Prowizje miękkie

Czym są prowizje miękkie?

Miękka prowizja lub miękkie dolary to płatność oparta na transakcji dokonywana przez zarządzającego aktywami na rzecz brokera-dealera, która nie jest wypłacana w rzeczywistych dolarach. Prowizje miękkie pozwalają firmom inwestycyjnym i funduszom instytucjonalnym pokryć niektóre swoje wydatki poprzez prowizje handlowe, w przeciwieństwie do zwykłych płatności bezpośrednich za pomocą opłat za twardy dolar, które należy zgłaszać. Na przykład otrzymywanie badań od kontrahenta w zamian za korzystanie z jego usług maklerskich. W ten sposób wydatek zostałby zakwalifikowany jako prowizja handlowa, a jednocześnie obniżyłby raportowane wydatki na badania w tym przypadku.

Społeczeństwo inwestujące ma tendencję do negatywnego postrzegania umów z miękkim dolarem. Uważają, że firmy kupujące powinny pokrywać wydatki ze swoich zysków. W związku z tym coraz powszechniejsze staje się korzystanie z rekompensaty w postaci twardych dolarów.

Podział miękkich prowizji

Wykorzystywanie rekompensaty w dolarach miękkich przez zarejestrowane firmy inwestycyjne z emeryturami objętymi ERISA jest objęte sekcją 28(e) ustawy o giełdzie papierów wartościowych z 1934 r. Fundusze hedgingowe nie są jednak objęte ochroną, ponieważ generalnie nie są zarejestrowane. Jeżeli stosuje się prowizje miękkie poza przepisami sekcji 28(e), ujawnienie informacji należy przekazać inwestorom.

Wiele funduszy inwestycyjnych kupuje badania lub usługi, korzystając z miękkich prowizji, ponieważ pozwala to funduszowi uniknąć zgłaszania wydatków inwestorom wrażliwym na koszty. Tym samym miękkie prowizje pozwalają funduszom sfinansować swoje wydatki i ostatecznie obniżyć wskaźniki kosztów, zgadzając się na niższą wycenę transakcji. Ten rodzaj sprawozdawczości często powodował problemy z raportowaniem dla towarzystw funduszy z różnych powodów.

Krytyka miękkiej prowizji

Inwestor ponosi zasadniczo koszty badań i innych usług wiązanych świadczonych w ramach transakcji z prowizją miękką, ale zarządzający aktywami ich nie ujawnia. Są one wbudowane w koszt transakcji, co wpływa na długoterminowe wyniki funduszu. Niektórzy spekulują, że miękkie prowizje mogą podnieść koszt realizacji i rozliczania transakcji instytucjonalnych na akcję o około 2-3%, chociaż niewiele jest wiarygodnych badań na ten temat.

Stosowanie miękkich prowizji nie jest przejrzyste. Nie są one porównywalne ani spójne między różnymi produktami lub firmami. To, co jeden zarządzający inwestycjami otrzymuje w formie usług, może różnić się od tego, co otrzymuje inny zarządzający. W związku z tym inwestor nigdy nie będzie wiedział, jaka część jego kosztów transakcyjnych jest przeznaczona na usługi miękkie lub ich rzeczywistą inwestycję.

Historia prowizji miękkich

Prowizje miękkie mają długą historię w branży maklerskiej. Od wielu lat Nowojorska Giełda Papierów Wartościowych publikuje harmonogram prowizji o stałej cenie. Ponieważ brokerzy nie mogli konkurować ceną, starali się zdobywać klientów poprzez świadczenie dodatkowych usług, takich jak badania. Było to znane jako „sprzedaż wiązana”. Na początku lat 70. rząd przyjrzał się praktyce cenowej, a później stwierdził, że stanowi ona ustalanie cen.

Od 1 maja 1975 r., daty często nazywanej „Dniem Majowym” w branży maklerskiej, brokerzy musieliby negocjować prowizje od każdej transakcji z każdym klientem. Zbliżając się do terminu, biura maklerskie próbowały się zrestrukturyzować, oferując więcej usług i negocjując osobno cenę tych usług. Taka restrukturyzacja – znana jako „rozwiązanie” – dała początek maklerskim dyskontom. Tymczasem branża lobbowała Kongres za prawem do zatrzymania, w tym kosztów badań inwestycyjnych oferowanych klientom instytucjonalnym w ramach jego zlecenia. Zasada 1 maja została następnie zmieniona [w sekcji 28(e)], aby nadać status bezpiecznej przystani każdemu powiernikowi, który płaci więcej niż wynegocjowana prowizja za badania lub usługi.

Pomimo krytyki, prowizje miękkie są nadal szeroko stosowane w Stanach Zjednoczonych. Są one legalne w innych krajach (Singapur, Hongkong, Kanada, Wielka Brytania), ale ściślej regulowane niż w USA Na przykład prowizje miękkie są legalne w Australii, ale muszą być w pełni i ujawnione .

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Przykładem może być fundusz powierniczy otrzymujący usługi badawcze i doradcze w zamian za przesyłanie przepływu zleceń przez biuro maklerskie.

• Praktyka miękkich prowizji jest czasami postrzegana jako nieetyczna lub niesprawiedliwa.

• Miękkie prowizje, znane również jako miękkie dolary, to sposoby, w jakie klienci firm finansowych mogą płacić za swoje usługi przychodami z prowizji zamiast bezpośrednich płatności z fiolki.