Napad złości

Co to jest napad złości?

Sformułowanie taper tantrum opisuje gwałtowny wzrost rentowności amerykańskich obligacji skarbowych w 2013 roku, wynikający z ogłoszenia przez Rezerwę Federalną (Fed) przyszłego ograniczenia polityki luzowania ilościowego. Fed zapowiedział, że zmniejszy tempo zakupów obligacji skarbowych, aby zmniejszyć ilość pieniędzy, które zasila gospodarkę. Wynikający z tego wzrost rentowności obligacji w reakcji na komunikat został w mediach finansowych nazwany napadem złości.

Zrozumienie napadu złości

W reakcji na kryzys finansowy z 2008 roku i wynikającą z niego recesję Rezerwa Federalna wprowadziła politykę znaną jako luzowanie ilościowe (Q E),. która obejmuje duże zakupy obligacji i innych papierów wartościowych. Teoretycznie zwiększa to płynność w sektorze finansowym, aby utrzymać stabilność i promować wzrost gospodarczy. Stabilizacja sektora finansowego zachęciła do udzielania kredytów, aby umożliwić konsumentom wydawanie pieniędzy, a przedsiębiorstwom inwestowanie.

Historycznie rzecz biorąc, luzowanie ilościowe, polityka monetarna mająca na celu wprowadzenie większej ilości dolarów do obiegu gospodarki, była uważana za użyteczną jedynie jako krótkoterminową poprawkę ze względu na niebezpieczeństwo, jakie może wynikać ze spadku wartości dolara prowadzącego do hiperinflacji. Tradycyjni ekonomiści upierają się, że gdy Rezerwa Federalna zbyt długo zasila gospodarkę, konsekwencje są nieuniknione. Zmniejszanie, które stopniowo zmniejsza ilość pieniędzy, które Fed wpompowuje w gospodarkę, powinno teoretycznie stopniowo zmniejszać zależność gospodarki od tych pieniędzy i pozwolić Fedowi na usunięcie się jako jej podpory.

Jednak od 2015 roku Fed znalazł wiele sposobów na zasilenie gospodarki gotówką bez obniżania wartości dolara. Te nowe narzędzia polityki, takie jak okno odkupu, mogły zapoczątkować nowy rozdział w przyszłych badaniach polityki makroekonomicznej, chociaż minie kilka lat, zanim ekonomiści i naukowcy, z perspektywy czasu, będą skłonni uznać takie narzędzia za skuteczne lub niebezpieczne .Jednak zachowanie inwestorów zawsze dotyczy nie tylko bieżących warunków, ale także oczekiwań co do przyszłych wyników gospodarczych i polityki Fed. Jeśli opinia publiczna dowie się, że Fed planuje podjąć działania ograniczające, panika nadal może się pojawić, ponieważ ludzie obawiają się, że brak pieniędzy wywoła niestabilność rynku. Jest to szczególnie problem, im bardziej rynek stał się zależny od dalszego wsparcia Fed.

Co spowodowało napad złości w 2013 roku?

W 2013 roku prezes Rezerwy Federalnej Ben Bernanke zapowiedział, że w przyszłości Fed zmniejszy wolumen zakupów obligacji. W okresie od kryzysu finansowego w 2008 roku Fed potroił swój bilans z około 1 biliona do około 3 biliona dolarów, kupując prawie 2 biliony w obligacjach skarbowych i innych aktywach finansowych, aby wesprzeć rynek. Inwestorzy zaczęli polegać na ciągłym, ogromnym wsparciu Fed dla cen aktywów poprzez dokonywane zakupy.

Ta perspektywiczna polityka zmniejszania tempa zakupów aktywów przez Fed stanowiła ogromny negatywny szok dla oczekiwań inwestorów, ponieważ Fed stał się jednym z największych nabywców na świecie. Jak w przypadku każdego zmniejszenia popytu, przy zmniejszonych zakupach (obligacjach) przez Fed ceny spadną. Inwestorzy w obligacje natychmiast zareagowali na perspektywę przyszłego spadku cen obligacji, sprzedając obligacje, w efekcie obniżając cenę obligacji. Oczywiście spadające ceny obligacji zawsze oznaczają wyższe rentowności, więc rentowności amerykańskich Treasuries poszybowały w górę.

Należy zauważyć, że w tym momencie nie doszło do faktycznej wyprzedaży aktywów Fed ani ograniczenia polityki luzowania ilościowego Fed. Wypowiedzi prezesa Bernanke odnosiły się jedynie do możliwości, że w przyszłości Fed może to zrobić. Skrajna reakcja rynku obligacji w tamtym czasie na zwykłą możliwość mniejszego wsparcia w przyszłości podkreśliła stopień, w jakim rynki obligacji uzależniły się od bodźców Fed.

Wielu ekspertów uważało, że rynek akcji może pójść w ich ślady, ponieważ pieniądze napływające do gospodarki z Fed poprzez skup obligacji były również powszechnie rozumiane jako wspierające ceny akcji. Jeśli tak, to ta reakcja rynku na perspektywę zmniejszenia wydatków przez Fed może potencjalnie zatopić gospodarkę. Zamiast tego indeks Dow Jones Industrial Average (DJIA) odnotował jedynie tymczasowe spadki w połowie 2013 roku.

Dlaczego giełda nie spadła podczas napadu wściekłości?

Powodów utrzymującej się dobrej kondycji giełdy było wiele. Po pierwsze, po komentarzach prezesa Bernanke, Fed tak naprawdę nie spowolnił zakupów QE, ale zamiast tego rozpoczął trzecią rundę masowych zakupów obligacji, które do 2015 r. wyniosły kolejne 1,5 biliona dolarów. Po drugie, Fed wyznał silną wiarę w ożywienie rynku, wzmacniając sentyment inwestorów i aktywne zarządzanie oczekiwaniami inwestorów poprzez regularne ogłoszenia dotyczące polityki. Gdy inwestorzy zdali sobie sprawę, że nie ma powodu do paniki, rynek akcji się wyrównał.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Ostatecznie napady paniki z napadami złości były nieuzasadnione, ponieważ rynek nadal się odradzał po rozpoczęciu programu zmniejszania dawki.

• Główne obawy związane ze stożkowym napadem złości wynikały z obaw, że rynek załamie się w wyniku zaprzestania QE.

• Taper tantrum odnosi się do zbiorowej reakcyjnej paniki z 2013 roku, która wywołała gwałtowny wzrost rentowności amerykańskich obligacji skarbowych po tym, jak inwestorzy dowiedzieli się, że Rezerwa Federalna powoli hamuje swój program luzowania ilościowego (QE).