Teoria Hotellinga

Co to jest teoria Hotellinga?

Teoria Hotellinga lub zasada Hotellinga zakłada, że właściciele nieodnawialnych zasobów będą produkować tylko podstawowe towary, jeśli może to przynieść więcej, niż można by zarobić na dostępnych instrumentach finansowych, takich jak Skarb USA lub inne podobne oprocentowane papiery wartościowe. Teoria zakłada, że rynki są efektywne, a właściciele nieodnawialnych zasobów są motywowani wyłącznie zyskiem.

Teoria Hotellinga jest wykorzystywana przez ekonomistów do przewidywania cen ropy naftowej i innych nieodnawialnych zasobów na podstawie obowiązujących stóp procentowych. Rządy Hotellinga zostały nazwane na cześć amerykańskiego statystyka Harolda Hotellinga.

Zrozumienie teorii Hotellinga

Teoria Hotellinga odnosi się do fundamentalnej decyzji właściciela nieodnawialnego zasobu: zatrzymaj zasób w ziemi i licz na lepszą cenę w przyszłym roku lub wydobądź go i sprzedaj, a dochody zainwestuj w oprocentowane papiery wartościowe.

Pomyśl o właścicielu złóż rudy żelaza. Jeśli ten górnik spodziewa się 10% aprecjacji rudy żelaza w ciągu najbliższych 12 miesięcy, a przeważająca realna stopa procentowa (nominalna stopa pomniejszona o inflację), po której może inwestować, wynosi tylko 5% rocznie, zdecyduje się nie wydobywać rudy żelaza . Koszty wydobycia są pomijane w jego teorii. Gdyby liczby zostały zamienione, przy oczekiwanym aprecjacji ceny o 5% i stopie procentowej 10%, właściciel wydobyłby rudę żelaza, sprzedałby ją i zainwestował przychody ze sprzedaży z 10% zyskiem. Górnik będzie obojętny na 5% i 5%.

Teoria i praktyka

Różnica pomiędzy krańcowymi kosztami wydobycia surowców naturalnych a ich ceną nazywana jest czynszem hotelingowym. Wynika z tego, że stopa zmiany ceny zużywalnego zasobu musi być równa stopie procentowej stosowanej przez górnika lub wydobywcę do dyskontowania przyszłości; jest to znane jako reguła Hotellinga r-procentowy wzrost. Ilekroć krańcowe koszty wydobycia wynoszą zero, cena zasobu znajdującego się w magazynie i nie wydobytego zasobu są równoważne i zasada Hotellinga stosuje się w równym stopniu do obu. Jeśli jednak koszty wydobycia z czasem wzrosną, cena surowca powinna rosnąć w tempie niższym niż odsetki dyskontowe.

Tak więc, przy wszystkich innych warunkach, wzrost stopy dyskontowej implikuje wyższą cenę za niewydobyty surowiec i zachęca do szybszego tempa wydobycia. Teoretycznie więc tempo wzrostu cen surowców nieodnawialnych, takich jak ropa, miedź, węgiel, ruda żelaza, cynk, nikiel itp., powinno podążać za tempem wzrostu realnych stóp procentowych.

W praktyce Bank Rezerwy Federalnej w Minneapolis stwierdził w badaniu z 2014 r., że teoria Hotellinga zawodzi. Stopy aprecjacji cen wszystkich podstawowych towarów badanych przez autorów były niższe, a niektóre znacznie niższe od średniej rocznej stopy amerykańskich papierów skarbowych. Autorzy podejrzewali, że koszty wydobycia wyjaśniają różnicę.

Kim był Harold Hotelling?

Harold Hotelling (1895 - 1973) był amerykańskim statystykem i ekonomistą związanym z Uniwersytetem Stanforda i Uniwersytetem Columbia we wczesnych i środkowych latach kariery, a później z University of North Carolina-Chapel Hill aż do przejścia na emeryturę. Poza tytułową teorią dotyczącą cen zasobów nieodnawialnych, znany jest z rozkładu Hotellinga w kształcie kwadratu, prawa Hotellinga i lematu Hotellinga.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Opiera względną cenę na amerykańskich obligacjach skarbowych lub podobnych oprocentowanych papierach wartościowych.

• Teoria Hotellinga określa cenę lub wydajność, po której właściciel nieodnawialnego zasobu wydobędzie go i sprzeda, zamiast zostawić go i czekać.

• Zasadę opracował amerykański statystyk Harold Hotelling.