Irracjonalny entuzjazm
Czym jest irracjonalny entuzjazm?
Irracjonalny entuzjazm odnosi się do entuzjazmu inwestorów, który powoduje, że ceny aktywów są wyższe niż uzasadniają ich fundamenty. Termin ten został spopularyzowany przez byłego prezesa Fed Alana Greenspana w przemówieniu z 1996 roku „Wyzwanie bankowości centralnej w społeczeństwie demokratycznym”. irracjonalny entuzjazm:
„Ale skąd mamy wiedzieć, kiedy irracjonalny entuzjazm doprowadził do nadmiernej eskalacji wartości aktywów, które następnie podlegają nieoczekiwanym i długotrwałym spadkom, tak jak miało to miejsce w Japonii w ciągu ostatniej dekady? I jak uwzględniamy tę ocenę w polityce pieniężnej?”
Przełamywanie irracjonalnego entuzjazmu
Irracjonalny entuzjazm jest powszechnym i nadmiernym optymizmem gospodarczym. Kiedy inwestorzy zaczynają wierzyć, że wzrost cen w niedalekiej przeszłości przewiduje przyszłość, zachowują się tak, jakby na rynku nie było niepewności, powodując dodatnią pętlę sprzężenia zwrotnego coraz wyższych cen.
Uważa się, że jest to problem, ponieważ może powodować bańki cenowe aktywów. Ale kiedy bańka ostatecznie pęka, inwestorzy szybko zaczynają panikować,. czasami sprzedając swoje aktywa za mniej, niż są warte w oparciu o dane podstawowe. Panika, która następuje po bańce, może rozprzestrzenić się na inne klasy aktywów, a nawet spowodować recesję. Inwestorzy, którzy są najmocniej dotknięci – ci, którzy tuż przed korektą wciąż grają all-in – są zbyt pewni siebie, którzy są pewni, że hossa będzie trwać wiecznie. Zaufanie, że byk się nie obróci, to pewny sposób na zranienie się.
Alan Greenspan podniósł kwestię, czy banki centralne powinny zająć się irracjonalnym entuzjazmem za pomocą prewencyjnej, ścisłej polityki pieniężnej. Uważał, że centrum powinno podnosić stopy procentowe, gdy wydaje się, że zaczyna się tworzyć bańka spekulacyjna.
Przykład: bańka Dotcomów z końca lat 90.
Prezes Fed, Alan Greenspan,. ostrzegł rynki przed ich irracjonalnym entuzjazmem 5 grudnia 1996 r. Ale nie zacieśnił polityki pieniężnej do wiosny 2000 r., po tym, jak banki i biura maklerskie wykorzystały nadwyżkę płynności, którą Fed stworzył przed błędem Y2K, aby sfinansować akcje internetowe. Po dolaniu benzyny do ognia Greenspan nie miał innego wyjścia, jak tylko przebić bańkę.
Krach na giełdzie, który nastąpił po nim, wymazał ponad cztery lata zysków z zaawansowanego technologicznie złożonego indeksu Nasdaq i wymazał wiele miliardów dolarów z kapitalizacji rynkowej.
Irracjonalny entuzjazm, Księga
Irational Exuberance** to także nazwa książki z 2000 roku, której autorem jest ekonomista Robert Shiller. Książka analizuje szerszy boom giełdowy, który trwał od 1982 roku do lat dotcomów. Książka Shillera przedstawia 12 czynników, które spowodowały ten boom i sugeruje zmiany w polityce w celu lepszego zarządzania irracjonalnym entuzjazmem. Drugie wydanie książki, opublikowane w 2005 roku, ostrzega przed pęknięciem bańki mieszkaniowej, która miała miejsce trzy lata później w 2008 roku i doprowadziła do Wielkiej Recesji.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Irracjonalny entuzjazm to nieuzasadniony optymizm rynkowy, któremu brakuje prawdziwego fundamentu wyceny fundamentalnej, ale zamiast tego opiera się na czynnikach psychologicznych.
Irracjonalny entuzjazm stał się synonimem tworzenia zawyżonych cen aktywów związanych z bańkami, które ostatecznie pękają i mogą prowadzić do paniki na rynku.
Termin ten został spopularyzowany przez byłego prezesa Fed, Alana Greenspana, w przemówieniu z 1996 r. na temat rozwijającej się bańki internetowej na giełdzie.
