teori agensi

Apakah Teori Agensi?

Teori agensi adalah prinsip yang digunakan untuk menjelaskan dan menyelesaikan isu dalam hubungan antara prinsipal perniagaan dan ejen mereka. Lazimnya, hubungan itu ialah hubungan antara pemegang saham,. sebagai prinsipal, dan eksekutif syarikat, sebagai ejen.

Memahami Teori Agensi

Agensi, secara umum, ialah sebarang hubungan antara dua pihak di mana satu, ejen, mewakili yang lain, prinsipal, dalam urus niaga harian. Prinsipal atau prinsipal telah mengupah ejen untuk melaksanakan perkhidmatan bagi pihak mereka.

Pengetua menyerahkan kuasa membuat keputusan kepada ejen. Oleh kerana banyak keputusan yang mempengaruhi kewangan prinsipal dibuat oleh ejen, perbezaan pendapat, malah perbezaan keutamaan dan minat, boleh timbul. Teori agensi menganggap bahawa kepentingan prinsipal dan ejen tidak sentiasa sejajar. Ini kadangkala dirujuk sebagai masalah ejen prinsipal.

Mengikut definisi, ejen menggunakan sumber prinsipal. Pengetua telah mengamanahkan wang tetapi mempunyai sedikit atau tiada input harian. Ejen adalah pembuat keputusan tetapi menanggung sedikit atau tiada risiko kerana sebarang kerugian akan ditanggung oleh prinsipal.

Perancang kewangan dan pengurus portfolio adalah ejen bagi pihak prinsipal mereka dan diberi tanggungjawab untuk aset prinsipal. Penyewa mungkin bertanggungjawab untuk melindungi dan melindungi aset yang bukan milik mereka . Walaupun pemajak ditugaskan dengan tugas menjaga aset, pemajak kurang berminat untuk melindungi barang daripada pemilik sebenar.

Bidang Pertikaian dalam Teori Agensi

Teori agensi menangani pertikaian yang timbul terutamanya dalam dua bidang utama: Perbezaan dalam matlamat atau perbezaan dalam penghindaran risiko.

Sebagai contoh, eksekutif syarikat, dengan tumpuan ke arah keuntungan jangka pendek dan pampasan yang tinggi, mungkin ingin mengembangkan perniagaan ke pasaran baharu yang berisiko tinggi. Walau bagaimanapun, ini boleh menimbulkan risiko yang tidak wajar kepada pemegang saham, yang paling bimbang dengan pertumbuhan jangka panjang pendapatan dan kenaikan harga saham.

Satu lagi isu utama yang sering ditangani oleh teori agensi melibatkan tahap toleransi risiko yang tidak serasi antara prinsipal dan ejen. Sebagai contoh, pemegang saham dalam bank mungkin membantah bahawa pihak pengurusan telah menetapkan sekatan yang terlalu rendah ke atas kelulusan pinjaman, sekali gus menanggung risiko mungkir yang terlalu besar.

Mengurangkan Kerugian Agensi

Pelbagai penyokong teori agensi telah mencadangkan cara untuk menyelesaikan pertikaian antara ejen dan prinsipal. Ini dipanggil "mengurangkan kehilangan agensi." Kerugian agensi ialah jumlah yang dipertikaikan oleh prinsipal hilang disebabkan oleh ejen bertindak bertentangan dengan kepentingan prinsipal.

Ketua antara strategi ini ialah penawaran insentif kepada pengurus korporat untuk memaksimumkan keuntungan prinsipal mereka. Opsyen saham yang diberikan kepada eksekutif syarikat berasal dari teori agensi. Insentif ini mencari cara untuk mengoptimumkan hubungan antara prinsipal dan ejen. Amalan lain termasuk mengikat pampasan eksekutif sebahagiannya kepada pulangan pemegang saham. Ini adalah contoh bagaimana teori agensi digunakan dalam tadbir urus korporat.

Amalan ini telah membawa kepada kebimbangan bahawa pengurusan akan membahayakan pertumbuhan syarikat jangka panjang untuk meningkatkan keuntungan jangka pendek dan gaji mereka sendiri. Ini selalunya boleh dilihat dalam perancangan belanjawan,. di mana pengurusan mengurangkan anggaran dalam belanjawan tahunan supaya ia dijamin memenuhi matlamat prestasi. Kebimbangan ini telah membawa kepada satu lagi skim pampasan di mana gaji eksekutif ditangguhkan sebahagiannya dan akan ditentukan mengikut matlamat jangka panjang.

Penyelesaian ini mempunyai persamaan dalam perhubungan agensi lain. Pampasan berasaskan prestasi adalah satu contoh. Satu lagi memerlukan bon disiarkan untuk menjamin penghantaran hasil yang diingini. Dan kemudian ada jalan terakhir, iaitu hanya memecat ejen.

##Sorotan

Hubungan prinsipal-ejen biasa termasuk pemegang saham dan pengurusan, perancang kewangan dan pelanggan mereka, dan pemajak dan pemberi pajak.
Teori agensi cuba menjelaskan dan menyelesaikan pertikaian mengenai keutamaan masing-masing antara prinsipal dan ejen mereka.
Menyelesaikan perbezaan dalam jangkaan dipanggil "agensi pengurangan kerugian."
Pampasan berasaskan prestasi adalah satu cara yang digunakan untuk mencapai keseimbangan antara prinsipal dan ejen.
Prinsipal bergantung kepada ejen untuk melaksanakan urus niaga tertentu, yang mengakibatkan perbezaan dalam persetujuan mengenai keutamaan dan kaedah.
Perbezaan keutamaan dan kepentingan antara ejen dan prinsipal dikenali sebagai masalah prinsipal-ejen.

##Soalan Lazim

Apakah Masalah Prinsipal-Ejen?

Masalah prinsipal-ejen ialah konflik dalam keutamaan antara seseorang atau kumpulan dan wakil yang diberi kuasa untuk bertindak bagi pihak mereka. Ejen boleh bertindak dengan cara yang bertentangan dengan kepentingan prinsipal yang terbaik. Masalah prinsipal-ejen adalah berbeza-beza seperti kemungkinan peranan prinsipal dan ejen. Ia boleh berlaku dalam sebarang situasi di mana pemilikan aset, atau prinsipal, menyerahkan kawalan langsung ke atas aset tersebut kepada pihak atau ejen lain. Sebagai contoh, pembeli rumah mungkin mengesyaki bahawa broker barang lebih berminat dengan komisen daripada kebimbangan pembeli.

Apakah Pertikaian yang Ditangani oleh Teori Agensi?

Teori agensi menangani pertikaian yang timbul terutamanya dalam dua bidang utama: Perbezaan dalam matlamat atau perbezaan dalam penghindaran risiko. Pengurusan mungkin ingin mengembangkan perniagaan ke pasaran baharu, memfokuskan pada prospek keuntungan jangka pendek dan pampasan yang tinggi. Walau bagaimanapun, ini mungkin tidak sesuai dengan kumpulan pemegang saham yang lebih mengelak risiko, yang paling bimbang dengan pertumbuhan jangka panjang pendapatan dan kenaikan harga saham. Mungkin juga terdapat tahap toleransi risiko yang tidak serasi antara prinsipal dan ejen. Sebagai contoh, pemegang saham dalam bank mungkin membantah bahawa pihak pengurusan telah menetapkan sekatan yang terlalu rendah ke atas kelulusan pinjaman, sekali gus menanggung risiko mungkir yang terlalu besar.

Apakah Kaedah Berkesan untuk Mengurangkan Kehilangan Agensi?

Kerugian agensi ialah jumlah yang dipertikaikan oleh prinsipal hilang disebabkan oleh ejen bertindak bertentangan dengan kepentingan prinsipal. Ketua antara strategi untuk menyelesaikan pertikaian antara ejen dan prinsipal ialah penawaran insentif kepada pengurus korporat untuk memaksimumkan keuntungan prinsipal mereka. Opsyen saham yang diberikan kepada eksekutif syarikat berasal dari teori agensi dan berusaha untuk mengoptimumkan hubungan antara prinsipal dan ejen. Amalan lain termasuk mengikat pampasan eksekutif sebahagiannya kepada pulangan pemegang saham.