Krach na giełdzie w 1987 r.
Czym był krach na giełdzie w 1987 roku?
Krach na giełdzie w 1987 r. był gwałtownym i poważnym spadkiem cen akcji w USA, który nastąpił w ciągu kilku dni pod koniec października 1987 r. Chociaż krach miał swój początek w Stanach Zjednoczonych, wydarzenie to wpłynęło na wszystkie inne główne giełdy na świecie.
W ciągu pięciu lat poprzedzających krach w 1987 r. indeks Dow Jones Industrial Average ( DJIA ) wzrósł ponad trzykrotnie. 19 października 1987 r. – znany jako Czarny Poniedziałek – DJIA spadła o 508 punktów, czyli o 22,6%. Do tej pory był to największy procentowy spadek w ciągu jednego dnia. Katastrofa wywołała obawy o dłuższą niestabilność gospodarczą na całym świecie .
Po tej krachu Rezerwa Federalna i giełdy interweniowały, instalując mechanizmy zwane „ przerywaczami prądu ”, mające na celu spowolnienie przyszłych spadków i zaprzestanie handlu, gdy akcje spadają zbyt szybko lub zbyt szybko .
Zrozumienie krachu na giełdzie w 1987 r.
Po pięciu dniach nasilających się spadków na giełdzie, presja sprzedaży osiągnęła szczyt 19 października 1987 r., znanym również jako Czarny Poniedziałek. W wyniku znacznej sprzedaży powstały gwałtowne spadki cen; całkowity wolumen obrotu był tak duży, że skomputeryzowane systemy transakcyjne nie mogły ich przetworzyć. Niektóre zlecenia pozostawały niewypełnione przez ponad godzinę, a te nierównowagi zleceń uniemożliwiły inwestorom odkrycie prawdziwej ceny akcji.
Zaostrzone działania wojenne w Zatoce Perskiej, obawa przed wyższymi stopami procentowymi, pięcioletnia hossa bez znaczącej korekty oraz wprowadzenie skomputeryzowanego handlu – wszystkie te czynniki zostały wymienione jako potencjalne przyczyny krachu. Były też głębsze czynniki ekonomiczne, które mogły być winne.
Na mocy porozumienia Plaza z 1985 r. Rezerwa Federalna zawarła porozumienie z bankami centralnymi krajów G-5 – Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Japonii – w sprawie deprecjacji dolara amerykańskiego na międzynarodowych rynkach walutowych, aby kontrolować wzrost deficyty handlowe. Na początku 1987 roku cel ten został osiągnięty; przepaść między amerykańskim eksportem a importem spłynęła, co pomogło amerykańskim eksporterom i przyczyniło się do boomu na amerykańskim rynku akcji w połowie lat 80. XX wieku.
W ciągu pięciu lat poprzedzających październik 1987 wartość DJIA wzrosła ponad trzykrotnie, tworząc nadmierne poziomy wyceny i przewartościowany rynek akcji. Porozumienie Plaza zostało zastąpione Porozumieniem z Luwrem w lutym 1987 roku. Na mocy Porozumienia z Luwrem państwa G-5 zgodziły się ustabilizować kursy walut wokół tego nowego bilansu handlowego.
W USA Rezerwa Federalna zaostrzyła politykę monetarną na mocy nowej umowy z Luwrem, aby powstrzymać presję na spadki dolara w okresie poprzedzającym krach. W wyniku tej kurczącej się polityki pieniężnej wzrost podaży pieniądza w USA gwałtownie spadł od stycznia do września, stopy procentowe wzrosły, a ceny akcji zaczęły spadać pod koniec trzeciego kwartału 1987 roku .
Rola handlu i automatyzacji programów
Krach giełdowy w 1987 r. ujawnił rolę innowacji finansowych i technologicznych w zwiększonej zmienności rynku. W handlu automatycznym, zwanym również handlem programowym,. podejmowanie decyzji przez człowieka jest usuwane z równania, a zlecenia kupna lub sprzedaży są generowane automatycznie na podstawie poziomów cen indeksów porównawczych lub określonych akcji. Prowadząc do krachu, używane modele zwykle generowały silne pozytywne opinie, generując więcej zleceń kupna, gdy ceny rosły, i więcej zleceń sprzedaży, gdy ceny zaczęły spadać.
Po krachu giełdy wdrożyły zasady dotyczące wyłączników i inne środki ostrożności, które spowalniają wpływ nieprawidłowości w handlu. Ten rynek daje więcej czasu na rozwiązanie podobnych problemów w przyszłości. Na przykład, jeśli akcje spadną dziś nawet o 7%, handel zostanie zawieszony na 15 minut .
Podczas gdy handel programami wyjaśnia część charakterystyczną stromości krachu (i nadmiernego wzrostu cen podczas poprzedniego boomu), zdecydowana większość transakcji w czasie krachu była nadal realizowana w powolnym procesie, często wymagającym wielokrotnych rozmów telefonicznych i interakcje między ludźmi.
Wraz ze wzrostem komputeryzacji dzisiejszych rynków, w tym z pojawieniem się handlu o wysokiej częstotliwości (HFT),. transakcje są często przetwarzane w milisekundach. W wyniku niezwykle szybkich pętli sprzężenia zwrotnego między algorytmami, presja sprzedaży może wzrosnąć w ciągu kilku chwil, co może prowadzić do ogromnych strat.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Krach na giełdzie w 1987 r. był gwałtownym spadkiem cen akcji w USA w ciągu kilku dni w październiku 1987 r.; oprócz wpływu na amerykański rynek akcji, jego reperkusje zaobserwowano również na innych głównych światowych giełdach.
Spekuluje się również, że modele handlu oparte na programach komputerowych na Wall Street przyczyniły się zarówno do wzrostu cen akcji do przewartościowanych poziomów sprzed krachu, jak i do gwałtownego spadku.
Spekuluje się, że korzenie krachu na giełdzie w 1987 r. leżą w szeregu porozumień monetarnych i dotyczących handlu zagranicznego – konkretnie Plaza Accord i Louvre Accord – które zostały wprowadzone w celu deprecjacji dolara amerykańskiego i skorygowania deficytów handlowych .
