Ríkissjóðir á rekstri

Hvað eru ríkisskuldir í gangi?

Ríkisskuldabréf í rekstri eru nýjustu útgefnu bandarísku ríkisskuldabréfin eða skuldabréfin á tilteknum tíma. Ríkissjóðir í rekstri eru andstæður „off-the-run“ ríkissjóði, sem vísa til ríkisverðbréfa sem hafa verið gefin út fyrir síðustu útgáfu og eru enn útistandandi. Í fjölmiðlum er minnst á ávöxtunarkröfu og verð ríkissjóðs almennt vísað til ríkissjóða á rekstri.

Hvernig fjársjóðir í rekstri virka

Langtímaskuldabréfið eða seðillinn er algengasta viðskipti ríkissjóðs á gjalddaga þess. Vegna þess að lausafjárútgáfur eru mest fljótandi, eiga þau venjulega viðskipti með örlítið yfirverði og skila því aðeins lægri ávöxtun en hliðstæða þeirra sem ekki eru í gangi. Sumir kaupmenn nýta sér þennan verðmun með góðum árangri í gegnum gerðardómsstefnu sem felur í sér að selja, eða fara í skort, á gengisbundnum ríkisskuldabréfum og kaupa ríkisbréf sem ekki eru í gangi.

Ríkissjóðir eru taldir vera minni áhættu en sumir aðrir fjárfestingarkostir, þar sem þeir eru skuldir sem alríkisstjórnin skuldar. Ríkissjóður gefur þær út til að afla tekna fyrir ríkiskostnaði. Þar sem ríkissjóðir eru búnir til og seldir, verður nýjasta lotan að rekstri ríkissjóðs.

Ríkissjóðir á hlaupum vs

Ríkissjóður breytist úr rekstri yfir í útrás þegar nýrra safn ríkissjóðs er gefið út til sölu. Til dæmis, ef eins árs ríkisbréf eru gefin út í dag, þá væru það núverandi ríkisbréf sem eru í gangi.

Ef annað sett af ríkisbréfum verður gefið út í næsta mánuði verða þau nýju ríkisbréfin sem eru í gangi og áður útgefin ríkisbréf eru talin vera utan tímabilsins. Þessi hringrás heldur áfram þar sem hver ný lota er búin til, þar sem hver hópur annar en nýjasta keyrslan er talin vera ekki í gangi það sem eftir er af tengdum tíma, þar til hún er greidd inn þegar hún er gjalddaga.

Virkustu viðskiptin með ríkissjóð á hverjum tímapunkti eru þau sem eru talin vera á hlaupum. Vegna aukinna umsvifa hafa þeir tilhneigingu til að hafa hærri stofnkostnað og lægri ávöxtun en seðlar sem ekki eru í gangi. Þetta veldur því að ríkisverðbréf sem eru í gangi eru fljótari, þar sem að finna kaupanda hefur tilhneigingu til að vera einfaldara en valkostir sem eru ekki í rekstri. Þetta leiðir til fleiri fjárfestinga sem tengjast áhættuvarnir en langtímafjárfestinga.

Langtímafjárfestar þurfa ekki að kaupa ríkisskuldir á hærra verði þar sem innifalin ávöxtun eða vextir hafa tilhneigingu til að vera svipaðir. Verðmunur á milli ríkissjóða sem eru í gangi og utan rekstri er oft nefndur lausafjárálag þar sem lausafjáraukningin fæst með meiri kostnaði. Ef lausafjárstaða er ekki áhyggjuefni mun fjárfestirinn líklega leita að hagkvæmari valkostum.

Kostir og gallar við fjársjóði á hlaupum

Ríkissjóðir í rekstri eru af skornum skammti en ríkissjóðir sem eru ekki í rekstri. Það er nóg af fjársjóðum sem eru ekki í rekstri, en samt er takmarkað magn af verðbréfum sem eru í gangi – það er að segja að ný útgáfur eru lítill hluti af alheimi ríkissjóðs. Þannig hafa verðbréf á hlaupum tilhneigingu til að hafa hærra verð og lægri ávöxtun.

Verðbréf sem eru í gangi hafa tilhneigingu til að vera mjög seljanleg þar sem þau eiga mikil viðskipti á eftirmarkaði. Á sama tíma er lausafjárstaðan fyrir ríkisskuldabréf sem ekki eru í rekstri minna, þar sem þau hafa þegar verið keypt og eru í eigu fjárfesta. Þannig eiga ríkisskuldir á hlaupum með það lausafjárálag, en ef fjárfestar þurfa ekki nýjustu útgáfuna, munu þeir líklega finna betri samning við ríkisbréf sem ekki eru í rekstri.

Hápunktar

Ríkissjóðir í rekstri eru nýjasta ríkissjóður sem gefinn er út fyrir ákveðinn gjalddaga.
Ríkissjóðir sem ekki eru í rekstri eru þeir sem hafa verið gefin út áður og eru enn útistandandi.
Ríkissjóður breytist úr rekstri yfir í útrás þegar nýrra safn ríkissjóðs er gefið út til sölu.