Umowa odkupu detalicznego
Co to jest umowa odkupu detalicznego?
Detaliczna umowa odkupu, zwana również „detaliczną umową repo”, to produkt finansowy stanowiący alternatywę dla tradycyjnych kont oszczędnościowych. Kiedy inwestor zawiera umowę odkupu detalicznego z bankiem, kupuje udział w puli papierów wartościowych, zwykle składającej się z długu amerykańskiego rządu lub agencji o terminie krótszym niż 90 dni. Po upływie 90-dniowego okresu bank odkupuje akcje od inwestora z premią.
Jak działają umowy odkupu detalicznego
Z punktu widzenia inwestora zysk z tej transakcji jest analogiczny do oprocentowania, jakie w przeciwnym razie uzyskaliby na tradycyjnym rachunku oszczędnościowym. Ten rodzaj transakcji jest zasadniczo zmniejszoną wersją umów hurtowego odkupu zawieranych między bankami, chociaż te umowy hurtowe zazwyczaj mają wartość minimalną 1 miliona USD i są często przedłużane na krótkie okresy, na przykład z dnia na dzień.
W przeciwieństwie do swoich hurtowych odpowiedników, detaliczne umowy odkupu są sprzedawane w małych nominałach do 1000 USD. Aktywa zawarte w puli są sprzedawane, a następnie odkupywane do 90 dni później przez bank. Poza ich wielkością, kolejną istotną różnicą między detalicznymi umowami odkupu a hurtowymi umowami odkupu jest to, że aktywa działają jako zabezpieczenie transakcji hurtowych i nie przechodzą z rąk do rąk. Najpowszechniejszymi aktywami wykorzystywanymi jako zabezpieczenie w hurtowych umowach odkupu są amerykańskie papiery skarbowe, chociaż inne zabezpieczenia mogą obejmować dług agencyjny, papiery wartościowe przedsiębiorstw, a nawet papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBS).
Historia detalicznych i hurtowych rynków odkupu sięga lat 70. i 80. XX wieku, kiedy powstały one jako sposób na pozyskiwanie kapitału krótkoterminowego przez duże firmy zajmujące się papierami wartościowymi i banki. W tym czasie stopy procentowe systematycznie rosły, co utrudniało terminowe pozyskanie kapitału tradycyjnymi środkami. Od tego czasu rynek repo stał się integralną częścią amerykańskiego systemu finansowego i ma zasadnicze znaczenie dla utrzymania codziennej płynności krajowych banków.
W 1979 r. amerykańskie organy nadzoru bankowego zwolniły umowy odkupu detalicznego z limitów stóp procentowych. Doprowadziło to do tego, że banki i instytucje oszczędnościowo-pożyczkowe zaczęły oferować swoim klientom detaliczne umowy odkupu po wyższych stawkach. Te nowe produkty były w stanie konkurować z tzw. funduszami rynku pieniężnego,. które są często sprzedawane deponentom jako fundusze inwestycyjne. Co ważne, te detaliczne umowy odkupu nie podlegają ochronie Federalnej Korporacji Ubezpieczeń Depozytów (FDIC).
Prawdziwy przykład umowy odkupu detalicznego
Michael od wielu lat jest stałym klientem XYZ Financial. Podczas jednej z wizyt w banku kasjer informuje go, że może zarobić wyższe oprocentowanie, jeśli zamieni swoje konto oszczędnościowe na detaliczną umowę odkupu. Zgodnie z warunkami tej umowy, Michael kupiłby udział w puli aktywów, które bank odkupiłby od niego z premią w ciągu 90 dni. Kasjer wyjaśnia Michaelowi, że przedmiotowe aktywa to wysokiej jakości długi rządu USA.
Przed podjęciem decyzji Michael analizuje umowy odkupu detalicznego, aby lepiej zrozumieć związane z nimi potencjalne ryzyko. Michael potwierdza, że chociaż proponowana transakcja zaoferowałaby mu wyższe oprocentowanie niż tradycyjne konto oszczędnościowe, nie byłby objęty ochroną FDIC. Co więcej, Michael dowiaduje się, że gdyby XYZ Financial ogłosiło upadłość w ciągu 90 dni, może mieć trudności z ustaleniem swojego konkretnego roszczenia do aktywów bazowych umowy.
Załóżmy, że Michael nie chce kontynuować proponowanej transakcji. W takim przypadku mógłby alternatywnie umieścić swoje pieniądze w funduszu inwestycyjnym rynku pieniężnego, który jest popularną alternatywą dla detalicznych umów odkupu.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Umowa odkupu detalicznego to narzędzie oszczędnościowe podobne do rachunków rynku pieniężnego.
Bank odkupuje aktywa na koniec okresu, zapewniając inwestorowi premię.
Umowa jest transakcją pomiędzy inwestorem a bankiem, w której inwestor nabywa aktywa od banku przez okres krótszy niż 90 dni.
