ponieważ umowa reasekuracyjna obejmuje „księgę” ryzyk. Jest to wskazówka, że oczekuje się, że relacja między cedentem a reasekuratorem stanie się relacją długoterminową (w przeciwieństwie do sytuacji, gdy reasekurator chce pokryć tylko jedno ryzyko w jednorazowej transakcji). Chociaż zwiększony koszt jest obciążeniem, umowa reasekuracji fakultatywnej może umożliwić spółce cedującej reasekurację określonego ryzyka, którego w innym przypadku nie byłaby w stanie podjąć.
Reasekuracja traktatowa a Reasekuracja fakultatywna
Zarówno umowy reasekuracyjne, jak i fakultatywne umowy reasekuracyjne mogą być zawierane na zasadzie proporcjonalności lub nadwyżki straty (lub kombinacji obu).
Reasekuracja traktatowa to szeroka umowa obejmująca pewną część określonej klasy (lub klasy działalności), na przykład całego ubezpieczyciela w zakresie odszkodowań pracowniczych lub działalności majątkowej. Umowy reasekuracyjne automatycznie pokrywają wszystkie ryzyka, napisane przez ubezpieczonego, które podlegają warunkom umowy, chyba że wyraźnie wykluczają określone ekspozycje.
Chociaż reasekuracja na mocy umowy nie wymaga przeglądu poszczególnych ryzyk przez reasekuratora, wymaga dokładnego przeglądu filozofii, praktyki i doświadczenia historycznego cedenta ubezpieczyciela.
Reasekuracja fakultatywna jest zazwyczaj najprostszym sposobem uzyskania przez ubezpieczyciela ochrony reasekuracyjnej; te zasady są również najłatwiejsze do dostosowania do konkretnych okoliczności.
Umowy reasekuracji fakultatywnej mają znacznie bardziej skoncentrowany charakter. Obejmują one poszczególne podstawowe polisy i są napisane w oparciu o konkretną polisę. Umowa fakultatywna obejmuje określone ryzyko ubezpieczyciela cedującego. Reasekurator i ubezpieczyciel cedent muszą uzgodnić warunki każdej indywidualnej umowy. Umowy reasekuracji fakultatywnej często obejmują ekspozycje na ryzyko katastroficzne lub nietypowe.
Ponieważ jest tak specyficzna, reasekuracja fakultatywna wymaga użycia znacznych zasobów kadrowych i technicznych do działań ubezpieczeniowych.
Korzyści z reasekuracji fakultatywnej
Ubezpieczając się od pojedynczego ryzyka – lub grupy ryzyk – reasekuracja daje ubezpieczycielowi większe bezpieczeństwo jego kapitału własnego i wypłacalności (oraz większą stabilność w przypadku wystąpienia nietypowych lub poważnych zdarzeń).
Reasekuracja umożliwia również ubezpieczycielowi wystawianie polis obejmujących większy wolumen ryzyk bez nadmiernego zwiększania kosztów pokrycia ich marginesów wypłacalności – kwoty, o którą aktywa zakładu ubezpieczeń, według wartości godziwej, uznaje się za przekraczające jego zobowiązania i inne porównywalne zobowiązań. W rzeczywistości reasekuracja udostępnia ubezpieczycielom znaczne aktywa płynne w przypadku wyjątkowych strat.
Przykład opcjonalnej reasekuracji
Załóżmy, że standardowy ubezpieczyciel wystawia polisę na duże nieruchomości komercyjne, takie jak duży biurowiec korporacji. Polisa jest napisana na 35 milionów dolarów, co oznacza, że pierwotny ubezpieczyciel ponosi potencjalną odpowiedzialność w wysokości 35 milionów dolarów, jeśli budynek zostanie poważnie uszkodzony. Ale ubezpieczyciel uważa, że nie stać go na wypłatę więcej niż 25 milionów dolarów.
Tak więc, zanim nawet zgodzi się na wystawienie polisy, ubezpieczyciel musi poszukać reasekuracji fakultatywnej i wypróbować rynek, aż zdobędzie chętnych na pozostałe 10 milionów dolarów. Ubezpieczyciel może otrzymać części 10 milionów dolarów od 10 różnych reasekuratorów. Ale bez tego nie może zgodzić się na wystawienie polisy. Po uzyskaniu zgody firm na pokrycie 10 milionów dolarów i pewności, że potencjalnie może pokryć pełną kwotę w przypadku zgłoszenia roszczenia, może wystawić polisę.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Reasekuracja fakultatywna to ochrona wykupiona przez głównego ubezpieczyciela w celu pokrycia pojedynczego ryzyka lub grupy ryzyk znajdujących się w księdze biznesowej głównego ubezpieczyciela.
Reasekuracja fakultatywna pozwala firmie reasekuracyjnej na przegląd poszczególnych ryzyk i ustalenie, czy je zaakceptować, czy odrzucić, a więc są bardziej ukierunkowane niż reasekuracja traktatowa.
Ubezpieczając się od pojedynczego ryzyka lub grupy ryzyk, reasekuracja daje ubezpieczycielowi większe bezpieczeństwo jego kapitału własnego i wypłacalności oraz większą stabilność w przypadku wystąpienia nietypowych lub poważnych zdarzeń.
